i, ı, ve e sesleri kendilerinden önce gelen ş, k ve d ünsüzleri ile birlikte cüzlerin üçüncü hecesini teşkil edir; bunlar bu bölümlerin kalıbı olan mefâİlün tef'ilesinin üçüncü hecesi mukabilinde uzun i sesine tâbi olarak yapmacık şekilde uzatılmış, bunun sonucunda Türk dili kendi normal ahengini kaybetmiştir. Kadı Burhaneddin’in şu beytine bakalım