ERGENLERİN BİLGİSAYAR OYUNU OYNAMA ALIŞKANLIKLARI VE SOSYALLEŞME SÜREÇLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA (KÜTAHYA İLİ ÖRNEĞİ)

Bireyin, çocukluktan yetişkinliğe geçiş döneminde tüm gelişimsel özelliklerini içeren 12-25 yaş arası sürece ergenlik denilmektedir. Bireylerin kişilik kazanarak belli bir sosyal çevreye hazırlanması, toplumla bütünleşme sürecine de sosyalleşme denir. Bireyin sosyalleşmesinde, ailesi, komşuları, arkadaşları, öğretmenleri ve kitle iletişim araçları etkilidir. Bilgisayar oyunları, ergenlerin hayatlarını, arkadaşlık ve aile ilişkilerini, iletişimlerini sürekli değiştirmektedir. Bu çalışmada, 13-14 yaş grubu ergenlerin bilgisayar oyunlarını oynama alışkanlıkları ve sosyalleşme süreçleri irdelenmiştir. Araştırmada veri toplamak amacıyla, Kütahya ilinde örneklem olarak seçilen 365 yedinci ve sekizinci sınıf ortaokul öğrencisine anket uygulanmıştır. Elde edilen bulgulara göre, günde 2 saatten fazla bilgisayar oyunu oynayan ergenlerin aile, okul ve arkadaşlık ilişkilerinde sosyalleşme sorunları yaşadıkları görülmüştür. Uzmanlara göre günde 2 saatten fazla bilgisayar oyunu oynayanlara bağımlı denilmektedir. Bu araştırmada da bilgisayar oyunlarına bağımlı ergenlerin yaşam kalitelerinde düşme, aile ve arkadaş iletişiminde çatışmalar ve ders başarısızlıkları görülmüştür. Ancak, günde 2 saatten az ve yaşına uygun bilgisayar oyunu oynayan ergenlerin eğlenceli vakit geçirdiği ve gelişimlerine olumlu katkı sağladığı saptanmıştır. Ergenlerin bilgisayar oyunlarına bağımlılığını önlemek, annebabalar, eğitimciler ve yetkililerin ortak çabası ile mümkündür

THE SURVEY ON THE HABITS OF ADOLOSCENTS’ PLAYING COMPUTER GAME AND THE PROCESS OF SOCIALIZATION (THE CASE OF KÜTAHYA)

The transition of individual from childhood to adulthood as long as containing all the developmental characteristics of period between the ages of 12-25 is called as adolescence. Gaining the individual's personality, winning the preparation of a particular social environment, in the process of integration into society is called socialization. In the socialization of the individual, family, neighbors, friends, teachers and mass media are effective. Nowadays, computer games have crucial roles in the lives of adolescents. The main purpose of this study is to investigate 13-14 age group adolescent’s habits of playing computer games and their socialization process. To collect data, a questionnaire has been applied to the 365 seventh and eighth grade secondary school students which are selected from Kütahya province. According to the findings, playing computer games more than 2 hours a day has been caused the socialization problems. According to experts, more than 2 hours a day playing computer games to those who are called as an addict. In this study, the decrease in the quality of life of adolescents’ addiction to computer games, family and friends have lead to failures in communication conflicts and lessons. However, less than 2 hours a day playing computer games according to age and adolescents have fun and make a positive contribution to development was observed. It is possible to prevent adolescents’ addiction to computer games with the joint efforts of parents, educators and officials

PDF

___

Afacan, H. H. (2001). Toplum Bilimi. Konya: Turhan Kitabevi Yayınları.
Akınoğlu, O. (2002). Eğitim ve Sosyalleşme Açısından İnternet Kullanımı, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
Avcı, M. (2006). Ergenlikte Toplumsal Uyum Sorunları, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt:7, Sayı:1.
Aydın, B. ve Sarı, V.S. (2011), İnternet Addiction Among Adolescents: The Role of Self-Esteem, Procedia Social and Behavioral Sciences, 15, pp. 3500-3505.
Bingöl, Y. ve Tanrıver, N. (2011), Bilgi Çağında Değişen Sosyal Hareketler: Sanal Eylemler, Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, Yılı: 2011 Cilt:6 Sayı:1 s:131-141.
Can, N. (2008). Gençlik Sorunlarında Medyanın Etkisi, Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi 2, Yıl:2008, s:62-76.
Coşgun, M. (2012). Gençlerin Kimlik Gelişimi ve Sosyalleşme Sürecine Televizyon Dizilerinin Etkisi, Akademik Bakış Dergisi, Sayı:28.
Dönmezer, S. (1984). Sosyoloji, Ankara: 8. Baskı, Savaş Yayınları.
Egemen, A., Yılmaz, Ö. ve Akil, İ. (2004), Oyun, Oyuncak ve Çocuk, ADÜ Tıp Fakültesi Dergisi, Yıl:2004, Sayı:5(2), s:39-42.
Erekmekçi, M. ve Fidan, Ş. (2012), Oyun Tasarım Platformları: Oyunun Eğitim ve Kültüre Etkisi, Batman Üniversitesi Yaşam Bilimleri Dergisi, Yıl: 2012, Cilt:1, Sayı:1.
Erikson EH. (1968). Identity: Youth and Crisis, New York: Norton.
Erikson EH. (1965). Childhood and Society, New York: Norton.
Erkal, E. M. (2006). Sosyoloji (Toplum Bilimi), İstanbul: Der Yayınları. Fichter, J. (1994). Sosyoloji Nedir, çev: Çelebi Nilgün, Ankara: Atilla Kitabevi.
Giddens, A. (2000). Sosyoloji, Ankara: Ayraç Yayınevi.
Günüç, S. ve Doğan, A. (2013). The Relations Between Turkish Adolescents’ İnternet Addiction, Their Perceived Social Support and Family Activities, Computers in Human Behavior, 29 , pp. 2197-2207.
Kır, İ. (2011). Toplumsal Bir Kurum Olarak Ailenin İşlevleri, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. Cilt:10 Sayı:36 (381-404), http://www.e-sosder.com/dergi/36381-404.pdf, (27 Şubat 2013).
Kök, M., Koçyiğit, S. ve Tuğluk, M., (2007). Çocuğun Gelişim Sürecinde Eğitsel Bir Etkinlik Olarak Oyun, Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı:16, s: 324-342.
Özdemir, M. (2009). İlköğretim Öğretmenlerinin Aile Değerleri ve Medyanın Aile Değerlerine Etkisi Hakkındaki Görüşleri, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Özdemir, O., Özdemir, P. G., Kadak, M. T. ve Nasıroğlu, S. (2012). Kişilik Gelişimi, Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches in Psychiatry Yıl: 2012, Sayı: 4(4), s:566-589.
Özgüven, M. (1996). Toplum Bilimlerine Giriş, Bursa: Ekin Kitabevi,
Özpolat, A. (2010). Ailede Demokratik Sosyalleşme, Aile ve Toplum Dergisi, sayı: Ocak, Şubat, Mart 2010, s. 9-24.
Pepe, K. (2011). A Study on Playing of Computer Games, Class Success and Attitudes of Parents to Primary School Students, Educational Research and Reviews, Vol 6 (9), pp. 657-663.
Şen, M. (2011). Türkiye’de Ergen Profili, Aile ve Toplum Dergisi, Ekim Kasım Aralık 2011, yıl:12, cilt:7 sayı:27 s.89-102.
Tarhan, N. (2007). Makul Çözüm – Aile İçi İletişim Rehberi, İstanbul: 8.Baskı, Timaş Yayınları.
Turkle, S. (2011). Alone Together: Why We Expect More from Technology and Less from Each Other, New York: Basic Books.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), (2013). Ocak Mart Bülteni, http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=10880, (01 Mart 2013).
Yavuzer, H. (2007). Çocuk Psikolojisi, İstanbul: 30. Baskı, Remzi Kitabevi.
Yazıcı, S.ve Ertem, Ü. (2006). Ergenlik Döneminde Psiko-Sosyal Sorunlar ve Depresyon, Aile ve Toplum Dergisi, Yıl: 8 Cilt:3 Sayı:9.