Kamu yönetiminde yüksek yöneticilerin yetiştirilmesinde okul modeli:Fransa’da ENA örneği

Kamu yönetiminde yüksek yöneticilerin yetiştirilmesi güncelliğini koruyan bir konudur. Üst düzey yönetim görevlerinde bulunacak personelin seçiminde yöneticilik okulları temel kaynak teşkil eder. Yöneticilik okulu konusunda başarılı bulunan ve deneyimlerinden en fazla yararlanılan okullardan birisi Fransa’daki ENA olmuştur. ENA modelinin kurumsallaşması ve diğer ülkelere esin kaynağı olması bu örneğin incelenmesini gerekli kılan temel etmendir. ENA mezunlarının, Fransa’nın siyasi ve yönetsel hayatında önemli mevkilere gelmesi bu okulun sürekli gündemde kalmasını sağlamaktadır. Çalışmada, ENA’nın kuruluşundan itibaren geçirdiği sürece bağlı olarak formasyon modeli incelenmektedir. Ayrıca ENA’nın güçlü ve eleştirilen yönlerinin analiz edilmesiyle yüksek yöneticilerin yetiştirilmesinde okul modelinin daha iyi anlaşılmasına katkı sağlamak amaçlanmıştır.

The school model for education of high level administrators in public administration: The ENA model in France

The education of high level administrators in public administration keeps its actuality. In the selection process of high level administration positions, the schools of administration constitute the main source. ENA is one of the prominent schools in administrative issues which is the most successful one and the most useful in terms of their experience. The institutionalization of the model of ENA and being a motivating force is the main factor that necessitates the a examining of this example. The graduates of ENA take the important political and managerial posts in France and this provides the permanent actuality of this school. In this study, the formation model of the ENA from beginning of its establishment is being analyzed. Additionally, a contribution is also aimed in the understanding the school model of high-level administrators by analyzing the strong and weak dimensions of the ENA.

PDF

___

BODİGUEL, J., QUERMONNE, J. (1983), La Haute Fonction Publique, Sous La V République. Paris: Presses Universitaires de France.
CHEVALLİER, J. (1997). “L’Elite Politico-Administrative:Une İnterpénetration Discutée”, Pouvoirs, 80: 89-100.
DEBBASCH, C. (1989). Science Administrative. Paris: Dalloz.
DRAGO, R. (1985). Science Administrative. Paris: Les Cours de Droit, Maitrise.
GOURNAY, B., KESLER, J., SİWEK- POUYDESSEAU, J. (1967). Administration Publique. Paris: Presses Universitaires de France.
L’Express, 18.12.2008.
MANGENOT, M. (1998). “Une Ecole Européenne d’Administration”, Politix, 43: 7-32.
OYTAN, M. (1975). “Ombudsman Eli İle İdarenin Denetimi Konusunda Kıyaslamalı Bir İnceleme”, Danıştay Dergisi, 5 : 193-214.
ÖRNEK, A. (1988). Kamu Yönetimi. İstanbul: Metinler Matbaacılık.
Rapport Annuel (2006), http://www.ena.fr/index.php?page=institution/2006 12.08.2008.
RICHARD, J. (1997). “A Quoi Sert L’ENA Pour L’Administration?”, Pouvoirs, 80: 13-22.
RIGAUD, J.(1997). “Mythes et Réalités de l’ENA”, Pouvoirs, 80: 5-12.
SULEİMAN, E.N. (1976). Les Hauts Fonctionnaires et La Politique. Paris: Editions du Seuil.
TENZER, N.(1997). “A Quoi L’Ena Doit-Elle Servir?”, Esprit, Octobre: 19-32.
VALLET, O. (1995ba). Administration et Pouvoir. Paris: Dominos Flammarion.
VALLET, O. (1995b), “Une Ecole Au Service de la République”, Le Monde du 23 Septembre 1995.
WRIGHT, V. (1997). “Démocratiser L’Elite Administrative Française, Regard d’Un Britannique”, Pouvoirs, 80: 101-114.
http://www.ena.fr 01.07.2008.
http://www.ena.fr/index.php?page=formation/initiale/preparation 01.07.2008.
http://www.ena.fr/index.php?page=formation/initiale/concours 01.07.2008.
http://www.ena.fr/index.php?page=formation/initiale/statistiques, 01.07.2008
http://www.ena.fr/index.php?page=formation/initiale/statut, 01.07.2008.
http://www.ena.fr/index.php?page=institution/histoire 01.07.2008.
http://www.ena.fr/index.php?page=institution/ressources, 01.07.2008.