___

• Aksoy, H. (2014). Çocuk oyunlarının işlevleri: Sarıkeçili yörük çocuk oyunları. Milli Folklor Dergisi, 26(101), 265-276.
• And, M. (2007). Oyun ve Bügü-Türk kültüründe oyun kavramı, (2.Baskı), İstanbul: Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık.
• Aral, N., Gürsoy, F. ve Köksal, A. (2001). Okul öncesi eğitimde oyun. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
• Başal, H.A. (2007). Geçmiş yıllarda Türkiye’de çocuklar tarafından oynanan çocuk oyunları, Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(2), 243-266.
• Baykoç Dönmez, N. (1988). Okul öncesi dönemde oyun ve önemi. Okul Öncesi Eğitim Dergisi, (35), 4-6.
• Bornstein, M. H. (2007). On the significance of social relationships in the development of children’s earliest symbolic play: An ecological perspective. InA. Göncü and S. Gaskins (Eds.), Play and development: Evolutionary, sociocultural, and functional perspectives, (188-234). New York: Great Britain.
• Cengiz, S. (1998). Çocuk oyunlarının sınıflandırılması. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 38(1-2), 287-300.
• Çay, D, R. (2006). Çocuk oyun alanlarının iç mekân ve yakın çevrede oluşumu, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal B ilimler Enstitüsü.
• Demir, N. (2007). Sözlü Türk kültürünün boyutları ve işlevleri, I. Uluslararası Türk Dili ve Edebiyatı Sempozyumu Bildirileri, Isparta, October 23-26 2007.
• Dönmez, N.B. (1992). Oyun kitabı, İstanbul: Esin Yayıncılık.
• Erbay, F., Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (Kefad), 13(2), 249-264.
• Erşan, Ş. (2006). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden altı yaş grubundaki çocukların oyun ve çalışma (iş) ile ilgili algılarının incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Ertuğrul H. (2000). Ailede ve okulda çocuk eğitimi. İstanbul: Nesil Yayınları.
• Farver, J. A., Kim, Y. K., & Lee, Y. (1995). Cultural differences in korean- and anglo american preschoolers' social ınteraction and play behaviors, Child Development, 66(4), 1088-1099.
• Gaskins, S. Haight, W. & Lancy, D.F. (2007). The cultural construction of play. In A. Göncü and S. Gaskins (Eds.), Play and Development: Evolutionary, Sociocultural, and Functional Perspectives (321-365). New Jersey: Erlbaum.
• Gazezoğlu, Ö. (2007). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 6 yaş çocuklarına öz bakım becerilerinin kazandırılmasında oyun yolu ile öğretimin etkisi, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Göncü, A., Jain, J., & Tuernmer, U. (2007). Children’s play as cultural interpretation. In A. Göncü and S. Gaskins (Eds.), Play and Development: Evolutionary Sociocultural, and Functional Perspectives, (278-320). New York: Great Britain.
• Jones, M. (2001). Oyun ve çocuk. (Çev. A. Çayır). İstanbul: Kaknüs Yayıncılık.
• Kanad, H. F. (1948). Pedagoji tarihi. I. cilt, (3.Baskı), İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Kandır, A., Şahin, F.T., (2011). Eğitici oyuncaklar, İstanbul: Morpa Yayınları.
• Kandır, A. (2000). Okul öncesi dönemde oyun ve oyuncaklar, Gazi Üniversitesi Mesleki Eğitim Dergisi, (4),77-80.
• Kurt, Ş.H., (2015). Farklı kültürlerde ebeveyn ve çocukların oyun algısına yönelik bir araştırma. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Miles, M. B. & Huberman, A. M. (2016). Nitel veri analizi. (S. Akbaba Altun ve A. Ersoy). Ankara: Pegem Akademi.
• Onur, B., ve Çelen N. ve Artar M. (2001). Changes in children’s games through three generations: a study in a rural setting in turkey. Dimensions of Play Conference. Sheffield/ UK, July 24-27.
• Önder A. (2000). Yaşayarak öğrenme için eğitici drama (kuramsal temellerle uygulama teknik ve örnekleri). İstanbul: Epilson Yayıncılık.
• Polat, H. (2013). Anadolu’da bir çocuk geleneği: Sözde oyuncu, EKEV Akademi Dergisi, 17(57), 329-346.
• Sel, R. (2000). Okul öncesi çocuklarına oyunlar-rondlar (1. Baskı). İstanbul: Yapa Yayıncılık.
• Senemoğlu, N. (2011). Gelişim öğrenme ve öğretim, kuramdan uygulamaya. (20. Baskı). Ankara: Pegem Akademi
• Sze Wong, W.W. (2012). A study of cultural orientation and attitudes and meaning toward play: a cross cultural ınvestigation among emerging adulthood ın the people Republic of China, Hong Kong and United States. PhD. Thesis, Available from PrQuest Dissertations and Theses dabates. (UMI No. 3528371).
• Şahin, F. T.(2006). “Oyun ve drama”, okul öncesi eğitimde drama teoriden uygulamaya. Ankara: Kök Yayınları.
• Şahin, F. T. (2003). Okul öncesi dönemde oyuncaklar ve oyun materyalleri. Gazi Üniversitesi Mesleki Eğitim Dergisi, (9),78-82.
• Tuğrul, B., Aslan, Ö.M., Ertürk, G., Altınkaynak, Ş.Ö. (2014). Anaokuluna devam eden altı yaşındaki çocuklar ile okul öncesi öğretmenlerinin oyun hakkındaki görüşlerinin incelenmesi, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.15(1), 97-116.
• Tunç, A. (2001). Bir maniniz yoksa annemler size gelecek 70’li yıllarda hayatımız. (27. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Yalçınkaya, T. (1996). Eğitici oyun ve oyuncak yapımı. İstanbul: Esin Yayınevi.
• Yavuzer, H. (2003). “Doğal harika bir tedavi: oyun”. Evde ve okulda mutlu çocuk yetiştirmenin temelleri. (4. Baskı). İstanbul: Çocuk ve Aile Kitapları.