An investigation of the adequacies of the modular non-formal education programs run at the public training centers in Turkey

Günümüzde teknoloji çok hızlı gelişmekte ve değişmektedir. Bu değişen teknolojiye ayak uydurabilecek insan gücünün yetiştirilmesine ihtiyaç vardır. Bu nedenle yaygın eğitim de örgün eğitim gibi çok önem kazanmaktadır. Türkiyede Yaygın Eğitim genellikle Milli Eğitim Bakanlığına (MEB) bağlı Halk Eğitimi Merkezleri (HEM) tarafından yapılmaktadır. Bu kurumların amaçlarına ulaşabilmesi için mevcut modüler yetişkin eğitimi programlarının yeterliliklerinin belirlenmesi gereklidir. Bu araştırma, MEBe bağlı HEMlerde uygulanan modüler programların yeterliliklerinin incelenmesi ve sorunların tespit edilerek öneriler sunulmasına yönelik tarama niteliğinde betimsel bir çalışmadır. Araştırmanın çalışma evrenini 2006-2007 eğitim yılında görev yapan yönetici, öğretmen/usta öğretici ve eğitim alan kursiyerler oluşturmaktadır. Seçilen illerin ağırlıklı oranları baz alınarak araştırmada HEMlerde görev yapan 150 yönetici, 350 öğretmen/usta öğretici ve 3500 öğrenciye ulaşılması hedeflenmiştir. Bu araştırmanın sonucunda HEMlerde uygulanan programların yeterliklerine ilişkin önemli sonuçlar elde edilmiştir. Bazı durumlar hariç genelde modüler kurs programlarının oldukça yeterli olduğu görülmüştür. Bazı programlarda özellikle program süreleri ve fiziksel ortamla ilgili bazı düzenlemelerin yapılması gerekliliği ortaya çıkmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda, yeterli olmadığı tespit edilen konularda yeni politikaların geliştirilmesi ve programlarda uygun revizyonların yapılmasının gerekli olduğu sonucuna varılmıştır.

Halk eğitimi merkezlerinde uygulanmakta olan modüler yetişkin eğitimi programlarının yeterliliklerinin araştırılması

Nowadays, technology is developing and changing very rapidly. It is necessary to raise qualified workforce in order to follow this changing technology. Thus, non-formal educationbecomes as important as formal education. In Turkey, Non-Formal Education is mainly carried out by Public Training Centers (PTC) of Ministry of National Education (MONE). For these institutions to achieve their targets, it is necessary to determine the adequacies of the existing modular non-formal education programs. Hence, the purpose of this study is to reveal the adequacies of the modular non-formal education programs executed at the PTCs operating under the MONE. The sample space of this research is made up of administrators, teachers/ master trainers and students of PTC s of 2006-2007 school year. A total of 150 administrators, 350 teachers/master trainers and 3500 students are included in the survey who were distributed to the selected provinces based on their relative population sizes. As a result of this study, important information has been collected regarding the adequacies of the programs applied at the PTCs. The results of our questionnaires indicate that except for some issues in general modular programs are quite adequate. In some programs, some improvements are needed especially related to the durations of the programs and the physical environments. As a result of the findings, the necessary policies must be developed to deal with the issues determined as not very satisfactory and to make necessary revisions on the programs based on the results.

PDF

___

Aitchison, J.J.W. (1993). Adult Education Policy and Provision, The Draft National Education Policy Investigation Report on Adult Education, Oxford University Press, 6-7.
Cengizhan, S. (2008). Modüler Öğretim Tasarımının Farklı Öğrenme Stiline Sahip Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Öğrenme Kalıcılığına Etkisinin Belirlenmesi [Determining the Effect of Modular Instruction Design on the Academic Achievement and Long-Term Retention of Students with Different Learning Styles], Eğitimde Kuram ve Uygulama [Journal of Theory and Practice in Education], 2008, 4(1), 98-116.
Demirel, Ö. (2004). Teoriden Uygulamaya: Eğitimde Program Geliştirme [From Theory to the Application: Program Development in Education] (7th Ed), Ankara Pegem A.
Erden, M. (1995). Eğitim Programlarının Değerlendirilmesi [Program Evaluation in Education], Ankara Pegem A, 4-7.
Ertürk, S. (1972). Eğitim Programlarının Geliştirilmesi [Program Development in Education], Ankara, Yelken.
Fer, S. (2000). Modüler Program Yaklaşımı ve Bir Öneri [Modular Program Approach and a Proposal], Milli Eğitim Dergisi [Journal of National Education], 147, 21-37.
Gözütok, F. (2003). Türkiyede Program Geliştirme Çabaları [Program Development Efforts in Turkey]. Milli Eğitim Dergisi, 160.
Husen, T., & Postletthwaite, T. N, (1985). The International Encyclopedia of Education: Research and Studies, New York, Pergamon Press.
MEB. (2006). Globalleşme ve Avrupa Birliği Perspektifinde Türk Eğitim Sistemi [Turkish Education System under the Effect of the Globalization and European Union Integration Process], 17th National Education Summit, MONE Summit Results, 2, 5-10.
MEB. (2006). Türk Eğitim Sistemi, Yaygın Eğitim [Turkish Education System, Non-Formal Education], from http://www.meb.gov.tr/duyurular/duyurular2006/takvim/egitim_sistemi.html#
MEB. (2006-2007). Milli Eğitim Bakanlığı Çıraklık ve Yaygın Eğitim Genel Müdürlüğü İstatistikleri [Ministry of National Education, Apprenticeship And Non-Formal Education Directorate General Of Statistics],2007.
MEB. (2007). Temel Eğitim Destekleme Programı Yaygın Eğitim Programları-Halk Eğitimi Merkezleri [Supporting the Basic Education Program (SBEP) Outputs. Programs of Non-Formal Education Public Training Centers], MONE Projects Coordination Center, SBEP Booklet, Ankara. 28-29.
Ocak, G. (2004). Felsefi ve Kültürel Geçmişin Eğitim Programlarına Etkisi [Effects of the Philosophical and Cultural Background in Educational Programs], Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi [International Human Science Journal], 1(1), 1-13.
Olivia, P. (1988). Developing the Curriculum, (2nd Ed.), Boston, Scott, Foresmen and Company.
Ornstein A. C., & Hunkins F. P. (1998). Curriculum: Foundations, Principles and Issues (3rd Ed.). USA: Ally and Bacon Press.
Resmi Gazete. (1928). Türk Harflerinin Kabulü ve Uygulanması Hakkındaki Kanun [The Law about Acceptance of the Turkish Alphabet and Its Practice], Resmi Gazete [Republic of Turkey Official Gazette], Law No: 1353.
Resmi Gazete. (1961). Temel Eğitim ve Öğretim Kanunu [The Primary Education and Training Law],
Resmi Gazete [Republic of Turkey Official Gazette], Law No: 222.
Resmi Gazete. (1973). Milli Eğitim Temel Kanunu [Basic Law of National Education], Resmi Gazete [Republic of Turkey Official Gazette], Law No: 1739.
Resmi Gazete. (1982). Türkiye Cumhuriyeti Anayasası [The Constitution of Republic of Turkey], Resmi Gazete [Republic of Turkey Official Gazette].
Tampubolon, M. (2003). Non-Formal Education and Its Role in Establishing a Democratic Culture within Indonesian Heterogeneous Society. Journal of Technology, 38(E), 93-108.
Taşpınar, M. (2006). Restructuring the Turkish Vocational Technical Secondary Education System Towards EU Membership, International Journal of Training Research, Volume 4, Number 2, 2006 pp. 72-91.
UNESCO/UYDEL Project Report, (2006), 9-10.
Varış, F. (1976). Eğitimde Program Geliştirme: Teori ve Teknikler [Program Development in Education: Theory and Techniques], Ankara University Faculty of Education Press, No: 53.