BARIŞ ÇALIŞMALARINDA DEĞİŞİM, DÖNÜŞÜM VE EĞİLİMLER

Barış ve çatışma temaları neredeyse tüm dinlerin, kültürlerin ve etnik tartışmalarının esas ilgi alanı olsa da barış kavramının tarihsel ve ampirik gerçekliği, yaşanan savaş ve çatışma olgularıyla karşılaştığında oldukça ütopik kalmıştır. Bu durum ise barışı doğrudan tartışan düşünürlerin sayısının sınırlı oluşuna ve değerlendirmelerinin genellikle ideolojik sınırlar içine sıkışıp pratikle bağının kopmasına yol açmıştır. Modernite ile birlikte “barış”ın içeriğinin de değiştiği varsayımından yola çıkarak, bu çalışmanın temel amacı Aydınlanma düşünürlerinin eserlerinden Barış Çalışmaları öncülerine kadar barış temasını kavramaktır. Bu bağlamda, metodolojik olarak konuşursak, bu çalışma, Hobbes, Locke, Rousseau ve Kant gibi siyaset filozoflarının barış kavramsallaştırmalarını ve bunların günümüze doğru ve günümüzdeki bağlamsal evrimini incelemiştir. Son tahlilde, barış anlayışının dönüşümüne ışık tutan bu incelemede artık siyasi aktörlerin eylemleri yoluyla vuku bulan devletlerarası rekabetin barışa çıkış yoluna ilham vermediği; ancak, sosyal değişim, adalet ve yapısal şiddet gibi sosyal fenomenlerin daha kapsamlı bir şekilde değerlendirilmesinin gerçek barışa ruh verebileceği sonucuna ulaşmıştır.

CHANGE, TRANSFORMATION, AND TRENDS IN PEACE STUDIES

Although the themes of peace and conflict have been the central area of interest in almost all religions, cultures, andethnic debates, the historical and empirical reality of peace has remained utopian when actual wars and conflicts areconsidered. This situation led to a limited number of thinkers who directly discussed peace. Their evaluations hadbeen stuck into ideological boundaries and lost their connection with the empirical world. Departing from thehypothetical assumption that the content of “peace” has changed along with the modernity, the main objective ofthis study was to come to terms with the theme of peace from the works of the Enlightenment thinkers up topioneers of Peace Studies. In this respect, methodologically speaking, this study examined the conceptualizations ofpeace in reference to the political philosophers like Hobbes, Locke, Rousseau, and Kant and their contextualevolution through and in the contemporary era. In the final analysis, this examination sheds light on thetransformation of peace understanding that no more interstate rivalry through the actions of political actors inspiresthe way out for peace. Nonetheless, a more comprehensive analysis of the social phenomena, including socialchange, justice, and structural violence, gives spirit to real peace

PDF

___

Angell, N. (1911). The great illusion a study of the relation of military power in nations to their economic and social advantage. New York and London: The Knicker Press.
Arendt, H. (2005). Kant’ın siyaset felsefesi üzerine dersler. İstanbul: İletişim Yayınları.
Arslan, H. K. (2018). Neden barış çalışmaları. In E. Büyükakıncı (Eds.), Barış çalışmaları (pp. ıx-x). Ankara: Adres Yayınları.
Baylis, J. (2008). Uluslararası ilişkilerde güvenlik kavramı. Uluslararası ilişkiler, 5(18), 69–85.
Belloni, R. (2007). Rethinking “nation-building:” The contradictions of the neo-wilsonian approach to democracy promotion. The Whitehead Journal of Diplomacy and International Relations, 97–109.
Boulding, K. E. (1978). Stable peace. University of Texas Press.
Çınar, Y. (2019). Çatışmayı dönüştürme safhasında rehabilitasyon süreci: Kuzey İrlanda örneği. İstanbul: Bilgesam Yayınları.
Deutsch, K. (1968). The analysis of international relations. New Jersey: Prentice-Hall Inc.
Doyle, M. W. (2004). Liberal internationalism: peace, war and democracy. Accessed on 08 April 2020 from https://www.nobelprize.org/prizes/themes/liberal-internationalism-peacewar-and-democracy
Doyle, M. W. (2005). Three pillars of liberal peace. The American Political Science Review, 99(3), 463–466.
Ensaroğlu, Y., & Akyeşilmen, N. (2014). Sonuç yerine: Barış sürecinde yoldaki işaretler. In N.
Akyeşilmen (Eds.), Barışı konuşmak , teori ve pratikte çatışma yönetimi (pp. 449–460). Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
Gaines, A. (2009). Woodrow Wilson great American presidents series. Infobase Puslishing.
Galtung, J. (1969). Violence, peace, and peace research. Journal of Peace Research, 6(3), 167– 191.
Galtung, J. (1976). Three approaches to peace: Peacekeeping, peacemaking, and peacebuilding. In Peace, war and defense: essays in peace research (pp. 282–304). Copenhagen: Ejlers.
Galtung, J. (1990). Cultural violence. Journal of Peace Research, 27, 291–305.
Galtung, J. (2004). Violence, war, and their impact: On visible and invisible effects of violence. Forum for Intercultural Philosophy, 5, 12–32. Accessed on 15 May 2020 from https://them.polylog.org/5/fgj-en.htm
Galtung, J. (2010). Peace studies and conflict resolution: The need for transdisciplinarity. Transcultural Psychiatry, 47(1), 20–32.
Galtung, J., & Webel, C. (2007). Peace and conflict studies: looking back, looking forward. In Handbook of peace and conflict studies (p. 423). Abingdon, Oxon: Routledge Taylor & Francis Group.
Goldstein, J. S. (2001). International relations. New York: Longman Publishers.
Grotius, H. (1967). Savaş ve barış hukuku. Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
Hobbes, T. (2007). Leviathan - Bir din ve dünya devletinin içeriği, biçimi ve kudreti. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Holsti, K. L. (1996). The state, war, and the state of war. New York: Cambridge University Press.
Huffman, C. C. (2009). The role of identity in conflict. In D. J. D. Sandole (Ed.), Handbook of conflict analysis and resolution (pp. 19–31). London and New York: Routledge.
Kant, I. (1968). Zum ewigen frieden. Berlin: Walter de Gruyter.
Kelman, H. C. (1991). A behavioral science perspective on the study of war and peace. In Perspectives on behavioral science: The Colorado lectures (pp. 245–275). Westview Press.
Lederach, J. P. (1999). The journey toward reconciliation. Scottdale: PA: Herald Press. Locke, J. (2010). Hükümet üstüne ikinci tez. İzmir: İlya Yayınları.
Mitrany, D. (1948). The functional approach to world organization. International Affairs, 24(3), 350–363.
Özerdem, A. (2013). Barış insası kuram ve uygulaması. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Özerdem, A., & Podder, S. (2015). Youth in conflict and peacebuilding: Mobilization, reintegration and reconciliation. Hampshire: Palgrave Mcmillan.
Richmond, O. P. (2006). Patterns of peace. Global Society, 20(4), 367–394.
Rousseau, J. J. (2004). İnsanlar arasındaki eşitsizliğin kaynağı. İstanbul: Say Yayınları.
Rousseau, J. J. (2005). Ekonomi politik. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
Sandıklı, A., & Kaya, E. (2012). Uluslararası ilişkiler teorileri ve barış. In Teoriler ışığında güvenlik, savaş, barış ve çatışma çözümleri (pp. 133–164). İstanbul: Bilgesam Yayınları.
Sharp, G. (1990). Civilian-based defense: A post-military weapons system. Princeton: NJ: Princeton University.
Sharp, G. (2011). Sharp’s dictionary of power and struggle. Oxford: Oxford University Press.
Steinberg, G. M. (2007). Postcolonial theory and the ideology of peace studies. Israel Affairs, 13(4), 786–796.
Türkmen, F. (2018). Woodrow Wilson. In E. Büyükakıncı (Eds.), Barış çalışmaları (pp. 63–85). Ankara: Adres Yayınları.
Wallensteen, P. (2002). Understanding conflict resolution: War, peace and the global system. London: SAGE.
Wallensteen, P. (2011). Peace research: Theory and practice. London: Routledge.
Waltz, K. (1954). Man, the state and war: A theoretical analysis. New York: Columbia University Press.
Zartman, W. (2000). Ripeness: The hurting stalemate and beyond. In International conflict resolution after the Cold War (pp. 225–250). National Academies Press.