TÜRKİYE'DE LEED BELGESİ ALMIŞ BÜRO BİNALARININ SÜRDÜRÜLEBİLİR MALZEME VE KAYNAK KULLANIMI BAĞLAMINDA DEĞERLENDİRİLMESİ

Endüstri devriminin sınırlı doğal kaynakların sınırsız kullanımına yol açması, kutup bölgelerindeki eriyen buzullar, ozon tabakasının incelmesi, suların kirlenmesi, küresel ısınma gibi önemli olumsuz sonuçları olan çevresel olaylar, sanayi ve kimyasal etkinliklerle daha da kötüleşmektedir. Bu nedenle, söz konusu insan ve çevre sağlığına ilişkin sorunlara çözüm olabilecek yaklaşımlar geliştirilmeye çalışılmaktadır. Enerji tasarrufu sağlayan, çevreye zararı olmayan ve geri dönüştürülebilir malzemelerin üretimi ön plana çıkmıştır. Son yıllarda bu sorunların en etkili çözümü olarak anılan sürdürülebilirlik, yeryüzünün kaynakları hızla tükenirken, mevcut kaynaklara sadece bugünün değil, bizden sonraki kuşakların da yaşamlarını devam ettirebilmeleri için gereksinim duyacağının unutulmamasını gerektiren bir yaklaşımlar bütünü olarak tanımlanmaktadır. Sürdürülebilir kalkınma ilkeleri, yapı üretim sürecine uygulanması çevresel etkileri, atık üretimini ve kaynak tüketimini azaltmayı desteklemektedir. Yapılı çevre, doğal kaynakları en çok tüketen etkenlerden biri olduğu için, binalardan kaynaklanan olumsuz etkilerin en alt düzeye indirilmesine yönelik çabalar da devam etmektedir. Bu amaçla, yeşil bina belgelendirme sistemleri oluşturularak, projelerin tasarım aşamasından başlayarak bu doğrultuda geliştirilmesinin desteklenmesi amaçlanmaktadır. Bu çalışmada, örnek olay yöntemi kullanılarak, dünyada yeşil bina derecelendirme sistemleri içinde yaygın olanlarından biri olan, LEED belgesine sahip Türkiye’deki yirmi büro binası projesi incelenerek, sürdürülebilir malzeme ve yapı elemanı kullanım düzeylerinin ölçülmesi amaçlanmaktadır. Araştırma kapsamında, LEED belgelendirme sisteminin ‘Malzeme ve Kaynaklar’ başlığı altındaki sekiz ölçütten alınan puanlardan yararlanılmıştır. Elde edilen verilere göre, yüksek düzeyde LEED belgesi almış projelerde bile sürdürülebilir malzeme ve yapı elemanı kullanımının yetersiz düzeyde kaldığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

LEED Belgeleme Sistemi, Sürdürülebilirlik;, Sürdürülebilir malzemeler, Sürdürülebilir Kaynaklar

EVALUATION OF LEED CERTIFIED OFFICE BUILDINGS IN TÜRKİYE IN THE CONTEXT OF SUSTAINABLE MATERIAL AND RESOURCE USE

The limited natural resources resulting from the Industrial Revolution's unlimited use have led to environmental events such as melting polar ice caps, thinning of the ozone layer, water pollution, and global warming, which have significant negative consequences. Therefore, approaches that could be a solution to the problems related to human and environmental health are being developed. The production of energy-saving, environmentally friendly, and recyclable materials has come to the fore. In recent years, sustainability, which is referred to as the most effective solution to these problems, is defined as a set of approaches that require the need to continue the lives of not only today but also future generations on existing resources while the earth's resources are rapidly depleting. Sustainable development principles support reducing the environmental impacts, waste production, and resource consumption during the construction production process. As the built environment is one of the most consuming factors of natural resources, efforts continue to minimize the negative effects of buildings. For this purpose, green building certification systems are established, and it is aimed to support the development of projects in this direction starting from the design phase. In this study, using the case study method, the sustainable material and building element usage levels are aimed to be measured by examining twenty office building projects in Türkiye that have the LEED certification, which is one of the widespread green building rating systems worldwide. Within the scope of the research, the scores obtained from eight criteria under the "Materials and Resources" title of the LEED certification system were used. According to the results obtained, it has been determined that even in projects with a high level of LEED certification, the use of sustainable materials and building elements remains inadequate.

Keywords:

LEED Certification System, Sustainability, Sustainable Materials;, Sustainable Resources,

PDF

___

Aciu, C., Ilutiu-Varvara, D. A., Manea, D. L., Orban, Y. A. ve Babota, F. (2018). Recycling of plastic waste materials in the composition of ecological mortars. Procedia Manufacturing, 22, 274-279. DOI: 10.1016/j.promfg.2018.03.042
Bastianoni, S., Galli, A., Niccolucci, V. ve Pulselli, R. M. (2006). The ecological footprint of building construction. U. Mander, C. A. Brebbia ve E. TiezzI (Der.) The Sustainable City IV: Urban Regeneration and Sustainability içinde (ss.345-356). Southhampten, England.
Berge, B. (2009). The ecology of building materials (2nd Ed.). London, England: Routledge.
Bica, S., Roşiu, L. ve Radoslav, R. (2009). What characteristics define ecological building materials. S. H. Sohrab, H. J. Catrakis ve N. Kobasko (Der.) 7th IASME/WSEAS International Conference on Heat Transfer Thermal Engineering and Environment, 20-22 Ağustos 2009 içinde (ss. 159-164). Moskova, Rusya: World Scientific and Engineering Academy and Society.
Blengini, G. A. ve Di Carlo, T. (2010). The changing role of life cycle phases, subsystems and materials in the LCA of low energy buildings. Energy and buildings, 42(6), 869-880. DOI: 10.1016/j.enbuild.2009.12.009
Cidell, J. (2009). A political ecology of the built environment: LEED certification for green buildings. Local Environment, 14(7), 621-633. DOI: 10.1080/13549830903089275
Demir, G., Alyüz, Ü., Ökten, E. ve Özgören, H. (2013). A LEED environmental performance certificate application in terms of recyclable content. International Journal of Environmental Science and Development, 4(2), 80. DOI: 10.7763/IJESD.2013.V4.309
Erbıyık, H., Çatal, T., Durukan, S., Topaloğlu D.G. ve Ünver Ü. (2021). Assessment of Yalova University Campus according to LEED V.4 certification system. Environmental Research & Technology, 4(1), 18-28. DOI: 10.35208/ert.812339
Erling, H., Linnerud, K. ve Banister D. (2014). Sustainable development: Our common future revisited. Global Environmental Change, 26(5), 130-139. DOI: 10.1016/j.gloenvcha.2014.04.006
Erol, İ. ve Kiasif, G. Ç. (2021). LEED sertifikalı ofis binalarının enerji ve atmosfer kriteri açısından değerlendirilmesi: Maslak Bölgesi örneği. BŞEÜ Fen Bilimleri Dergisi, 8(1), 322-335. DOI: 10.35193/bseufbd.887581
Esin, T. (2007). A study regarding the environmental impact analysis of the building materials production process (in Turkey). Building and Environment, 42(11), 3860-3871. DOI: 10.1016/j.buildenv.2006.11.011
Eze, E. C., Ugulu, R. A., Onyeagam, O. P. ve Adegboyega D. A. (2021). Determinants of sustainable building materials (SBM) selection on construction projects. International Journal of Construction Supply Chain Management, 11(2), 166-194. DOI: 10.14424/ijcscm110221-166-194
Görgülü, L. S. ve Ayçam, İ. (2019). LEED certified office buildings’ post occupancy evaluations of energy performance values. Gazi University Journal of Science Part B: Art, Humanities, Design and Planning, 7(2), 239-255. Guo, Q., Liang, Q. Y. ve Zhao, L. Q. (2013). Ecological development of building materials. Advanced Materials Research, 712-715, 887–890. DOI: 10.4028/www.scientific.net/amr.712-715.887
Gültekin, A. B. ve Ersöz, B. A. (2013). Ecological building design and evaluation in Ankara. Gradjevinar, 65(11.), 1003-1013. 10.14256/jce.891.2013
Gürgün, A. P., Kömürlü, R. ve Arditi, D. (2015). Review of the LEED category in materials and resources for developing countries. Procedia engineering, 118, 1145-1152.
İşgüden, F.C. ve Kömürlü, R. (2023). LEED Sertifikalandırma sürecinin örnek bir proje üzerinden tasarım aşamasında değerlendirilmesi. Mimarlık ve Yaşam Dergisi, 8(1), 199-223. DOI: 10.26835/my.1206893
Kralj, D. ve Markic, M. (2008). Building materials reuse and recycle. WSEAS transactions on environment and development, 5(4). DOI: 10.1108/03684921111118040
Kömürlü, R. ve Özdemir, F. (2023). Yeşil bina üretiminde LEED sertifikalı yeşil ofislerin karşılaştırılması. Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi, 11(1), 264-278. DOI: 10.21923/jesd.1151290
Kubba, S. (2015). Practices, certification, and accreditation handbook: Second edition. Oxford: Butterworth-Heinemann.
Pulselli, R. M., Simoncini, E., Pulselli, F. M. ve Bastianoni, S. (2007). Energy analysis of building manufacturing, maintenance, and use: Em-building indices to evaluate housing sustainability. Energy and Buildings, 39(5), 620-628. DOI: 10.1016/j.enbuild.2006.10.004
Reddy, B. V. ve Jagadish, K. S. (2003). Embodied energy of common and alternative building materials and technologies. Energy and buildings, 35(2), 129-137. DOI: 10.1016/S0378-7788(01)00141-4
Richards, J. (2012). Green building: A retrospective on the history of LEED certification. Institute for Environmental Entrepreneurship. Web adresinden 13 Şubat 2023 tarihinde erişildi: https://enviroinstitute.org/wp-content/uploads/2012/09/GREEN-BUILDING-A-Retrospective-History-of-LEED-Certification-November-2012.pdf
Ries, R., Bilec, M. M., Gokhan, N. M. ve Needy, K. L. (2006). The economic benefits of green buildings: A comprehensive case study. The Engineering Economist, 51(3), 259-295. DOI: 10.1080/00137910600865469
Scheuer, C. W. ve Keoleian, G. A. (2002). Evaluation of LEED using life cycle assessment methods. US Department of Commerce, National Institute of Standards and Technology. Web adresinden 13 Şubat 2023 tarihinde erişildi: https://citeseerx.ist.psu.edu/document?repid=rep1&type=pdf&doi=c9d84c1cf183589df94d03b18f5e2a66b16889f5
Sahlol, D. G., Elbeltagi, E., Elzoughiby M. ve Elrahman, A. E. (2021). Sustainable building materials assessment and selection using system dynamics. Journal of Building Engineering, 35(3), 101978. DOI: 10.1016/j.jobe.2020.101978
Savaş, H. ve Kömürlü, R. (2022). Yeşil bina sertifika sistemlerinden LEED sertifikasının endüstri yapılarında incelenmesi. Mimarlık ve Yaşam Dergisi, 7(3), 981-994. DOI: 10.26835/my.1184372
Songa, Y. ve Zhang, H. (2018). Research on sustainability of building materials. IMMAEE 2018 IOP Conference Series: Materials Science and Engineering, 15-16 Eylül 2018 (452), 022169. Melbörn, Avustralya: IOPscience.
Tudora, A. C. (2011). Assessments criteria of building materials from ecological point of view. Buletinul Institutului Politehnic din lasi. Sectia Constructii Arhitectura, 57(4), 129-137.
Uğur, L. O. ve Leblebici, N. (2019). LEED sertifikalı yeşil binalarda enerji ve su tasarrufundan sağlanan faydaların taşınmaz değerine etkilerinin incelenmesi. Teknik Dergi, 30(1), 8753-8776. DOI: 10.18400/tekderg.312932
Umar, U. A., Khamidi, M. F. ve Tukur H. (2012). Sustainable building material for green building construction, conservation and refurbishing. Management in Construction Research Association (MiCRA) Postgraduate Conference, 5 Aralık 2012, Kuala Lumpur, Malaysia: Universiti Teknologi Malaysia. Web adresinden 13 Şubat 2023 tarihinde erişildi: https://opamss.org.sv/wp-content/uploads/2020/03/Sustainable-Building-Material-for-Green-Building-Construction-Conservation-and-refurbiching.pdf.
Wang, W., Zmeureanu, R. ve Rivard, H. (2005). Applying multi-objective genetic algorithms in green building design optimization. Building and environment, 40(11), 1512-1525. DOI: 10.1016/j.buildenv.2004.11.017
Yılmaz, O. ve Atik, K. (2022). Çanakkale kent merkezindeki LEED sertifikalı yeşil binalar üzerine araştırmalar: Çanakkale Esas 17 Burda AVM örneği. Kırklareli University Journal of Engineering and Science, 8(1) 88-108. DOI: 10.34186/klujes.1105837
Yu, C. J. (2008). Environmentally sustainable acoustics in urban residential areas. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). University of Sheffield, Faculty of Social Sciences, School of Architecture, Sheffield. Web adresinden 13 Şubat 2023 tarihinde erişildi: https://core.ac.uk/download/pdf/77023457.pdf
Yudelson, J. (2008). The green building revolution. Washington, U.S.A: Island Press.