İdrar yolu enfeksiyonlu çocuklarda sefiksim tedavisinin idrar NAG atılımına etkisi

İdrar yolu enfeksiyonu (İYE) çocukluk çağının en sık bakteriyel enfeksiyonlarından biridir. Üçüncü jenerasyon sefalosporinler arasında yer alan ve geniş antibakteriyal spektruma sahip olan sefiksimin İYE'nun oral yoldan tedavisinde etkinliği kanıtlanmıştır. Bu çalışmada İYE'lu çocuklarda sefiksimin idrar elektrolit atılımları ve proksimal tübüler fonksiyo¬nun duyarlı bir göstergesi olan N-asetil-beta-D-glukozaminidaz (NAG) atılımına etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya İYE tanısı konan ve sefiksim tedavisi başlanan yaşlan 5-156 ay arasında değişen (medyan yaş: 72 ay) 24 kız, 2 erkek İYE'lu çocuk çalışma grubu olarak alınırken; kontrol grubu olarak son bir ay içinde antibiyotik kullanmamış olan 17 çocuk (yaş dağılımı 8-156 ay arasında, medyan yaş 82 ay, 6 kız, 11 erkek) alınmıştır. İYE'lu hastaların sefiksim tedavisi öncesi ve 10 günlük tedaviden sonra, ayrıca kontrol grubunun açlık spot ilk idrar örneklerinde sodyum, potasyum, kalsiyum, magnezyum, ürik asit, fosfor (Na, K, Ca, Mg, Ürik Asit, P) düzeyleri ve NAG aktiviteleri ölçülerek sonuçlar idrar kreatinine (Kre) oranlanarak hesaplanmıştır. İdrar NAG aktivite ölçümü idrara jel filtrasyonu uygulandıktan sonra paranitrofenol yöntemi ile yapılmıştır. Kontrol grubu ile tedavi öncesi hasta grubunun sonuçlan non-parametrik, Mann Whitney U testi ile; hasta grubunun tedavi öncesi ve tedavi sonrası değerleri Wilcoxon Signed Ranks testi ile karşılaştınlmıştır.Çalışmanın sonuçlarında spot idrarda Na, K, Ca, Ürik Asit, Mg, P'un idrar kreatinine oranları ve NAG/Kre oranları İYE'lu çocuklarda tedavi öncesinde kontrol grubuna oranla farklı bulunmamıştır (p>0,05). İdrar elektrolit ve NAG atılımları da hasta grubunda tedavi sonrasında tedavinin başlangıç düzeylerine oranla farklı değildi (p>0,05).Sonuç olarak, oral yoldan günde tek doz olarak kullanılan ve bu şekilde tedavi uyumu yüksek olan sefiksimin renal tübüler fonksiyonlarda değişiklik yaratmadığı saptandı. Bu sonucun tedavinin güvenilirliğinin belirlenmesi açısından önemli olduğu düşünüldü.

Anahtar Kelimeler:

Asetilglukozaminidaz, Sefiksim, İdrar yolu enfeksiyonları, Çocuk

Effect of cefixime treatment on urinary NAG excretion in children with urinary tract infection

Urinary tract infections are one of the most common bacterial infections of childhood. Efficacy of cefixime, which is a third generation cephalosporin, is proven in oral treatment of urinary tract infections. The aim of this study was to evaluate the effect of cefixime, which was shown to accumulate in renal tissue at high concentrations, on the excretion of N-acetyl-beta-D-gThe study group consisted of 26 children (age range 5-156 months, median age 72 month, 24 female) who received cefixime treatment for urinary tract infection. Control group was composed of 17 children (age range 8-156 months, median age 82 month, 6 female) whose mean age was similar to that of the patient group and who had not received antibiotics in the last month. Sodium, potassium, calcium, magnesium, uric acid, phosphorus (Na, K, Ca, Mg, UA, P) and NAG levels were measured in the first morning fasting urine in the patients before and 10 days after treatment as well as in the control group and the results were calculated by dividing these values by the urinary creatinine (Cr). Urinary levels of the NAG enzyme were measured via the paranitrophenol method after gel filtration. Results of the control and pretreatment group were compared by the Mann Whitney U test. Pre- and post-treatment urinary electrolyte and urinary NAG results were compared by the Wilcoxon Signed Ranks test.Ratio of urinary Na, K, Ca, uric acid, Mg, P and NAG to creatinin in the pretreatment group were not found to be different from those of the control group (p>0,05). Similarly, excretion of electrolytes and NAG did not change significantly after treatment when compared to those before treatment (p>0,05).As a conclusion, cefixime, which has single oral daily dosage and therefore high patient compliance, was detected not to cause changes in renal tubular functions. This result was thought to be important in determination of the safety of the treatment.lucosaminidase (NAG) that is a sensitive marker of proximal tubular functions.

Keywords:

Acetylglucosaminidase, Cefixime, Urinary Tract Infections, Child,

PDF

___

1. Hansson S, Jodal U. Urinary tract infection. In Barratt TM, Avner ED, Harmon WE (eds). Pediatric Nephrology Lippincott Williams Wilkins 4th edition 1999:835-850. 2. Bloomfield P, Hodson EM, Craig JC. Antibiotics for acute pyelonephritis in children. Cochrane Database Syst Rev. 2003;(3):CD003772. 3. Gok F, Duzova A, Baskin E, et al. Comparative study of cefixime alone versus intramuscular ceftizoxime followed by cefixime in the treatment of urinary tract infections in children. J Chemother 2001; Jun;13(3):277-280. 4. Fanos V, Cataldi L. Cefixime in urinary tract infections with special reference to pediatrics: overview. J Chemother 2001; Apr;13(2):112-117. 5. Leroy A, Oser B, Grise P, Humbert G. Cefixime penetration in human renal parenchyma. Antimicrob agents and chemother 1995; 39 (6): 240-242. 6. Sonoda T, Matsuda M, Nakano E, et al. Clinical evaluation of cefixime (CFIX) in the treatment of urinary tract infection. Hinyokika Kiyo 1989; Jul;35(7):1267-1275. 7. Wu DH. A review of the safety profile of cefixime. Clin Ther. 1993 Nov-Dec;15(6):1108-1119. 8. Yenson M. klinik Biyokimya Laboratuvar çalımaları. Beta basım yayım daıtım A. stanbul, 1986: 240-241. 9. Werner M, Maruhn D, Atoba M. Use of gel filtration in the assay of urinary enzymes. J Chromatog 1969;40:254-265. 10. Erdener D, Kutay FZ, Erlaçin S. Diyabetik nefropatide mikroalbuminüri ve üriner enzimler. Ege Tıp Derg 1993; 32 (3-4):511-513 11. Chesney RW, Jones DP. Drug Nephrotoxicity. In Pediatric Nephrology. Barratt TM, Avner ED, Harmon WE (eds). 4th edition. Baltimore: Lippincott Williams Wilkins, 1999: 1067-1078. 12. Tune B. Nephrotoxicity of beta-lactam antibiotics: mechanisms and strategies for prevention. Pediatr Nephrol 1997;11:768-772. 13. Dalton RN, Haycock GB. Laboratory investigation. In: Barratt TM, Avner ED, Harmon WE, eds. Pediatric Nephrology 4th edition Lippincott Williams and Wilkins, 1999:343-364. 14. Kavukçu S, Soylu A, Türkmen M. The clinical value of urinary N-acetyl-b-D-glucosaminidase levels in childhood age group. Acta Med. Okayama 2002;56:7-11. 15. Nix DE, Thomas JK, Symonds WT, et al. Assessment of the enzymuria resulting from gentamicin alone and combinations of gentamicin with various beta-lactam antibiyotics. Ann Pharmacother 1997; Jun;31(6):696-703. 16. Yoshiyama Y, Yazaki T, Beauchamp D, Kanke M. Protective effect of ceftriaxone against the nephrotoxicity of isepamicin administered once daily in rats. Biol Pharm Bull 1998; May;21(5):520-523. 17. Hayashi T, Watanabe Y, Kumano K, et al. Protective effect of piperacillin against nephrotoxicity of cephaloridine and gentamicin in animals. Antimicrob Agents Chemother 1988;Jun;32(6):912-918. 18. Iwabuchi F, Shimada A, Nagura Y, Takahashi S, Hatano M. Influence of cefotaxime on renal function during the treatment of infections. Drugs 1988;35 Suppl 2:181-184. 19. Rodjer S, Alestig K, Bergmark J, et al. Treatment of septicaemia in immunocompromised patients with ceftazidime or with tobramycin and cefuroxime, with special reference to renal effects. J Antimicrob Chemother. 1987; 20(1):109-116.