195201

CEZA MUHAKEMESİNİN AMAÇLARINDAN BİRİ OLARAK MADDİ GERÇEĞE ULAŞMAK “Maddi gerçeğe ulaşmak mı? Hükmi bir gerçeklik tesis etmek mi?”

Muhakeme faaliyeti, hangi hukuk dalına ait olduğu önemli olmaksızın bir oluşa yöneliktir ve bir ‘Oluş Hukuku’dur. Formalitelerden meydana gelen bir şekil hukuku olmayıp, maddi içeriğe sahiptir. Ceza muhakemesi ile medenî muhakemede dâva malzemesinin toplanması bakımından farklı yöntemlerin benimsenmiş olması, medenî muhakemenin yalnızca şeklî gerçeğe ulaşmak gibi bir amacının olduğu anlamına gelmemektedir. Gerçek, her yargı kolu bakımından bir ve aynıdır. Ceza yargılaması sonucunda fiilin ispatına ilişkin olarak hâkimde oluşan vicdani kanaatin esasını, genellikle salt bir maddi gerçek oluşturmamaktadır. Maddi gerçek, fiilin bir suç işlendiği iddiasıyla çatışan menfaatlerin dengelenmesi çerçevesinde hukuka uygunluk denetiminden geçen, ağırlıklı olarak maddi içeriğe sahip bir izdüşümünü ifade etmektedir. Maddi gerçek, yaşanmış bir olayın delillerin hukuka uygunluğunu belirleyen usul kuralları çerçevesinde yargıcın gerekçeli olarak ikna olduğu ve hüküm haline getirdiği kısmıdır. Başka bir ifadeyle, hükmidir. Katı dışlama kurallarının olduğu bir sistemde maddi gerçek, daha çok bu kuralların belirlediği bir görünümü ifade eder ve ağırlıklı olarak normatif içeriğe sahiptir.

Anahtar Kelimeler:

Maddi Gerçek, Karşılıklılık Teorisi, Tutarlılık Teorisi, Karma Teori, Vicdani Kanaat

Matter Truth to Reach as One of the Objectives of Criminal Proceeding “Reaching material truth? Is the provision to establish a reality?”

The reasoning activity, regardless of which branch of law it belongs to, is Occurrence-oriented and is a 'Law of Occurrence'. It is not a formal law consisting of formalities, but has a material content. The fact that different methods have been adopted in criminal procedure and in civil judgment, in terms of collecting case materials, does not mean that civil judgment has only a purpose of reaching the formal truth. The truth is one and the same for every judicial branch. As a result of criminal proceedings, the basis of the judge's conscientious opinion regarding the proof of the act not generally constitute a mere substantive truth. It refers to a projection of the verb, which has predominantly material content, which is checked for compliance with the law within the framework of balancing the conflicting interests with the alleged commission of a crime. The substantive truth is the part of a lived event that the judge is convinced with justification and renders a judgment within the framework of the procedural rules that determine the legality of the evidence. In other words, it is the verdict. In a system where there are strict exclusion rules, the substantive truth rather expresses an appearance determined by these rules and has a predominantly normative content.

Keywords:

Substantive Truth, Reciprocity Theory, Consistency Theory, Mixed Theory, Conscientious Opinion,

PDF

___

Alangoya, H. Yavuz. MedeniUsûl Hukukunda Vakıaların ve Delillerin Toplanmasına İlişkin İlkeler, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayımları
Arslan, Mehmet. “Ceza Davasında Mahkûmiyet Hükmünün Gerekçesinin Yazılması Yeni CMK ve Eski CMUK Hükümleri ile Mehaz Kanunun Uygulaması Işığında”. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi. 27 (2016): 549-608.
Balcı, Murat. Ceza Muhakemesinde Hüküm ve Çeşitleri. Ankara: Adalet Yayınevi, 2013
Boyne, Shawn Marie, “Truthor Justice: A Comparative Look at the Exclusionary Rule in Germany and the United States”, Legal Studies Research Paper, (2019): 1-23.
Canpolat, Can. “Ceza Muhakemesi Hukukunun Amacı, “Objektif Gerçeğin Keşfi mi? Yargısal (kazai) Bir Gerçeklik İnşa Etmek mi? ”. Erciyes Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, XV/2, (2020): 451-499.
Christian, Friedrich Schroeder/Verrel, Torsten. Ceza Muhakamesi Hukuku. çev. Salih Oktar, Ankara:Yetkin Yayımları, 2019
Cihan, Erol. “Ceza Muhakemesi Hukukunun Gayesi”. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecbuası, 28/3-4, (1962): 701-712.
Doğan, Koray. Ceza Muhakemesinde Belirsizlik Kuşkudan Sanık Yararlanır İlkesi “in dubio pro reo”. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 2016.
Ersoy, Uğur. “Ceza Muhakemesinin Amacı Üzerine Eleştirel Bir Yaklaşım”. içinde Uğur Alacakaptan’a Armağan C. 1, editör Mehmet Murat İnceoğlu Yavaş, 291-299, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi, 2008
Feyzioğlu, Metin. Ceza Muhakemesinde Vicdani Kanaat. Ankara: Yetkin Yayınevi, 2002
Herrmann, Joachim. “Polıce Interrogatıon of The Suspect – A Power Play Germany – United States – People’s Republic of China”. Peking University Law Journal, 3/2, (2015): 339-360.
Gilliéron, Gwladys. “Wrongful Convictions in Switzerland: A Problem Summary Proceedings“. University of Cincinnati Law Review, 80/4, (2013): 1145-1165.
Gless, Sabıne. “Truthor Due Process? The Use of Illegally Gathered Evidence in the Criminal Trial-Germany”. içinde German Nationa lReportstothe 18th İnternational Congress of Comparative Law, editör Jurgen Baedow/Uve Kishecl/Ulrich Sıcber, 675-709. 2010 (Illegally Evidence)
Gless, Sabine. “Germany: Balancing Truth Against Protected ConstitutionalInterests”. içinde Comparatıve Perspectıves On Law And Justıce, Exclusionary Rules in Comparative Law, editör Stephen C. Thaman, 20, 113-144. 2013 (BalancingTruth)
Gless, Sabine/Richter, Thomas. “Introduction”. içinde Do Exclusionary Rules Ensure a Fair Trial? A Comparative Perspective on Evidentiary Rules, editör. Sabine Gless/Thomas Richter, 1-11. 2018
Gössel, Karl Heinz. “Alman Ceza Muhakemesinde Genel Reform Yapılması Hakkında Görüşler”. Bahçeşehir Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 12/159-160, (2017): 33-39.
Jahn, Matthias /Leonardy, Charlotte Schmitt. “The German “Verständigung” and Consensual Elements in German Criminal Trials” German Law Journal, 21, (2020): 1134–1148.
Karakehya, Hakan. “Ceza Muhakemesinin Amacı”. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecbuası, LXV/2, (2007): 121-142.
Kındhauser, Dres. H.c.Urs. “Ceza Muhakemesi Hukuku’nda İspat Ölçüsü- Alman Ceza Muhakemesi Kanunu 261’in Yorumlanması Üzerine Bir İnceleme”. içinde Ceza Muhakemesi Hukukunda Delil ve İspat, Karşılaştırmalı Ceza Hukuku Serisi 15, editör. Yener Ünver, 523-539. Ankara: Seçkin Yayınevi, 2014
Krey, Volker F. “Characteristic Features of German Criminal Proceedings-An Alternative to the Criminal Procedure Law of the United States?“. Loyolo of Los Angeles İnternational and Comparative Law Review, 21/4, (1999): 591-605.
Koca, Mahmut. “Ceza Muhakemesi Hukukunda Deliller”. Ceza Hukuku Dergisi, 1/2 (2006): 207-225.
Macula, Laura. “The Potential to Secure a Fair Trial Through Evidence Exclusion: A Swiss Perspective”. içinde Do Exclusionary Rules Ensure a Fair Trial? A Comparative Perspective on Evidentiary Rules, editör. Sabine Gless/Thomas Richter, 15-60. (2018)
Kunter, Nurullah/Yenisey, Feridun/Nuhoğlu, Ayşe. Muhakeme Hukuku Dalı Olarak Ceza Muhakemesi Hukuku. İstanbul: Beta Yayınları, 18. Baskı, 2010
Pakter, Walter. “Exclusionary Rules in France, Germany, and Italy”. Hastings Int'land Comparative Law Review. 9/1, (1985): 1-57.
Roxın, Claus. “İspat Hukukunun Esasları”. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 8/2. (2005): 265-289.
Roxın, Claus/Schünemann, Bernd. Strafverfahrensrecht. C.H.Beck, München: 2017
Thaman, Stephen C. “Mıranda In Comparatıve Law”. Saint Louis University Law Journal. 45/2, (2004): 581-624.
Turner, Jenia Iontcheva/Weigend, Thomas. “The Purposes and Functions of Exclusionary Rules: A Comparative Overview”. İçinde Do Exclusionary Rules Ensure a Fair Trial? A Comparative Perspective on Evidentiary Rules, editör Sabine Gless/Thomas Rich- ter. 252-282, 2018
Ünver, Yener. “Ceza Muhakemesinde İspat, CMK ve Uygulamamız”. Ceza Hukuku Dergisi. 2, (2006): 103-206.
Weıgend, Thomas. “Ceza Muhakemesi Gerçeği mi Arıyor? Bir Alman Perspektifi”. Ceza Hukuku Dergisi. 2, (2006): 330-344. (Gerçeği Aramak)
Weigend,Thomas. “Should We Search for the Truth, and Who Should Do it?”. North Carolina Journal of International Lawand Commercial. 36, (2011): 389-415. (Who Should Do it)
Weigend, Thomas. “Assuming that the Defendant Is Not Guilty: The Presumption of Innocence in the German System of Criminal Justice”. Criminal Law and Philosophy. 8/2, (2014): 1-16. (Presumption of Innocence)
Weigend, Thomas. “The Potential to Secure a Fair Trial Through Evidence Exclusion: A German Perspective”. içinde Do Exclusionary Rules Ensure a Fair Trial? A Comparative Perspective on Evidentiary Rules, editör Sabine Gless/Thomas Richter, 61-92. 2018 (EvidenceExclusion)
Weigend, Thomas. “Truth in Criminal Law and Procedure: The Erosion of a Fundamental Value”. Jurıdıca Internatıonal. 2019/28, 28-36. (Truth in CriminalLaw)
Weigend, Thomas/Frase, S. Richard. “German Criminal Justice as a Guide to American Law Reform: Similar Problems, Better Solutions”. Boston College Internatıonal&Comparatıve Law Revıew. XVIII/2, (1995): 317-360.
Yaşar, Ercan. “Türk Ceza Muhakemesi Hukukunda Seri Muhakeme Usulü”. Adalet Dergisi. 2/65, (2020): 255-299.
Yavaş, Mustafa. “Medeni Yargılamanın Amacı Bağlamında İspat Yükü Kavramı”. içinde Mehmet Akif Aydın’a Armağan, 741-761. 21/2, İstanbul: Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi, 2015
Yerdelen, Erdal. Ceza Muhakemesinde Hükmün Gerekçesi. Ankara: Adalet Yayınevi, 2015 Zappalà, Angelo/Pompedda, Francesco/Maria Rossini, Vittorio/Scarabello, Massimo. “Criminal İnterrogation in Italy: Legal Procedures and Practices”. içinde International Developments and Practices in Investigative Interviewing and Interrogation, 2, editör. David Walsh, Gavin E Oxburgh, Allison D Redlich, Trond Myklebust, (2015): 149-154.
Yargıtay 1.Hukuk Dairesi. K.2923 (02.04.1987) . Yargıtay Kararları Dergisi, 1988, Sy. 5,.609-611.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu. K.2003/755(10.12.2003). www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 14. Ceza Dairesi. K.2012/7056(20.06.2012). www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 14. Hukuk Dairesi. K.2017/162 (11.01.2017). www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 18.Ceza Dairesi. K.2018/7719(21.05.2018).www.kazanci.com.tr.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu. K.2020/4 (14.01.2020). www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 14. Ceza Dairesi. K.2020/700(23.01.2020). www.kazanci.com.tr.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu. K.2022/479( 23.06.2022). www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 1. Ceza Dairesi. K.2022/6105(04.07.2022). www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 9.Ceza Dairesi, K.2022/7442(05.07.2022). www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 3. Ceza Dairesi. K.2022/5497(27.09.2022). www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 3. Ceza Dairesi. K.2022/5223(29.09.2022).www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 8.Hukuk Dairesi.K.2022/7898 (11.10.2022). www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 10. Hukuk Dairesi. K.2022/12727(19.10.2022).www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 4.Ceza Dairesi. K.2022/20968 (26.10.2022).www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 4. Ceza Dairesi. K.2022/21234(31.10.2022). www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 10. Ceza Dairesi. K.2022/11704(15.11.2022). www.kazanci.com.tr.
Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu. K.1999/87 (12.02.1999). www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 18. Ceza Dairesi, K.2015/1980(08.05.2015).www.kazanci.com.tr.
Yargıtay 9.Ceza Dairesi, K.2014/2802(17.03.2014). www.kazanci.com.tr.
Anayasa Mahkemesi, K.2012/10 (19.1.2012). http://www.kararlaryeni.anayasa.gov.tr.
BGHST 24, 171. https://dejure.org.
BGHSt 14, 361. https://dejure.org.
BVerfGE 133, 168, 199. https://dejure.org.
3BVerfG, 2 BvR 2628/10, 2 BvR 2883/10, 2 BvR 2155/11. https://dejure.org.