Kira sözleşmesi, 1 Temmuz 2012 tarihinde, 4 Ekim 1926 tarihinden başlayarak 86 yıl 8 ay 27 gün uygulandıktan sonra, önceki 818 sayılı Borçlar Kanunumuzun yerini alarak yürürlüğe giren 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 299 ilâ 378. maddelerinde düzenlenmiştir. Türk Borçlar Kanununda da, özellikle konut ve çatılı işyeri kiralarında, mülga 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanunda olduğu gibi, kiracının korunması ilkesi yanında, kiraya verenin haklı menfaatleri de, birçok yönüyle, adı geçen Kanundan daha ileri biçimde gözetilmiştir. Makalemizde Türk Borçlar Kanununda kira sözleşmesine ilişkin olarak yapılan yenilik ve değişikliklerden sadece esasa ilişkin olanları üzerinde durulmuş ve önceki düzenlemeyle paralellik arz eden hükümlerinin tekrarından kaçınılmıştır.

Rental agreement is regulated by the articles 299-378 of the Turkish Code of Obligations (Law no. 6098) entered into force on 1st of July, 2012 by replacing old Code (Law no. 818) which had remained in effect 86 years, 8 months and 27 days since 4 October 1926. In the new Code of Obligations, especially in the area of the rents of commercial and residential estates, the principle of protection of the tenant and justifiable benefits of the landlord, as it was in the abolished Law Concerning the Rents in Real Estate (Law no. 6570), have been observed and regulated in a much better way than the old Code. In this article only amendments and new rules in Code of Obligations are focused on vvhereas the provisions similar to the previous Code are not analyzed deeply.