ŞEYH VASFÎ VE FEYZÂBÂD ADLI ESERİ

Tanzimat edebiyatı şairlerinden olan Şeyh Vasfi, Muallim Nâcî ile Recâîzâde Mahmud Ekrem arasındaki eski-yeni edebî tartışmasında eski edebiyatı savunarak Muallim Nâcî’nin yanında yer almıştır. Tercüman-ı Hakîkat, Saadet ve Mürüvvet gazetelerinde şiir ve makaleleri yayımlanmıştır. Sâde bir dille şiir yazan Şeyh Vasfî’nin üslûbu selis, nesri temizdir. Fars edebiyatının ünlü şiirlerinden çeviriler yapmıştır. Bu makalede sunulan Feyzâbâd adlı eser, onun Fars edebiyatından yaptığı çevirilerin bir kısmı ile, çoğu gazel ve kıt’a olmak üzere 51 adet Türkçe şiirini ihtiva etmektedir

Anahtar Kelimeler:

Şeyh Vasfi, Türk edebiyatı, Fars edebiyatı, Tercüme, Şiir

ŞEYH VASFÎ VE FEYZÂBÂD ADLI ESERİ

Shaykh Vasfi poet of Tanzimat period, in the discussion about old-new literature between Muallim Nâcî and Recâîzâde Mahmud Ekrem, he defended Muallim Nâcî and classical literature. His poems and articles published in the magazines like Tercüman-ı Hakîkat, Saadet and Mürüvvet. His style in poems and proses is simple, fluent and clear. Vasfi translated poems by important poets of Persian literature. His work Feyzâbâd which is presented in this article includes his translation from Persian literature and 51 Turkish poems that mostly in ghazal and kıt’a forms

Keywords:

Shaykh Vasfi, Turkish literature, Persian Literature, Translation, Poem,

PDF

___

Aclûnî, İsmâîl b. Muhammed, Keşfü’l-hafâ’ ve müzîlu’l-ilbâs amme’ş-tehere mine’l-ehâdîsi alâ elsineti’n-nâs, I-II, Beyrut 1408/1988.
Atalay, Mehmet, “Hâkânî ve Hilye’si I”, Fırat Üniversitesi Dergisi (Sosyal Bilimler), yıl: 1991, sa. 5 (1), s. 29-49.
Banarlı, Nihad Sâmi, Resimli Türk Edebiyatı Tarihi, I-II, İstanbul 1971.
Bursalı Mehmed Tâhir, Osmanlı Müellifleri, I-III, İstanbul 1333.
Câmi-yi Şekîbi-yi Gîlânî - Ali-yi Muhammed-i Hakşinâs-i Muhammed-i Lârî - Behrâm-ı Muizzi-yi Kâcâr, Pend ve Destânyâb, I-II, Tahran 1366 hş.
Deh Hezâr Mesel-i Fârsî, bk. Şekûrzâde, İbrâhîm.
Dihhudâ, Ali Ekber, Emsâl ve Hikem, I-IV, Tahran 1376 hş.
Dîvân-ı Hâfız,nşr. Ganî - Kazvînî, Tahran 1380 hş.
Dîvân-ı Sâib-i Tebrîzî, haz. Muhammed-i Kahraman, I-VI, Tahran 1375 hş.
Emîr Kuli-yi Emînî, Ferheng-i Avâm yâ Tefsîr-i Emsâl ve Istılâhât-ı Zebân-ı Fârsî, Isfahan 1369 hş.
Emsâl ve Hikem, bk. Dihhudâ, Ali Ekber.
Ferheng-i Avâm, bk. Emîr Kuli-yi Emînî.
İbnülemin Mahmut Kemal İnal, Son Asır Türk Şairleri, I-IV, İstanbul 1988; (IV, 1948-1952)
Keşfü’l-hafâ, bk. Aclûnî.
Kılıç, Müzahir - Atalay, Mehmet, “Şeyh Vasfî ve Cezebât Adlı Eseri”, Doğu Araştırmaları, 2011, VIII, 63-92.
Külliyât-ı Irâkî, nşr. Saîd-i Nefîsî, Tahran 1338 hş.
Mesnevi-yi Ma‘nevî, I-VI, nşr. Adnan Karaismailoğlu - Derya Örs, Konya 1384 hş.
Metn-i Kâmil-i Dîvân-ı Şeyh-i Ecell Sa‘di-yi Şîrâzî, nşr. Muzâhir Musaffâ, Tahran 1383 hş.
Özsarı, Mustafa, “Şeyh Vasfî”, DİA: Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, İstanbul 2010, XXXIX, 71-72.
Pend ve Destânyâb, bk. Câmi-yi Şekîbi-yi Gîlânî.
Şekûrzâde, İbrâhîm, Deh Hezâr Mesel-i Fârsî ve Bîst u Penc Hezâr Muâdil-i Ânhâ, Meşhed 1372 hş.
Şeyh Vasfî, Feyzâbâd, İstanbul 1308.
“Vasfî Ali Efendi” Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi, Dergâh Yayınları, İstanbul 1998. VIII, 513-514.