Bu çalışmada yeni kanunun öngördüğü rejimi ve genetik analizlerin kullanılmasında bazı sınırlamaların getirilmesi gereği ortaya konulmak istenmiştir. öncelikle belirtmek gerekir ki, genetik analizleri sadece babalığın tespiti bağlamında ele almak ve sınırlı bir alanda incelemek doğru değildir. Bu sebeple öncelikle genetik analizlerin kullanım alanlarına işaret edilmesi, konunun anlaşılması bakımından daha yararlı olacaktır. Zira DNA (=Deoksiribonükleik asit)4 analizlerinin herhangi bir sınırlandırmaya tabi tutulmaksızın yapılması, çoğu kez hukuksal, şekli gerçeklik ile olgusal, maddi gerçekliğin farklılaşmasına ve dolayısıyla hukuki güvenliğin zedelenmesine yol açacak gelişmelere yol açacak niteliktedir5, tnsanın sosyal çevre ile bir bütün olduğu göz önünde bulundurulduğunda isabetli çözümlerin bütüncül bir bakış açısını gerektirdiği ortadadır. Genetik analiz sınırlarını belirlerken Medeni Kanunun ilgili hükümlerinin kaynağı olan İsviçre Hukuk sistemi ile Türk hukukunu etkileyen bir diğer sistem olan Alman Hukuk sisteminin de karşılaştırmalı olarak incelenmesi gerekmektedir. Hakimin gen analizlerini hangi şartlar altında delil olarak kullanabileceği sorunu da çalışmanın bütünlüğü içinde ortaya konulmaya ve tartışmaya açılmaya çalışılacaktır.