Çağdaş TURAN, Gülay MURAT EMİNOĞLU, Meral ELÇİ

YEŞİL VE YEŞİL OLMAYAN OTEL ÇALIŞANLARININ ÖRGÜTSEL SESSİZLİK, ETİK İKLİM VE ETİK LİDERLİK ALGILAMALARI

Çalışanlar, örgüt içerisinde görüş ve önerilerini rahatça tartışabildikleri, sorunlarını ve çözüm önerilerini ortaya koyabildikleri bir çalışma ortamında daha verimli ve etkili olabilmektedir. Bu ortamın sağlanmasında örgüt iklimi ve yönetici davranışları önemli yer tutmaktadır. Yeşil otelcilik; en temel anlamıyla, enerji tasarrufu sağlayıp atık miktarını azaltarak doğayı korumayı, sürdürülebilirliği hedefleyen bir sistemdir. Bunun yanında örgüt imajının sağlamlaştırılması ve pazarlamada avantajlı duruma geçmek gibi sonuçlar da amaçlanmaktadır. Bu amaçlar şirketin karlılığı ile ilgilidir. Ayrıca yeşil otel kavramı yönetim anlamında da bazı yenilikleri gerektirmektedir. Bunlar yeşil otelcilik felsefesinin uygulanabilmesi için zorunlu olan yeniliklerdir. Dolayısı ile yeşil otelcilik kavramının, sadece maliyetleri düşürmek ya da pazarlamada avantaj sağlamaktan ziyade hem yöneticilik hem de çalışanlara yaklaşım açısından birtakım yenilikler getirmesi ve farklılıklar yaratması beklenmektedir. Bu görüşten yola çıkarak 368 katılımcıyı kapsayan, yeşil otel ve yeşil olmayan otel çalışanlarına, “Örgütsel Sessizlik”, “Etik İklim” ve “Etik Liderlik” algılamalarını içeren bir anket uygulanmıştır. Araştırmanın sonucunda, yeşil olmayan ve yeşil otel çalışanlarının “Etik Liderlik”, “Etik İklim” ve Örgütsel Sessizliğin alt boyutları olan “Savunmacı Sessizlik” ve “Toplum Yararına Sessizlik” algılamalarında bir farklılık bulunmamıştır. Bir tek anlamlı farklılık Örgütsel Sessizliğin “Kabullenici Sessizlik” alt boyutunda saptanabilmiştir ve bu sonuca göre; yeşil otel çalışanlarının “Kabullenici Sessizlik” algısının, yeşil olmayan otel çalışanlarına göre daha düşük olduğu bulgulanmıştır.

PERCEPTIONS OF ORGANIZATIONAL SILENCE, ETHICAL CLIMATE AND ETHICAL LEADERSHIP BY GREEN AND NON-GREEN HOTEL EMPLOYEES

Employees can be more productive and effective in a work environment where they can easily discuss their opinions and suggestions within the organization, and present their problems and solutions. Organizational climate and managerial behaviors have an important place in providing this environment. Green hospitality; in its most basic sense, it is a system that aims to protect nature and sustainability by saving energy and reducing the amount of energy-saving waste. In addition; results such as strengthening the image of the organization and gaining an advantage in marketing are also aimed. These objectives are related to the profitability of the organization. In addition, the concept of green hotel requires some innovations in terms of management. These are the innovations that are necessary for the implementation of the green hotel management philosophy. Therefore, the concept of green hotel management is expected to bring some innovations and create differences in terms of both management and treatment to employees, rather than just reducing costs or providing advantages in marketing. Based on this view, a questionnaire was applied to green hotel and non-green hotel employees, including 368 participants, on their perceptions of "Organizational Silence", "Ethical Climate" and "Ethical Leadership." As a result of the study, there was no difference in normal hotel and green hotel employees' perceptions of “Ethical Leadership”, “Ethical Climate” and “Organizational Silence”, which are the sub-dimensions of defensive and prosocial silence. Only one significant difference could be detected in "Acceptable Silence", which is the sub-dimension of Organizational Silence, and according to this result; it has been found that the perception of “Acquiescent Silence” of green hotel employees is lower than that of non-green hotel employees.

PDF

___

Akdoğan, A. ve Demirtaş, Ö. (2014). Etik liderlik davranışlarının etik iklim üzerindeki etkisi: örgütsel politik algılamaların aracı rolü. AKÜ İİBF Dergisi, 16(1), 107-116.
Akova, O., Yaşar G. A. Aslan A., ve Çetin G. (2015). Çalışanların çevre yönetimi algıları ve örgüt kültürü ilişkisi: yeşil yıldızlı otellere yönelik bir araştırma. Research Journal of Business & Management, 2(2), 169-184.
Aksoy, S., Erdil O. ve Ertürk A. (2017). Etik iklim: kavramsal gelişimi, bireysel ve örgütsel etkileri. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 18(2), 133-151.
Altunöz, Ö., Hassan, A. ve Arslan, Ö.E. (2014). Turistlerin yeşil pazarlamaya yönelik görüşlerinin demografik değişkenler kapsamında incelenmesi. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi, 43(1), 1303-1732.
American Hotel & Lodging Association. (2008). American hotel and lodging association survey identifies hotels’ top green initiatives and challenges. Erişim adresi: http://www.Ahla.com/pressrelease.aspx?id=21700&terms=green
Aylan, F. K. ve Sezgin, M. (2016). Tourists’ beliefs and intetion to stay towards green hotels: a case study in Antalya. Çatalhöyük Uluslararası Turizm ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, (1), 285-300.
Atay, L. ve Dilek, E. (2013). Konaklama işletmelerinde yeşil pazarlama uygulamaları: IBIS Otel örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(1), 203-219.
Bowen, F. ve Blackmon, K. (2003). Spirals of silence: the dynamic effects of diversity on organizational voice. Journal of Management Studies, 40(6), 1393-1417.
Brown, M. E. ve Trevino, L. K. (2006). Ethical leadership: a review and future directions. The Leadership Quarterly, 17(6), 595-616.
Brown, M. E., Trevino, L. K. ve Harrison, D. A. (2005). Ethical leadership: a social learning perspective for construct development and testing. Organizational Behavior and Human Decision Processes, (97), 117-134.
Bohdanowicz, P., Simanic, B. ve Martinac, I. (2005). Environmental training and measures at Scandic hotels, Sweden. Tourism Review International, 9(1), 7-19.
Clark, C. F., Kotchen, M. J. ve Moore, M. R. (2003). Internal and external influences on pro-environmental behavior: participation in a green electricity program. Journal of Environmental Psychology, 23(3), 237-246.
Cullen, J.B., Parboteeah, K.P. ve Victor, B. (2003). The effects of ethical climates on organizational commitment: a two study analysis. Journal of Business Ethics, (46), 127-141.
Çalışkan, A. (2015). Örgütsel adaletin örgütsel bağlılığa etkisi: etik ikliminin aracılık rolü. Uluslararası İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 1(2), 115-141.
Çakıcı, A. (2007). Örgütlerde sessizlik: sessizliğin teorik temelleri ve dinamikleri, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 145-162.
Çakıcı, A. (2010). Örgütlerde işgören sessizliği, neden sessiz kalmayı tercih ediyoruz?. Ankara: Detay Yayıncılık.
Durak, İ. (2012). Korku kültürü ve örgütsel sessizlik. Bursa: Ekin Yayınları.
D’Souza, C. ve Taghian M. (2005). Green advertising effects on attitude and choice of advertising themes. Asian Pacific Journal of Marketing and Logistics, (17), 51–66.
Doğan, Ö. ve Ertaş, F. C. (2018). Çevreye duyarlılığın rekabet gücüne etkisi: Yeşil yıldızlı oteller üzerine bir uygulama. Maliye ve Finans Yazıları, (110), 217- 234.
Dyne, V. L. Ang, S. Botero, I.C. (2003). Conceptualizing employee silence and employee voice as multidimensional constructs. Journal of Management Studies, 40(6), 1359-1392.
Gustin, M. E. ve Weaver, P. A. (1996). Are hotels prepared for the environmental consumer?. Hospitality Research Journal, 20(2), 1-13.
Harris, L. C. ve Crane, A. (2002). The greening of organizational culture: management views on the depth, degree and diffusion of change. Journal of Organizational Change Management, 15(3), 214-232.
Huang X., Vliert V. ve Gaben, V. (2005). Breaking the silence culture: stimulation of participation and employee opinion withholding cross-nationally. Management and Organizational Review, 1(3), 459-482.
Harvey, E. (2004). Leadership and ethics. Executive Excellence, 8(87), 13-25.
Karabay, E. M. (2015). İşletmelerde etik ve etik liderlik. İstanbul: Beta yayınları.
Kılıç R., Keklik, S. ve Yıldız, H. (2014). Dönüştürücü, etkileşimci ve tam serbesti tanıyan liderlik tarzlarının örgütsel sessizlik üzerindeki etkisini belirlemeye yönelik bir araştırma. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 21(2), 249-267.
Kim, S ve C, Youngsoo. (2013). Hotel employees' perception of green practices. International Journal of Hospitality & Tourism Administration, 14(2), 157- 178.
Martin, D. ve Cullen, B. (2006). Continuities and extensions of ethical climate theory: a meta-analytic review. Journal of Business Ethics, (69), 175–194.
Manaktola, K. ve Jauhari, V. (2007). Exploring consumer attitude and behavior towards green practices in the lodging industry in India. International Journal of Contemporary Hospitality, 19(5), 364-377.
Morrison, E. W. ve Milliken F. J. (2000). Organizational silence: a barrier to change and development in a pluralistic World. Academy of Management Review, 25(4), 706-725.
Morrison, W. E., Milliken J. F. ve Hewlin F. P. (2003). An exploratory study of employee silence: issues that employees don’t communicate upward and why. Journal of Management Studies, 40(6), 1453-1476.
Murillo, J. L., Garcés, C. ve Rivers, P. (2007). What prevents firms from advancing in their environmental strategy?. International Advances in Economic Research, 13(1), 35-46.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory (2nd ed.). New York: McGraw-Hill.
Özer L., Kement Ü. ve Gültekin, B. (2015). Genişletilmiş planlanmış davranış teorisi kapsamında yeşil yıldızlı otelleri tekrar ziyaret etme niyeti. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 33(4), 59-85.
Qualls, W. J. ve Puto, C. P. (1989). Organizational climate and decision framing: An integrated approach to analyzing industrial buying decisions. Journal of Marketing Research, 26(2), 179-192.
Pieri, S. P. ve Santamouris, M. (2015). Identifying energy consumption patterns in the Attica hotel sector using cluster analysis techniques with the aim of reducing hotels CO 2 footprint. Energy and Buildings, (94), 252-262.
Podsakoff, P. M., MacKenzie, S. B., Paine, J. B. ve Bachrach D. G. (2000). Organizational citizenship behaviors: a critical review of the theoretical and empirical literature and suggestions for future research. Journal of Management, 26(3), 513-563.
Perlow, L. ve Williams, S. (2003). Is silence killing your company?, Harvard Business Review, (81), 52-58.
Victor, B. ve Cullen, J. B. (1987). A theory and measure of ethical climates in organizations, Research in Corporate Social Performance and Policy, (9), 51-71.
Viktor, B. ve Cullen, J. B. (1988). The organizational bases of ethical work climates. Administrative Science Quarterly, 33(1), 101-125.
VanSandt, C. V., Shepard, J. M. ve Zappe, S. M. (2006). An examination of the relationship between ethical wor
Wimbush, C. ve Shepard, J. M. (1994). Toward an understanding of ethical climate, its relationship to ethical behavior and supervisory influence. Journal of Business Ethics, (13), 637 -647.
Wimbush, C., Shepard, J. M. ve Markham E. S. (1997). An empirical examination of the multidimensionality of ethical climate in organizations. Journal of Business Ethics, (16), 67-77.
Roberts, J. A. (1996). Green consumers in the 1990s: Profile and implications for advertisin. Journal of Business Research, 36(3), 217–231.
Samdahl, D. M. ve Robertson, R. (1989). Social determinants of environmental concern: Specification and test of the model. Environment and Behavior, 21(1), 57–81.
Tortella, B. D. ve Tirado, D. (2011). Hotel water consumption at a seasonal mass tourist destination: the case of the island of Mallorca. Journal of Environmental Management, 92(10), 2568-2579.
Türkiye’de kaç tane yeşil yıldızlı otel var(2016, 4 Eylül). Erişim adresi:https://www.turizmaktuel.com/haber/turkiye-de-kac-tane-yesilyildiz-li-otel-var
Türkiye’de 404 turizm tesisine yeşil yıldız belgesi verildi. (2017, 8 Ekim). Erişim adresi:https://www.haberler.com/turkiye-den-404-turizm-tesisine-yesilyildiz-10109699-haberi/
Yıldırım, S. M. ve Çevik, S. (2014). Çevreye duyarlı otelcilik kapsamında yeşil yıldız uygulaması: Antakya Güngör Ottoman Palace örneği. 9. Uluslararası Kongre: Turizm İşletmeciliğinde Yeni Perspektifler, Balıkesir Üniversitesi, Eylül 2014.