KÜME DESTEKLİ BİREYSELLEŞTİRME TEKNİĞİNİN 6. SINIF ÖĞRENCİLERİNİN MATEMATİK BAŞARILARINA VE TUTUMLARINA ETKİSİ

Bu deneysel çalışmada, işbirlikçi öğrenmenin küme destekli bireyselleştirme tekniğinin ilköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin matematik dersi “Kümeler” konusundaki başarılarına ve tutumlarına etkisi olup olmadığı araştırılmıştır. Araştırma, Erzurum ili Palandöken İlçesi sınırları içinde yer alan orta sosyo-ekonomik düzeydeki Alparslan İlköğretim Okulunun 56 altıncı sınıf öğrencisi üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada, bir deney ve bir kontrol grubu kullanılmıştır. Kontrol grubuna geleneksel yöntem, deney grubuna işbirlikçi öğrenme yönteminin küme destekli bireyselleştirme tekniği uygulanmıştır. Ölçme araçları Matematik başarı testi- Matematik tutum ölçeği her iki gruba da ön-test ve son-test olarak verilmiştir. Elde edilen veriler, bağımlı örneklem ve bağımsız örneklemler t-testi ile analiz edilmiştir. Elde edilen bulgulardan, işbirlikçi öğrenme yönteminin deney grubu öğrencilerinin matematik başarısı ve matematik dersine yönelik tutumları üzerinde çok daha olumlu etkileri görülmüştür

Anahtar Kelimeler:

İşbirlikçi öğrenme, Küme destekli bireyselleştirme, tutum, başarı, kümeler

The Effects Of Team-Assisted Individualization Technique On The Sixth Grade Students’ Mathematics Achievement And Attitude

In the present experimental study, the effects of team-assisted individualization technique of cooperative learning method on Elementary school sixth grade students’ achievement and attitude on the subject of “Sets” in mathematics course were investigated. The study was carried out with 56, 6thgrade students from Alparslan Elementary School existing Palandöken District in Erzurum. In the study, experiment and control groups were used. Traditional instructional method was applied to the control group; on the other hand, teamassisted individualization technique which is one of the techniques of cooperative learning method, was applied onto the experiment group. The measurement instruments used in the study mathematics achievement test and attitude scale had been used as pre-test and post-test to the experimental and control groups. Acquired datas were analyzed through dependent and independent sample t-tests. According to the findings that are acquired after the research it was seen that cooperative learning method has had more positive effects on achievement and attitude in mathematics

Keywords:

Cooperative learning, team-assisted individualization, attitude, achievement, sets,

PDF

___

Açıkgöz, K.Ü. (1992). İşbirlikli Öğrenme: Kuram, Araştırma, Uygulama. Malatya: Uğurel Matbaası.
Aksu, H. H. (2008). Öğretmenlerin yeni ilköğretim matematik programına ilişkin görüşleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 1-10.
Arslan, A. - Şahin, Y. T. (2004). Oluşturmacı yaklaşıma dayalı işbirlikli öğrenmenin öğrencilerin duyuşsal öğrenmelerine etkileri. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Malatya.
Baki, A. (2006). Kuramdan Uygulamaya Matematik Öğretimi. İstanbul: Bilge matbaacılık.
Bourner, J., Hughes, M., & Bourner, T. (2001). First-year undergraduate experiences of group project work. Assessment and Evaluation in Higher Education, 26, 19-39.
Bryant, R. R. (1981). Effects of team assisted individualisation on the attitudes and achievement of third, fourth and fifth grade students of mathematics. Dissertation Abstract International, 43 (1), 70.
Cooney, M., Nelson, J., & Williams, K. (1998). Collaborative ınquiry ınto the pedagogical use of storytelling and acting. Journal on Excellence in College Teaching, 9(3), 65-79.
Duman, T., Karakaya, N., Çakmak, M., Eray, M. & Özkan, M. (2001). Konu Alanı Ders Kitabı İnceleme Kılavuzu Matematik. Ankara: Nobel yayın dağıtım.
Erdoğan, F. (2007). 6. Sınıf Matematik Öğretim Programında İşbirliğine Dayalı Öğrenme Yönteminin Kullanılabilirliğine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir: Osmangazi Üniversitesi.
Gillies, R. M. (2004). The effects of cooperative learning on junior high school students during small group learning. Australia Learning and Instruction, 14(2), 197-213.
Gök, Ö., Doğan, A., Doymuş, K. ve Karaçöp, A. (2009). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim öğrencilerinin akademik başarılarına ve fen’e olan tutumlarına etkileri. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (1), 193-209.
Gömleksiz, M. (1993). Kubaşık Öğrenme Yöntemi İle Geleneksel Yöntemin Demokratik Tutumlar ve Erişiye Etkisi. Doktora tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi.
Gömleksiz, M. (1997). Kubaşık Öğrenme: Temel Eğitim Dördüncü Sınıf Öğrencilerinin Matematik Başarısı ve Arkadaşlık İlişkileri Üzerine Deneysel Bir Çalışma. Adana: Baki Kitabevi.
Hertz-Lazarowitz, R., & Milller, N. (1992). Interaction in cooperative groups. Cambridge University Press. http://www.cambridge.org/ (11.08.2010)
İflazoğlu, A. (2000). Küme destekli bireyselleştirme tekniğinin temel eğitim beşinci sınıf öğrencilerinin matematik başarısı ve matematiğe ilişkin tutumları üzerindeki etkisi. Çukurova Üniversitesi SB Dergisi, 6(6), 159-172.
İflazoğlu, A. ve Gömleksiz, M. (2001). Küme destekli bireyselleştirme tekniğinin temel eğitim beşinci sınıf öğrencilerinin matematik başarısı ve benlik saygıları üzerindeki etkisi. Çukurova Üniversitesi SB Dergisi, 7, 1-18.
Johnson, D.W., & Johnson, R.T. (1988). Circles of Learning: Cooperation in the Classroom. MN Interaction, USA : Edwards Brothers,inc.
Johnson, D.W., & Johnson, R.T. (1989). Cooperation and Competition, (2nd ed). Edina, Minnesota: Interaction.
Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1991). Learning Mathematics and Cooperative Learning Lesson Plans for Teacher, Edina, Minnesota: Interaction.
Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi (19.baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kuşdemir K., B. (2007). Çoklu Zeka Kuramı Destekli Kubaşık Öğrenme Yönteminin Türkçe Dersine İlişkin Tutum ve Okuduğunu Anlamaya Yönelik Akademik Başarı Üzerindeki Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Lejik M. & Wyvill, M. (2001). Peer assessment of contributions to a group project: A comparison of holistic and category–based approaches. Assessment and Evaluation in Higher Education, 26, 61-72.
MEB. (2006). İlköğretim matematik dersi 6–8. sınıflar öğretim programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
Mulryan, M.C. (1995). Fifth and sixth graders’ involvement and participation in cooperative groups in mathematics. The Elementary School Journal, 95(4), 297-310.
Özdoğan, E. (2008). İşbirlikli Öğrenme Yönteminin İlköğretim 4. Sınıf Matematik Öğretiminde Öğrenci Tutum ve Başarısına Etkisi: Bilgisayar Destekli İşbirlikli Öğrenme ve Küme Destekli Bireyselleştirme Tekniği. Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Posluoğlu, Z. Y. (2002). İlköğretim Matematik Dersinde Problem Çözme Becerilerinin Kazandırılmasında İşbirliğine Dayalı Öğrenme Yaklaşımının Etkililiği. Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Saban, A. (2005). Öğrenme ve Öğretme Süreci–Yeni Teori ve Yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Salend, S.J., Gordon, J., & Lopez, K. (2002). Evaluating cooperative teaching teams. Intervention in School and Clinic, 37, 195-201.
She, H. C. (1999). Students’ knowledge construction in small groups in the seventh grade biology labaratory; verbal communication and phsical engagement. Int. J.Sci. Educ., 21(10), 1051- 1066.
Slavin, R.E. (1990). Cooperative Learning: Theory, Research and Practise. New Jersey: Prentice Hall, Englwood Cliffs.
Slavin, R. E., & Karweit, N. L. (1985). Effects of whole class, ability grouped and individualised instruction on mathematics achievement. American Educational Research Journal, 22(3), 351–367.
Slavin, R. E., Leavey, M. B., & Madden, N. A. (1984). Combining cooperative learning and individualised instruction: Effects on student mathematics achievement, attitudes, and behaviours. The Elementary School Journal, 84(4), 409–422.
Slavin, R.E., Madden, N.A., & Stevens, R.J. (1990). Cooperative learning models for the 3R’s. Educational Leadership, 47(4), 22-28.
Slavin, R.E. & Stevens, J.R. (1995). The cooperative elementary school effects on students achievement, attitudes and social-relations. American Educational Research Journal, 31(2), 312-351.
Soylu, Y. (2009). Sınıf öğretmen adaylarının matematik derslerinde öğretim yöntem ve teknikleri kullanabilme konusundaki yeterlilikleri üzerine bir çalışma. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), 1-16.
Sönmez, S. (2005). İşbirliğine Dayalı Öğrenme Yöntemi, Birleştirme Tekniği İle Bilgisayar Okur-Yazarlığı Öğretiminin Akademik Başarıya ve Kalıcılığa Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tarım, K. (2003). Kubaşık Öğrenme Yönteminin Matematik Öğretimindeki Etkinliği ve Kubasık Öğrenme Yöntemine İlişkin Bir Meta Analiz Çalışması. Doktora tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Tarım, K. ve Akdeniz, F. (2003). İlköğretim matematik derslerinde kubaşık öğrenme yönteminin kullanılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 215-223.
Yıldırım, C. (2004). Matematiksel Düşünme. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Yıldırım, K., Tarım, K. ve İflazoğlu, A. (2006), Çoklu zekâ kuramı destekli kubaşık öğrenme yönteminin matematik dersindeki akademik başarı ve kalıcılığa etkisi. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 2(2), 81-96.
Yıldız, N. (2001). İşbirlikli Öğrenme Yönteminin İlköğretim 7.Sınıf Matematik Öğretiminde Öğrenci Başarısı Üzerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.