Türk üniversitelerinde eğitim programları ve öğretim anabilim dalında görev yapan öğretim elemanlarının profilleri

Bu araştırma, Türkiye’deki üniversitelerin eğitim programları ve öğretim anabilim dalında görev yapan öğretim elemanlarının demografik ve bilimsel özelliklerini çeşitli değişkenler açısından ortaya koymayı amaçlamaktadır. Araştırmanın verileri, 28 farklı üniversitede görev yapan 105 öğretim elemanından, araştırmacı tarafından geliştirilen ve 59 sorudan oluşan bir veri toplama aracı ile elde edilmiştir. Araştırma verilerinin çözümlenmesinde; frekans ve yüzde çözümlemeleri, Chi-square testi, korelasyon analizi, Mann Whitney U testi ve Kendall’s Tau-B testi kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen sonuçlar, öğretim elemanlarının yetiştirildikleri kaynaklar, akademik ve bilimsel üretkenlik yönünden gelişimleri ve eğitim programları ve öğretim alanına ilişkin görüşleri bakımından farklılıklar gösterdiklerini ortaya koymaktadır.

Profiles of university faculty members working at the Curriculum and Instruction Department at universities in Turkey

The purpose of this study was to investigate the profiles’ of the faculty at the Departments of Curriculum and Instruction in Turkish universities in terms of some different variables such as their demographic characteristics, the universities where they are employed, the locations where they come from (historical background), their scientific productivity, ability for scientific research and their information and technology competencies. Reinstitution of curriculum and instruction graduate programs and determining the views about recognition of the field of curriculum and instruction in various quarters can be listed as other issues discussed in this research. The data were gatheredd from a total of 105 academicians who are the faculty members of 28 different universities by means of data collection questionnaire which developed by the researcher. The analysis of research data consists of the frequency and percentage analysis, chi-square test, correlation analysis, Mann-Whitney U test and lastly Kendall’s Tau-B test. The findings of the research suggest that the academicians differ from each other in terms of historical background, academic and scientific productivity and the opinions about the field of curriculum and instruction.

PDF

___

Akyüz, Y. (2003). Eğitim Tarihimizde Günümüze Kadar Öğretmen Yetiştirilmesi ve Sağlanması İlkeleri, Uygulamaları. Eğitimde Yansımalar VII: Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu (ss. 48-66) içinde. Ankara: Tekışık Yayıncılık.
Anderson, G. (1998). Fundamentals of educational research. (2nd Edition). Bristol: The Falmer Press.
Aslan, A. (2003). Eğitim Fakültelerinin Yeniden Yapılandırılmalarına İlişkin Bir Değerlendirme. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi, 6 (9), 23-31.
Ayas, A. (2005). Eğitim Fakültelerinin Yeniden Yapılandırılması Süreci: Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Önerileri. M. Özbay (Ed.), Eğitim Fakültelerinde Yeniden Yapılandırmanın Sonuçları ve Öğretmen Yetiştirme Sempozyumu (ss. 157-171) içinde. Ankara: Gazi Üniversitesi.
Creswell, J.W. (2009). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches. New York: Sage Publications.
Demirel, Ö. (1992). Türkiye’de Program Geliştirme Uygulamaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (7), 27-43.
Duman, T. (2005). Türkiye’de Öğretmen Yetiştirmenin Tarihçesi. M. Özbay (Ed.), Eğitim Fakültelerinde Yeniden Yapılandırmanın Sonuçları ve Öğretmen Yetiştirme Sempozyumu (ss. 61- 82) içinde. Ankara: Gazi Üniversitesi.
Gezer, E., Yenel, F. ve Şahan, H. (2009). Relationship between burnout level and socio-democraphic variables of academicians. The Journal of International Social Research, 2 (6), 243-250.
Girgin, D. (2007). Eğitim Fakültelerindeki Öğretim Elemanlarının Ders Yüklerinin Bilimsel Çalışma ve Araştırma Yapma Üzerine Etkisi Üzerine: Bir Durum Araştırması. III. Lisansüstü Eğitim Sempozyumu (17–20 Ekim 2007). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Gözütok, F.D. (1994). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Programlarının Değerlendirilmesi Projesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 27, (2).
Gözütok, F.D., Alkın, S. ve Ulubey, Ö. (2010). Eğitim Programları ve Öğretim Alanının Amaçlarının Gerçekleştirilmesini Etkileyen Sorunların Belirlenmesi. 1. Ulusal eğitim programları ve öğretim kongresi. (13-15 Mayıs 2010). Balıkesir Üniversitesi Necatibey Eğitim Fakültesi.
Karakütük, K. (2006). Eğitim Bilimlerinin Eğitim Kurumlarımızda Yapılanması. M. Hesapçıoğlu ve A. Durmuş (Ed). Türkiye’de Eğitim Bilimleri Bir Bilanço Denemesi içinde (ss. 9-24). Ankara: Nobel Yayınevi.
Karakütük, K., Tunç, B., Özdem, G. ve Bülbül, T. (2008). Eğitim Fakültelerinin Öğretim Elemanı Profili. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları.
Korkut, H. (2002). Sorgulanan Yükseköğretim. Ankara: Anı Yayıncılık.
Okçabol, R. (2005). Öğretmen Yetiştirme Sistemimiz. Ankara: Ütopya Yayınları.
ÖSYM (2011). Yükseköğretim İstatistikleri. Ankara: ÖSYM Yayınları.
Özer, M. (2011). Türkiye’de Yükseköğretimde Büyüme ve Öğretim Üyesi Arzı. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi,1 (1), 23-26.
Özoğlu, M. (2011). Statükodan Değişime: 21. Yüzyılın Başında Yükseköğretim. B. S. Gür (Ed.), 2000’li Yıllar: Türkiye’de Eğitim (ss. 125-161) içinde. İstanbul: Meydan Yayıncılık.
Sağlam, V., Terzi, Y., Savaş, N. ve Murat, N. (2009). Öğretim Elemanlarının Eğitim ve İletişim Sorunları. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (6), 549, 556.
Sakaoğlu, N. (2003). Osmanlıdan Günümüze Eğitim Tarihi. İstanbul: Bilgi üniversitesi Yayınları.
Saracaloğlu A.S., Uçar, M.Y. ve Dursun, F. (2009). Öğretim Elemanlarının Araştırma Süreçlerinde Karşılaştıkları Sorunlar ve Çözüm Önerileri. The first international congress of educational research. (02-05 May). Çanakkale.
Şimşek, H. (2005). Eğitimde Reform ve Değişim Kararlılığı. M. Özbay (Ed.). Eğitim fakültelerinde yeniden yapılandırmanın sonuçları ve öğretmen yetiştirme sempozyumu (ss. 149-156) içinde. Ankara
Todd-Mancillas, W.R. and Johnson, P. (1987). Academic burnout: One perspective. ERIC, ED282495.
Toker, B. (2011). Burnout among university academicians: an empirical study on the universities of turkey. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 12 (1), 114-127
Tümkaya, S. (2006). Faculty burnout in relation to work environment and humor as a coping strategy. Educational Sciences: Theory&Practice, 6 (3), 911-921.
Türkoğlu, A. ve Sarı, M. (2006). Cumhuriyetten Günümüze Türkiye’de Program Geliştirme Çalışmaları. M. Hesapçıoğlu ve A. Durmuş (Ed). Türkiye’de Eğitim Bilimleri Bir Bilanço Denemesi (ss. 328-366) içinde. Ankara: Nobel Yayınevi.
Usluel, Y. ve Seferoğlu, S.S. (2003). Eğitim Fakültelerindeki Öğretim Elemanlarının Bilgisayar Kullanımı ve Öz-Yeterlik Algıları. Bilişim Teknolojileri Işığında Eğitim Konferansı ve Sergisi, (21-23 Mayıs), Ankara.
Usluel-Koçak, Y. ve Seferoğlu, S.S. (2004). Öğretim Elemanlarının Bilgi Teknolojilerini Kullanmada Karşılaştıkları Engeller, Çözüm Önerileri ve Öz-Yeterlik Algıları. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 3 (6), 143-157.
Yıldırım, A. (2011). Öğretmen Eğitimi Araştırmaları ve Yeniden Yapılanma. (Çağrılı konuşma). The first international congress on curriculum and instruction (INCCUI2011). (5-8 October). Eskisehir: Anadolu University.
YÖK. (2007). Öğretmen Yetiştirme ve Eğitim Fakülteleri (1982-2007). Ankara: Yükseköğretim Kurulu Yayınları.