Piyano eğitiminde sosyal durum ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması

Müzik eğitiminin en önemli boyutlarından biri olan piyano eğitiminde, bireylerin içindebulunduğu ortama yönelik tutumları başarı üzerinde önemli etkilere sahiptir. Sosyal anlamda kendinegüvenen öğrencilerin elde edeceği başarı daha farklı olacaktır. Bu çalışmada yukarıdaki düşünceışığında geliştirilen ve uygulanan “Piyano Eğitiminde Sosyal Durum Ölçeğinin” geçerlilik vegüvenirliği tespit edilerek piyano eğitimi alanına kazandırılmaya çalışılmıştır. Yapılan çalışmadaliteratür taraması sonucu elde edilen bilgiler ışığında, araştırmacı tarafından geliştirilen ölçeğe yönelikfaktör analizi, madde toplam korelasyon hesaplamaları, faktörler arası korelasyon ölçümleri, KMO(Kaiser-Meyer-Olkin) ve Barlett’s testleri ve Cronbach’s Alpha güvenirlik katsayısı hesaplamalarıyapılmıştır. Toplam 35 sorudan oluşan ölçek, piyano dersini kendi döneminde ve tekrar ders olarak alanpiyano öğrencileri üzerinde uygulanmıştır. Geliştirilen ölçeğin örneklem grubu tarafından cevaplanmasıneticesinde, elde edilen verilerin istatistiksel ölçümleri sonucunda ölçeğin geçerli ve güvenilir bir yapıyasahip olduğu anlaşılmıştır.

Valıdıty and relıabılıty of socıal status scale ın pıano educatıon

In piano education that it’s the most important branch of music education, the attitudes ofthe individuals intended their environment have important effects over the success. Success obtained bysocial self-confident students can be more effective. In this study as mentioned above, it has beenstudied to gain the Social Status Scale in Piano Education by determining the validity and reliabilitywith applying and developing. In the study Cronbach’s Alpha reliability coefficient sums, KMO(Kaiser-Meyer-Olkin) and Barlett’s tests, correlation measuring between factors, item total correlationsand factor analysis has been made for the scale developed by the author by the collected data obtainedwith literature review. The scale consist of 35 questions has been applied to students taking piano classin self semester and repeat. It has been understood that developed scale is valid and reliable according tothe obtained data collected by the sample group and at the end of the statistical measuring process.

PDF

___

Akkaya, C., Sarandöl, A., Danacı, A. E., Sivrioğlu, Y., Kaya, E., Kırlı, S. (2008). Sosyal Uyum Kendini Değerlendirme Ölçeği (SUKDÖ) Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenilirliği, Türk Psikiyatri Dergisi, 19(3), 292 – 299.
Aktaş, Y. (1997). Üniversite Öğrencilerinin Uyum Düzeylerinin İncelenmesi: Uzunlamasına Bir Çalışma, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 107 – 110.
Bouij, C. (2004). Two Theoretical Perspectives on the Socialization of Music Teachers, Action, Criticism & Theory for Music Education Electronic Article, 3(3), 2 – 14.
Cardoso de Araújo, R., Antunes Teixeira dos Santos, R., & Hentschke, L. (2009). The Development of Piano Teachers’ Knowledge: Three Case Studies From Brazil, Visions of Research in Music Education, 13, 1 – 27.
Çalık, C. (2006). Örgütsel Sosyalleşme Sürecinde Eğitimin Değişen Rolü ve Önemi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 14(1), 1 – 10.
Çelikten, M., Şanal, M., Yeni, Ö. Y. (2005). Öğretmenlik Mesleği ve Özellikleri, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(19), 207 – 237.
Çubukçu, Z., Gültekin, M. (2006). İlköğretimde Öğrencilere Kazandırılması Gereken Sosyal Beceriler, Bilig Dergisi, 37, 155 – 174.
Devecioğlu, S., Sarıkaya, M. (2006). Sporcu Öğrencilerin Sosyo-Kültürel Değişkenler Işığında Profillerinin Belirlenmesi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(2), 301 – 314.
Ercan, N. (2008). Piyano Eğitiminde İlke ve Yöntemler, Sözkesen Matbaası, Ankara.
Gençöz, F. (1998). Uyum Psikolojisi, Kriz Dergisi, 6 (2), 1 – 7.
Gümüş, A. E. (2000). Üniversite Öğrencilerinin Yalnızlık ve Beden İmgelerinden Doyum Düzeylerinin Sosyal Kaygı Düzeyleri ile İlişkisinin İncelenmesi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 33(1-2), 99 – 108.
Kara, Y., Çam, F. (2007), Yaratıcı Drama Yönteminin Bazı Sosyal Becerilerin Kazandırılmasına Etkisi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 145 – 155.
Köksal, A. (2000). Müzik Eğitimi Alma, Cinsiyet ve Sınıf Düzeyi Değişkenlerine Göre Ergenlerin Empatik Becerilerinin ve Uyum Düzeylerinin İncelenmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 99 – 107.
Knoblich, G., Sebanz, N. (2006). The Social Nature of Perception and Action, Current Directions in Psychological Science, 15(3). 99–104.
Krech, D., Crutchfield, R. S. (1965). Sosyal Psikoloji, Nazariye ve Problemler (Theory and Problems of Social Psychology – New York, McGraw-Hill), Çev: Erol Güngör, Baha Matbaası, İstanbul.
Kuruüzüm, A. (2002). Kesin Dönüş Yapan İşçi Çocuklarının Uyum Problemi Üzerine Bir Alan Araştırması, Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, 3,102 – 113.
Küçük, V., Koç, H. (2004). Psiko-Sosyal Gelişim Süreci İçerisinde İnsan ve Spor İlişkisi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20,131 – 141.
Şahan, H. (2008). Üniversite Öğrencilerinin Sosyalleşme Sürecinde Spor Aktivitelerinin Rolü, KMU İİBF Dergisi, 10(15). 260 – 278.
Türkmen, U. (2006). Mesleki Müzik Okullarındaki Orkestra Derslerinde Orkestra Düzenlemeleri Yapılmış Halk Ezgilerinin Kullanılabilirliğine Yönelik Öğretmen ve Öğrenci Tutumları, Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(2), 371 – 400.
Uslu, A., Hasırcı, S. (1999). Lise ve Dengi Okullarda Öğrenim Gören Öğrencilerin Beden Eğitimi Derslerinin Sosyal Uyum Düzeyine Etkilerinin araştırılması, Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(4). 25 – 31.