Örgütlenme Gereksinimi ve Önemi

Birlikte yaşanırken ihtiyaçların miktarı ve çeşitliliğinin artması bunların elde edilmesini de güçleştirebilmektedir. Bu güçlük, birliktelikler oluşturularak açılabilmektedir, insanların ihtiyaçlarını karşılayabilmeleri için yetenekli ve haklı olmaları yetmemekte, güçlü de olmaları gerekmektedir. Bireyler kurdukları sivil örgütler aracılığıyla kendilerini daha bilinçli ve yeterince ifade edebilmektedirler. Kurum ve kuruluşların iş ve işlemlerinin arttığı ve çeşitlendiği bu çağda sivil organizasyonlar, üyelerinin sosyal ve ekonomik haklarını korumaya ve geliştirmeye çalışırken mesleki eğitimlerine ve psikolojik gereksinimlerine de hizmetler üretebilmektedir. Örgütlenme, birey için olduğu kadar yönetimi elinde bulunduranlar açısından da bir gerekliliktir. Bireysel ve örgütsel amaçlara birlikte ve eşgüdüm içinde ulaşılmasında sivil örgütlerin önemli kalkılan bulunmaktadır.

The Importance and Necessity of Forming Organizations

The increase in the quantity and variety of people's needs may make it difficult to attain these needs. This difficulty can be overcome by forming organizations. In order to achieve their needs, people should be not only talented and right but also strong. Forming civil organizations may help people to express themselves better and more efficiently. In our age where the works and procedures of establishments and foundations have increased, civil organizations can serve their members by protecting their social and economic rights and improving the conditions for them. They can also address their members' professional and psychological needs. Forming an organization is vital not only for individuals but also for administrators. Civil organizations have invaluable contributions to achieving individual and institutional goals cooperatively and collaboratively.

PDF

___

Açıkalın, Aytaç (1996). Çağdaş örgütlerde insan kaynağının yönetimi. Ankara: PEGEM Yayınları 7.
Akyiiz, Yahya (1980). Öğretmen örgütlenmesi, Türkiye, Fransa, isviçre ve uluslararası düzeyde kuruluşlar, etkinlikler, sorunlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları, No 86.
Başaran, I. Ethem (1988). Eğitim yönetimi. Ankara: Gül Yayınevi.
Boyacı, Hülya (1995). Öğretmenlerin mesleki örgütlenmeye ilgilerinin düzeyi ve bu ilgi düzeylerinin etkenleri. Eğitim Yönetimi, Yıl l, 4, 521-530.
Bursahoğlu, Ziya (1994). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: PEGEM Yayınları, No 9.
Burke, W.Warner (1997). What human resource practitioners need to know for the twenty- first century. Human Resource Management, 36 (1), 71-79.
Canman, A.D. (1995). Çağdaş personel yönetimi. Ankara: TODAlE Yayınları, No. 260.
Fişek, Kurthan. Yönetim. Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları, No: 387.
Kochan, Thomas A. (1997). Rebalancing the role of human resources. Human Resource Management, 36 (1), 121-127.
Kanun (2001). Kamu görevlileri sendikaları Kanunu. 25.06.2001 Tarih ve 4688 Sayılı, Resmi Gazete 12.07.2001 Tarih ve 24460 Sayılı.
Palmer, Margaret & Kenneth T. W. (1993). insan kaynaklan. Çeviren: Doğan Şahiner. istanbul: American Management Assocation/Rota Yayın Yapım Tanıtım.
Sezen, Nurettin (1993). Memurların sendikalaşma gereği. Ankara: Hizmet-içi Eğitim Yayınları.
Şahım, Tarık (1994). Türkiye'de siyasi katılım ve baskı grupları. Kamu Çalışanları Dergisi, 43.
Tok, Türkan N.(1996). Okul yöneticileri ve öğretmenlerin mesleki örgütlenmeye ilişkin görüşleri. Eğitim Yönetimi. Yıl 2, 4, 609-630.