INSTAGRAM ÖRNEĞİ ÜZERİNDEN SOSYAL MEDYADA HİKÂYE ANLATICILIĞI
Sosyal ağ sitelerinin fotoğraf, video, yazı ve içerik paylaşımı gibi özellikleri taşıyor olması bu sitelerin yaygın kullanımına zemin hazırlamıştır. Bugün Instagram, Snapchat, Facebook gibi uygulamalar popüler sosyal ağ sitelerinin ilk sıralarında yer almaktadır. Bu uygulamalarda bulunan hikâye özelliği ile 24 saatlik zaman diliminde benlik sunumları yapılmaktadır. Çalışmada, bireylerin Instagram’da benliklerini nasıl inşa ettiği ve benlik sunumlarını nasıl gerçekleştirdiği araştırılmıştır. Bu çerçevede Goffman’ın Yayılan İzlenim Kuramı çalışmanın temelini oluşturmaktadır. Goffman’a göre birey performansını sunarken kendisini izleyenlerin beğenisi kazanmaya yönelik performansını idealize eder. Instagram’da bireyler kendilerini nasıl göstermek, sunmak istiyorsa o yönde hikâye paylaşmaktadır. Dolayısıyla çalışmada incelenen profillerin, bize sosyal medyada benlik oluşturma ve benlik sunma konularında hangi araçların kullanıldığı araştırılmaktadır. Çalışma kapsamında sosyal medyada paylaşılan tüm hikâyeleri incelemek olanaksızdır. Bununla birlikte analizi yapılacak hikâyeler için Türkiye’de sınırları içinde yaşadığı düşünülen ve Instagram sosyal medya uygulamasında aktif “hikâye” paylaşımı yapan gruplar dâhil edilmektedir. Bu gruplar; yeni anneler, yeni evliler, çok gezenler, gösterişçiler, zenginler, alışverişkolikler, mutlu insanlar, yemekçiler ve çocuklu anneler kategorilerinden oluşmaktadır. Çalışmada 30 Nisan – 10 Mayıs 2017 tarihleri arasında hikâye paylaşımı yapan 18 profil analiz edilmektedir. Çalışmanın kuramı ve yöntemi, Instagram sosyal ağ sitesinin yapısı açıklanmak, insanların bu ortamı hangi koşullarda kullandığını öğrenmek, hikâye oluştururken kullanılan araçları incelemek ve benliğin sunumunda görsellerin neyi ifade ettiğini açıklamak doğrultusunda çalışmaya ışık tutacaktır.
STORYTELLING IN SOCIAL MEDIA THROUGH THE EXAMPLE OF INSTAGRAM
The features of social network sites, such as photo, video, text and content sharing that have laid the groundwork for the widespread use of these sites. Today, applications such as Instagram, Snapchat, and Facebook are the most popular social networking sites. Self-presentation is made in 24 hour time zone with the feature of story in these applications. How individuals construct their selves and how they realize their self-presentation are researched in the study. In this framework, Goffman’s Radical Impression Theory is the basis of his work. According to Goffman, while individual represent his or her performance, he or she idealiazes performance in order to gain likes of followers. The individuals share the story in the way of that they show or present themselves in Instagram. Therefore, which tools are used in the social media’s self-presentation and the formation of self are investigated. The study includes the groups that are thought to live within the boundaries of Turkey and share active “story” in Instagram social media practice. These groups are new mothers, new wives, multi-viewers, protesters, wealthy people, shopcholiks, happy people, dishonest and mothers of children. 18 profiles that share stories between 30 April and 10 May 2017 are analyzed in the study. The theory and methodology of the work will sort out to explain the structure of the Instagram social network, to find out in how circumstances people use it, to investigate the tools which are used to create the story, and to describe what the images mean in the presentation of the self.
___
- Akbayır, Z. (2016).Bana Bir Hikâye Anlat: Marka İletişiminde Hikayeleştirme ve İnternet.
Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 3(12), 68-69.
- Akerson, E. F. (2005). Göstergebilime Giriş. İstanbul: Multilingual Yayınevi.
- Barthes, R. (2014). Göstergebilimsel Serüven. (7.bs.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Biçer, S. (2014). Goffman Metodolojisinden Hareketle Facebook Üzerinde Akademisyenlerin
Kendini Sunma Davranışı. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,
7(16), 66-100.
- Bilici, E.İ. (2016). Transmedia Storytelling and Transforming Human Imagination. Online
Academic Journal of Information Technology, 7(23), 31-39.
- Binark, M. (2007). Yeni Medya Çalışmaları. Ankara: Dipnot Yayınları.
- Bircan, U. (2015). Roland Barthes ve Göstergebilim. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 13(26),
17-41.
- Bulunmaz, B. (2011). Yeni Medya Eki Medyaya Karşı: Savaşı Kim Kazandı ya da Kim
Kazanacak?. Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Araştırmaları Dergisi, 4(7), 22-
29.
- Çalık, D., Çınar, P. (2009). Geçmişten Günümüze Bilgi Yaklaşımları Bilgi Toplumu ve İnternet.
Inet-tr’09 - XIV. Türkiye’de İnternet Konferansı Bildirileri: 12-13 Aralık. İstanbul
Bilgi Üniversitesi, (s.77-88), İstanbul.
- Dedeoğlu, G. (2016).Teknoloji, İletişim, Yeni Medya ve Etik. (1.bs.). Bursa: Sentez Yayıncılık.
- Dervişcemaloğlu, B. (2014). Anlatıbilimine Giriş. (1.bs.). İstanbul: Dergâh Yayınları.
- Erdoğan, İ., Alemdar, K. (2010).Öteki Kuram. (3.bs.). İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
- Goffman, E. (2014). Günlük Yaşamda Benliğin Sunumu (B. Cezar, çev.) İstanbul: Metis
Yayınları.
- Gökaliler, E., Saatcıoğlu, E. (2016). Emoji Usage in Ads: A Research on Consumers’ Advertising
Attitudes Towards Emoji Advertising. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek
Yüksekokulu Dergisi, 19(2), 63-91.
- Günay, D. (2008). Görsel Okuryazarlık ve İmgenin Anlamlandırılması. Süleyman Demirel
Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Hakemli Dergisi, 1(1), 1-29.
- Güney, E. (2014). Dijital Görsel Kültür ve Yeni Medya Ekseninde Sanatın Değişen Rolü.
Ondokuzmayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim
Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Samsun.
- Güzel, E. (2016). Dijital Kültür ve Çevrimiçi Sosyal Ağlarda Rekabetin Aktörü: ‘Dijital Habitus’.
Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 4(1), 83-103.
- Kırık, A.M. (2013). Sosyal Medya: “Sosyalleşen Birey”. Kırık, A.M. ve A. Büyükarslan (Ed.).
Gelişen Web Teknolojileri ve Sosyal Medya Bağımlılığı (s.69-102). Konya: Çizgi
Kitapevi Yayınları.
- Kurtoğlu, R., Özbölük, T. (2016). Görsel İletişim Çağında Markaların Emojiye Adaptasyonu.
Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(29), 144-155.
- Küngerü, A. (2016). Bir İfade Anlatma Aracı Olarak Dijital Öykü Anlatımı. Abant Kültürel
Araştırmalar Dergisi, 1(2), 33-45.
- Lotman, Y. (2012). Sinemada Göstergebilim (O. Özügül çev.). (3.bs.). Ankara: Nirengi Kitap.
- Özdemir, Z. (2015). Sosyal Medyada Kimlik İnşasında Yeni Akım: Özçekim Kullanımı. Maltepe
Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 2(1), 112-131.
- Sarıfakıoğlu, B. (2007). İnternetin Toplumsal Etkileri. Elektrik Mühendisliği Dergisi, (431), 54-
56.
- Sivas, A. (2012). Sinema ve Göstergebilim İlişkisi Üzerine Bir Deneme. İstanbul Ticaret
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(21), 527-538.
- Soncu, G.A. (2016). New Medium Where Selfs Are Offered for Admiration: Instagram.
International Peer-Reviewed Journal of Communication and Humanties Research,
(13), 214-233.
- Soydaş, N., Yılmaz, B. (2016).Yeni İletişim Ortamlarında İçerik Oluşturma Aracı Olarak Dijital/
Görsel Hikâyecilik Anlatımı. 2.Uluslararası Medya Çalışmaları Kongresi: 20-23
Nisan. Antalya.
- Talas, M., Bildirici, S.S. (2008). Farklı Yönleriyle Küreselleşme. (1.bs.). İstanbul: Doğu
Kütüphanesi.
- Turgut, G., Kışla, T. (2015). The Use of Computer-aided Story in Education: Literature Review.
Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 6(2), 97-121.
- Vural, A.B. v.d. Bat, M. (2010). Yeni Bir İletişim Ortamı Olarak Sosyal Medya: Ege Üniversitesi
İletişim Fakültesine Yönelik Bir Araştırma. Yaşar Üniversitesi Dergisi, 5(20),
3348‐3382.
- Yaylagül, L.(2014). Kitle İletişim Kuramları. (6. bs.). Ankara: Dipnot Yayınları.
- Yengin, D. (2015). Yeni Medyanın Olanakları: Semantik Web. The Turkish Online Journal of
Design, Art and Communication, 5(1), 44-53.
- Yılmaz, A. (2004). İkinci Küreselleşme Dalgası ‘’Kavram, Süreç, Sorunlar’’. (1. bs.). İstanbul:
Vadi Yayınları.