KÖTÜLÜĞÜN SIRADANLIĞI VE SOSYAL MEDYA: TWİTTER’DA SURİYELİ MÜLTECİLER ÖRNEĞİ

Yeni iletişim teknolojilerinde meydana gelen gelişmeler ve hayatın bütün alanlarına hâkim olan dijitalleşme,toplumsal ve bireysel anlamda pek çok dönüşümü beraberinde getirmiştir. Bu dönüşüm, zaman- mekân algısındadeğişim, kimlik, gerçeklik gibi konuları kapsamakla birlikte, insani bir eylem olarak kötülüğün var olma biçimlerinive etki alanlarını da içine almaktadır. Kötülük, günümüzde dijital ortamın sahip olduğu özellikler dolayısıyla dahakolay bir biçimde, daha geniş bir kitleye, etkili bir biçimde ulaşabilmektedir. Kötülüğü anlama sorunsalına kendiniadamış bir teorisyen ve yurtsuzluğu deneyimlemiş birisi olarak Hannah Arendt’in düşüncelerinin, sosyal medyadavar olan kötülüğü anlamada yol gösterici olacağı düşünülmüştür. Arendt’in düşüncesizlik ve yargı yetisinin kaybıylailişkilendirdiği “kötülüğün sıradanlığı” kavramı bağlamında, sosyal medyada kötülüğü sorgulamaya açmak, buçalışmanın temel amacıdır. Bu amaç doğrultusunda, “Suriyeli mültecilere yönelik sosyal medyada nefret söylemigibi söylem türlerini, kötülüğün sıradanlığı ile ilişkilendirmek mümkün müdür?”, “Sosyal medya özellikleribağlamında, kötülüğün dolaşıma girmesinde etkin midir?” soruları sorulmuştur. Sosyal medyaya yönelik eleştirel biryaklaşımı esas alan çalışmada kötülük, nefret söylemi, ötekileştirme ve otoriteryen kişilik çerçevesinde, Twitter’daSuriyeli mülteciler örneği üzerinden, eleştirel söylem analizi yöntemiyle ortaya konulmaya çalışılmıştır. İncelenensöylem analizlerinden hareketle, sosyal medyada kötülük deneyimlerinin, Arendt’in kavramlarıyla sıradan, basit veyüzeysel olduğu; sosyal medyanın kötülüğün yayılımına elverişli bir ortam sağladığı, kötülüğü yaygınlaştırarakgiderek normalleştirdiği söylenebilir

THE BANALITY OF EVIL AND SOCIAL MEDIA: THE CASE OF SYRIAN REFUGEES ON TWITTER

Developments in communication technologies and digitalization dominating all areas of life brought the coexistence of transformations in social and individual sense. This involves change in time-space, identity and reality perception, existence of evil as a human action, and its influence areas. Due to digital environment’s qualities, evil can reach a wider mass effectively and easily. The thoughts of Hannah Arendt, a theoretician dedicated to the problem of understanding evil, were considered guiding in understanding evil on social media. This study aims to bring evil on social media to question in terms of the “banality of evil” associated with absence of thinking and loss of judgement capacity. Questions "Is it possible to associate discourse types like hate speech towards Syrian refugees on social media with the banality of evil?" and "Is it effective in evil’s circulation regarding social media features?" were asked. With a critical approach, evil was presented within hate speech, marginalization and authoritarian personality using critical discourse analysis with Syrian refugee Twitter examples. Based on discourse analysis, it can be stated experiences of evil on social media are ordinary, simple and superficial in Arendt’s terms; social media provides a convenient environment to spread and normalize evil by popularizing it.

PDF

___

Arendt, H. (2012). Kötülüğün sıradanlığı: Adolf Eichmann Kudüs’te (Ö. Çelik, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Arendt, H. (1971). Thinking and moral considerations: A lecture. Social Research, 38 (3), 417- 446.
Arendt, H. (1981). The life of the mind thinking (M. McCarthy, Ed.). ABD: Harvest Book.
Arendt, H. (2013). İnsanlık durumu (B.S. Şener, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
Arendt, H. (2018). Sorumluluk ve yargı (M. Serin, Çev.). İstanbul: Sel Yayıncılık.
Arendt, H. (2017). Biz mülteciler (E. Üngür, Çev.). https://www.gazeteduvar.com.tr/dunyaforum/2017/04/29/biz-multeciler/ adresinden erişildi.
Babacan, N. (2017). 7 bin Suriyeli’ye vatandaşlık geliyor. http://www.hurriyet.com.tr/gundem/7- bin-suriyeliye-vatandaslik-geliyor-40514176 adresinden erişildi.
Başaran, E. (2011). Özgürlükler twit’le gelmez: Siber-ütopyacılığa karşı siber-realizm. http://www.radikal.com.tr/yazarlar/ezgi-basaran/ozgurlukler-twitle-gelmez-1041390/ adresinden erişildi.
Bauman, Z. (2014). Akışkan modern dünyadan 44 mektup (P. Siral, Çev.). İstanbul:Habitus Kitap.
Benhabib, S. (2006). Arendt’s Eichmann in Jerusalem. In D. Villa (Ed.), The Cambridge companion to Hannah Arendt (pp. 65-85). Cambridge Companions Online:Cambridge University Press.
Berktay, F. (2012). Dünyayı bugünde sevmek: Hannah Arendt'in politika anlayışı. İstanbul: Metis Yayınları.
Bernstein, R.J. (2010). Radikal kötülük: Bir felsefi sorgulama (N.Erdoğan & F. Deniztekin, Çev.). İstanbul: Varlık Yayınları.
Binark, M. (2007). Yeni medya çalışmalarında yeni sorular ve yöntem sorunu. M. Binark (Der.), Yeni medya çalışmaları içinde. Ankara: Dipnot Yayınları.
Binark, M., & Çomu, T. (2012). Sosyal Medyanın nefret söylemi için kullanılması ifade özgürlüğü değildir. http://yenimedya.wordpress.com adresinden erişildi.
Castles, S. & Miller, J. M. (2008). Göçler çağı: Modern dünyada uluslararası göç hareketleri (İ. Akbulut & B. Bal, Çev.). İstanbul: Bilgi Üniversitesi. Curran, J. (2012). Reinterpreting the internet. In J. Curran, N. Fenton & D. Freedman, (Ed.), Misunderstanding the internet (pp. 3-31). New York: Routledge. Çelik, K. (2014). Kötülüğün felsefesi: felsefi tecrübede kötülük sorunu ve kötülüğü haklılaştırma olarak teodise. The Journal of Academic Social Science, 2(6), 155-182. Çiçek, M.T. (2012). Erken Cumhuriyet dönemi ders kitapları çerçevesinde Türk ulus kimliği inşası ve Arap ihaneti. Divan Disiplinlerarası Çalışmaları Dergisi, 17(32), 169-188.
Dirini, İ. (2010). Okur yorumlarıyla yeniden üretilen nefret söylemi. T. Çomu (Der.), Yeni medyada nefret söylemi içinde (ss. 55-93). İstanbul, Turkey: Kalkedon Yayınları. Erdoğan, M. M. (2014). Türkiye’deki Suriyeliler: Toplumsal kabul ve uyum araştırması. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Göç ve Siyasi Araştırmalar Merkezi. Erdoğan’a Neden Reis Deniyor? https://www.ensonhaber.com/Politika/104808/erdogana-nedenreis-deniyor.html adresinden erişildi. Güleņç K. (2015). Frankfurt okulu: Eleştiri, toplum ve bilim. İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Han, B.C. (2017). Şiddetin topolojisi. (D. Zaptçıoğlu, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları. Kaplan, H. (2014). Tayyip nasıl reis oldu? https://www.sabah.com.tr/aktuel/2014/03/17/tayyipnasil-reis-oldu adresinden erişildi. Kayseri’de Cinayet İşleyen 3 Suriyeli, 3 Adliyede (2017). http://www.hurriyet.com.tr/kayseridecinayet-isleyen-3-suriyeli-3-adliye-40367866 adresinden erişildi. Kristeva, J. (2012). Kadın dehası: Hannah Arendt (Z. M. Oğur, Çev.). İstanbul:Pinhan Yayıncılık. Kuş, O. (2016). Dijital nefret söylemini anlamak: Suriyeli mülteci krizi örnek olayı bağlamında BBC World Service Facebook sayfasına gelen yorumların metin madenciliği tekniği ile analizi. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 51, 97-121. Lovink, G. (2017). Sosyal medyanın dipsiz kuyusu. (D. Esen, Çev.). İstanbul: Otonom Yayıncılık. McLuhan, M. (1964). The medium is the message. https://web.mit.edu/allanmc/www/mcluhan.mediummessage.pdf, adresinden erişildi. Morozov, E. (2011). The net delusion. NewYork: PublicAffairs. O’Reilly T., & Milstein, S. (2012). The Twitter book. USA: O’Reilly Media. Orhan, O., & Gündoğar, S. S. (2015). Suriyeli sığınmacıların Türkiye’ye etkileri. Ortadoğu Stratejik Araştırmalar Merkezi ve Tesev İş Birliği, (Rapor no. 195). https://www.tesev.org.tr/wpcontent/uploads/rapor_Suriyeli_Siginmacilarin_Turkiyeye_Et kileri.pdf adresinden erişildi. Özdemir, İ. (2009). Okur yorumlarında otoriter eğilimler: Diyarbakır olaylarına ilişkin haber yorumları üzerine bir inceleme. Kültür ve İletişim Dergisi, 12(1), 65-93. Özdemir, F., & Öner-Özkan, B. (2016). Türkiye’de sosyal medya kullanıcılarının Suriyeli mültecilere ilişkin sosyal temsilleri. Nesne Psikolojisi Dergisi, 4(8), 227-245. Pettman, D. (2017). Sonsuz dikkat dağınıklığı (Y. Çetin, Çev.). İstanbul: Sel Yayıncılık.
Richardson, J.E. (2007). Analysing newspapers: An approach from critical discourse analysis.. Basingstoke: Palgrave Macmillan. Simmel, G. (2009). Bireysellik ve kültür (T. Birkan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları. Social Marketing Report Turkey. (2019). https://www.socialbakers.com/resources/reports/turkey/2019/july/ adresinden erişildi T.C. İçişleri Bakanlığı (2017). Basın açıklaması. https://www.icisleri.gov.tr/basinaciklamasi05072017 adresinden erişildi. Toker, N. (2006). Hannah Arendt’te politik sorumluluk ve yurttaş sorumluluğu. https://www.birikimdergisi.com/guncel-yazilar/1004/hannah-arendt-te-politiksorumluluk-ve-yurttas-sorumlulugu#.XXJbyi3BJQI adresinden erişildi.
Türk Dil Kurumu Sözlük, (2018). https://sozluk.gov.tr adresinden erişilmiştir.
Türkoğlu, O. (2011). Mülteciler ve ulusal & uluslararası güvenlik. Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30(2), 101-118. van Dijk, T. (2003). Söylem ve ideoloji: Çok alanlı bir yaklaşı (B.Çoban & Z. Özarslan, Çev.). İstanbul: Su Yayınları. Yanık, A. (2017). Sosyal medyada yükselen nefret söyleminin temelleri. Global Media Journal TR Edition, 8(15), 64-383. Young-Bruehl, E. (2012). Hannah Arendt: Dünya aşkıyla (A.Selman, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları