Kübra ŞEN, H. Dilek SEVİN

ÖĞRETMENLERİN REKREASYON AKTİVİTELERİNE KATILIM DÜZEYLERİ İLE YAŞAM MUTLULUĞU VE İŞ PERFORMANSLARI ARASINDAKİ İLİŞKİ

Bu çalışmanın amacı, iş yaşamında stres, yorgunluk, monotonluk gibiolumsuz koşullardan etkilenen öğretmenlerin boş zamanlarını nasıl değerlen-dirdiklerini ve katıldıkları aktivitelerin, yaşam mutluluğu ile çalışma perfor-manslarına olan etkisini tespit etmektir. Bu amaçla, Balıkesir ilinde Karesi veAltıeylül ilçelerinde görev yapan 1604 öğretmen çalışmanın evrenini oluş-turmaktadır. Örneklem hesabına göre(0,05 hata payı) 310 öğretmenle anketyapılması yeterli bulunmuştur. Çalışmada 450 öğretmene anket uygulanmış,400 anket değerlendirmeye alınmıştır. Çalışmada verilerin toplanmasında,Rekreasyon aktiviteleri katılım formu, katılımcıların yaşam mutluluğunu ölç-mek amacıyla Oxford Mutluluk Anketi ve performans için LIT (Lamar Insti-tute of Tecnology, 2009) tarafından geliştirilen ölçek kullanılmıştır. Araştırmasonucunda elde edilen bulgulara göre, öğretmenlerin diğer aktiviteler kategorisinde yer alan video oyunları, satranç, televizyon seyretmek, internettegezinmek, masa ve kart oyunları, dergi ve gazete, kulüp toplantıları gibi akti-vitelere daha çok katılım sağladığı; rekreatif aktiviteler ile yaşam mutluluğuarasındaki ilişkiye bakıldığında pozitif yönlü zayıf bir ilişki olduğu; yaşammutluluğunun ise iş performansını etkilediği tespit edilmiştir.

The Relationship between Teachers' Level of Participation in Recreation Activities and Life Happiness, Job Performances

Leisure time is a time frame which is not included in work and study, does not require any social responsibilities and can be used by a person's own will and voluntarily. An individual manages this time through various recreational activities with his own preference and tendencies. The teaching profession is a special service area. The aim of this study is to determine how teachers, who are affected by negative conditions such as stress, fatigue and monotony in business life, make use of leisure time, and the effects of activities they participate on life happiness and job performance. For this purpose, 1604 teachers working in Karesi and Altıeylül districts of Balıkesir province constitute the target population of the study. According to the sample calculation (0.05 error margin), it has been found sufficient to conduct surveys with 310 teachers. A questionnaire has been applied to 450 teachers and 400 questionnaires have been evaluated. In the study, Recreation Activities Participation Form has been used to collect data, the Oxford Happiness Questionnaire has been used to measure the happiness of the participants and the scale developed by LIT (Lamar Institute of Tecnology, 2009) has been used for performance. According to the findings of the study, it has been determined that the teachers are more interested in activities in the other activities' category such as playing video games, chess, watching television, surfing on the Internet, having board and card games, reading magazines and newspapers, attending club meetings and there is a weak positively relationship between recreation activities and happiness and happiness affects job performance.

PDF

___

Akyüz, H., Yaşartürk, F., Karataş, İ., Türkmen, M. ve Zorba, E. (2018). “Rekreasyon Bölümün- de Öğrenim Gören Öğrencilerin Serbest Zaman Motivasyonlarının Mutluluk Düzeyi Üzerine Etkisi”. Journal of Human Sciences. 15(2):1086-1096.
Alparslan, A. M. (2016). “Emek İşçilerinde Fazladan Rol Davranışının Öncülü: İş Tatmini Mi? İşyerinde Mutluluk Mu?”. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi. 30(1): 203-2015.
Anderson, J. M. (1955). Industrial Recreation: A Guide to Its Organization and Administration. New York: Mcgraw-Hill.
Argyle, M and Lu, L. (1990). “The Happiness Of Extraverts”. Personality and Individual Differences. 11(10): 1011-1017.
Aşkın C. (2016). “Öğretmenlerin Serbest Zaman Eğitimi ve Rekreasyon (Serbest Zamanda Yapılan Aktiviteler) Etkinliklerine Katılımlarındaki Sosyo, Ekonomik, Kültürel Etken- ler- Düzce Örneği”. Milli Eğitim Dergisi. 45(209): 160-189.
Ateka- Amestoy, V., Gerstenblüth, M., Mussio, I. and Rossi, M. (2016). “How Do Cultural Activities Influence Happiness? Investigating The Relationship Between Self-Reported Well-Being And Leisure”. Estudios Economicos. 31(2): 217-234.
Arvas, F.B. (2017). “Psikolojide ve İslam Düşünce Geleneğinde Mutluluk Kavramı: Karşılaş- tırmalı Bir Çalışma”. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi. 6(4): 109-128.
Aydın, İ. (2016). Fitness Katılımcılarının Rekreasyonel Etkinliklere Yönelik İlgilenim ve Mut- luluk Düzeylerinin Belirlenmesi.(Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi).Gazi Üniversi- tesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Bayram, L. (2006). “Geleneksel Performans Değerlendirme Yöntemlerine Yeni Bir Alterna- tif:360 Derece Performans Değerlendirme”. Sayıştay Dergisi. 62: 47-65.
Binarbaşı, S. (2006). Kütahya İlinde İlköğretim Okullarında Görev Yapan Öğretmenlerin Boş Zamanlarını Değerlendirme Alışkanlıklarının Tespiti Ve İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kütahya.
Bucher, C.A. (1983). Foundations Of Physical Education And Sport. St. Louis: C.V. Mosby.
Butler, G.D. (1940). Introduction to Community Recreation. New York: Mcgraw-Hillbook Company.
Campbell, C. H., Ford, P., Rumsey, M. G., Pulakos, E. D., Borman, W. C., Felker, D. B. and Riegelhaupt, B. J. (1990). “Development of Multiple Job Performance Measures in a Representative Sample of Jobs”. Personnel Psychology. 43(2): 277-300.
Carlson, R.E., Deppe, T.R. and Maclean, J.R. (1963). Recreation in American Life. Belmont, Calif., Wadsworth Pub. Company. First Edition.
Cushman, G. and Laidler, A. (1990). Recreation, Leisure and Social Policy. Occasional Paper Canterbury. New Zealand: Department of Recreation And Tourism,
Çelik, Ş. (2008). Lise Öğrencilerinin Öznel İyi Oluşlarının Duygusal Zekâ Açısından İncelen mesi.(Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Ensti- tüsü. Konya.
Çolakoğlu, T. (2005). “Üniversite Öğretim Elemanlarının Boş Zaman Alışkanlıkların Değer- lendirmeleri Üzerine Bir Araştırma”. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 25(1): 247-258.
Çetin, F., Turgut, H. ve Sözen, H.C. (2015). “Öznel İyi Oluşun Yordanmasında Sabit Kişilik Örüntüsü: Psikolojik Sermayenin Aracılık Rolü”. Türk Psikoloji Dergisi. 30(76): 68-75.
Demirbulat, Ö.G. ve Avcıkurt, C. (2015). T”urizm ve Mutluluk Arasındaki İlişki Üzerine Kav- ramsal Bir Değerlendirme”. Balıkesir University The Journal of Social Sciences Insti- tute. 18(34):79-97.
Diener, E. (1984). “Subjective Well-Being”. Psychological Bulletin.95(3):542-575.
Diener, E. (2000). “Subjective Well-Being: The Science Of Happiness And A Proposal For A National Index”. American Psychologist. 55(1): 34-43.
Doğan, M.N. (2018). Hukuk Fakültesi Öğrencilerinin Rekreasyonel Aktivitelerden Elde Ettik- leri Faydaların Ve Mutluluk Düzeylerinin İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Emir, E. (2015, 14-16 Mayıs). Kadınlarda Rekreasyonel Etkinliklere Katılım: Algılanan Özgür- lük ve Mutluluk İlişkisi. 8. Ulusal Spor Bilimleri Öğrenci Kongresi. Mersin.
Eryılmaz, A. ve Öğülmüş, S. (2010). “Ergenlikte Öznel İyi Oluş ve Beş Faktörlü Kişilik Mode- li”. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 11(3): 189-203.
Fitzgerald, G.B. (1951). Leadership in Recreation. New York: A.S. Barnes And Company. First Edition.
Göral, Ş. (2013). İnternet Ortamında Geçirilen Boş Zamanın Üniversite Öğrencilerinin Mut- luluk ve Yaşam Doyum Değerlerine Etkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Göral Ş. ve Karaküçük S. (2015). “Üniversite Öğrencilerinin İnternet Ortamında Geçirdik- leri Boş Zaman İle Mutluluk Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi” Uluslarara- sı Hakemli Psikiyatri ve Psikoloji Araştırmaları Dergisi. ISSN 2148-8215 ONLINE ISSN:2149-2506
Gulam, A. (2016). “Recretion Need And İmportance in Modern Society” International Journal of Physiology, Nutrition and Physical Education. 1(2): 157-160.
Groeneveld, R.A. and Meeden, G.(1984). “Measuring Skewness and Kurtosis”. Journal of the Royal Statistical Society. 33(4): 391-399.
Hacıoğlu, N., Gökdeniz, A., ve Dinç, Y. (2009). Boş Zaman ve Rekreasyon Yönetimi. İstanbul: Detay Yayıncılık.
Helvacı, M.A. (2002). “Performans Yönetim Sürecinde Performans Değerlendirmenin Öne- mi”. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 35(1-2):155-169.
Hills, P. and Argyle, M. (1998). “Positive Moods Derived From Leisure and Their Relationship to Happiness And Personality”. Personality And Individual Differences 25: 523-535.
Hopkins, K.D and Weeks, D.L. (1990). “Tests For Normality And Measures Of Skewness And Kurtosis: Their Place İn Research Reporting”. Educational and Psychological Measurement. 50(4):717-729.
Kaplan, M. (1960). Leisure in America: A Social Inquiry. New York: John Wiley And &Sons Inc.
Karaküçük, S. (2005). Rekreasyon: Boş Zamanları Değerlendirme. Ankara: Gazi Kitabevi.
Karaman, M., Ayyıldız, T., Okan, İ. ve Yaman, M. (2016). “Rekreatif Dans Aktivitelerine Ka- tılan Bireylerin Mutluluk, Boş Zaman Tutumu ve Yaşam Tatmini Düzeylerinin Ve Ara- larındaki İlişkinin İncelenmesi”. Uluslararası Hakemli Akademik Spor Sağlık Ve Tıp Bilimleri Dergisi. 21: 75-93.
Lu, L. and Argyle, M. (1994). “Leisure Satisfaction and Happiness as a Function of Leisure. The Kaohsiung”. Journal Of Medical Sciences. 10(2): 89-96.
Lu, L. and Hu, C. (2005). “Personality, Leisure Experiences and Happiness”. Journal of Happiness Studies. 6(3): 325–342.
Miller, N.P. and Robinson, D. M (1963). The Leisure Age: Its Challenge to Recreation. Belmont, California: Wadsworth Publishing Company.
Moors, J.J.A. (1986). “The Meaning Of Kurtosis: Darlington Reexamined”. The American Statisticia., 40(4): 283-284.
Murphy, K. R., and Kroeker, L. P. (1988). Dimensions of Job Performance. Navy Development and Research Centre: 1-32.
Newman, D.B., Tay, L. and Diener, E. (2014). “Leisure and Subjective Well-Being: A Model of Psychological Mechanisms as Mediating Factors”. Journal of Happiness Studies.15(3): 555-578.
Nawijn, J. and Veenhoven, R. (2011). “Positive Leisure Science: From Subjective Experience to Social Contexts”. Positive Leisure Science: From Subjective Experience to Social Contexts. Ed.T. Freire. Springer Science+Business Media Dordrecht: 193-209.
Onay, M. (2011). Çalışanın Sahip Olduğu Duygusal Zekâsının ve Duygusal Emeğinin, Görev Performansı ve Bağlamsal Performans Üzerindeki Etkisi. Ege Akademik Bakış. 11(4): 587-600.
Öçalan, M., Öcal, Z. ve Yörübulut, S. (2013). “Kırıkkale İl Merkezindeki İlköğretim Okulla- rında Görev Yapan Öğretmenlerin Boş Zamanlarını Değerlendirme Alışkanlıklarının İncelenmesi”. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 5 (8):58-68.
Özmutaf, N.M. (2007). “Örgütlerde Bireysel Performans Unsurları ve Çatışma”. C.Ü. İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi. 8(2): 41-60.
Pala, A. (2012). Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenlerinin Boş Zaman Değerlendirme Alışkan- lıklarının Mesleki Doyumlarının Tespiti Ve İncelenmesi (İstanbul - Pendik Örneği). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Sakarya.
Robbins, S.P. and Judge, T.A. (2013). Organizational Behavior. Boston: Pearson.
Sapmaz, F. ve Tayfun, D. (2012). “Mutluluk ve Yaşam Doyumunun Yordayıcısı Olarak İyim- serlik”. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 8(3): 63-69.
Serdar, E., Demirel, M., Demirel, D.H. ve Donuk, B. (2018). “Üniversite Öğrencilerinin Ser- best Zaman Doyum Düzeyleri İle Mutluluk Düzeyleri Arasındaki İlişki”. Sosyal Bilim- ler Dergisi. 5(28): 429-438.
Sevin, H.D. ve Küçük, S. (2016). “İşgörenlerin Rekreasyonel Etkinliklere Katılım Düzeyler ile Çalışma Performansı Arasındaki İlişkiyi Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma”. Journal ofRecreation and Tourism Research. 3(1): 24-31.
Sezgin, S. (1987). Türk Toplumunun Rekreasyon Alışkanlıkları İstanbul Örneği. (Yayınlanma- mış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Slavson, S.R. (1948). Recreation And The Total Personality. New York: Association Press.
Sonnentag, S. ve Freese, M. (2001). “Performance Concepts and Performance Theory”. Psychological Management of Individual Performance. Ed S. Sonnentag. John Wiley&Sons, Ltd.: 1-25.
Sonnentag, S.,Volmer, J. and Spychala, A. (2008). J”ob Performance. Micro Approaches / Barling”. Sage Handbook of Organizational Behavior. Ed Julian et al.. Los Angeles, California.: 427-447.
Stone, W.L and Stone, C.G. (1952). Recreation and Leadership. New York: William-Frederick Press.
Şahin, C.K., Akten, S. ve Erol, U.E. (2009). “Eğirdir Meslek Yüksekokulu Öğrencilerinin Rek- reasyon Faaliyetlerine Katılımlarının Belirlenmesi Üzerine Bir Çalışma”. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi. 10(1): 62-71.
Tel, M. (2007). Öğretim Üyelerinin Boş Zaman Etkinlikleri Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma: Doğu Anadolu Örneği.(Yayınlanmamış Doktora Tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilim- ler Enstitüsü. Elazığ.
Tezcan, N. (2007). Rekreasyon Etkinliklerinin Çalışanların Performansları Üzerine Etkilerinin İncelenmesi: (Kocaeli Trakya Birlik). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Sakarya.
Tok, T.N. ve Balçık, E. (2016,). “Öğretmenlerin Boş Zaman Alışkanlıklarının Değerlendirilme- si”. Eğitim Araştırma Kongresi. 31 Mayıs-3 Haziran. Muğla.
Torkildsen, G. (1993). Leisure and Recreation Management. New York: Routledge.
Tunçer, P. (2013). “Örgütlerde Performans Değerlendirme ve Motivasyon”. Sayıştay Dergisi. 88,87-108.
Tuzgöl- Dost, M. (2004). “Öznel İyi Oluş Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması”. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 3(23): 103-111. Türk Dil Kurumu, Http://Www.Tdk.Gov.Tr/İndex. Erişim:10.5.2019.
Tütüncü, Ö. (2008). “Rekreasyon Yönetimine Yönelik Üniversite Düzeyinde Bir Müfredat Ge- liştirme Önerisi”. Anatolia Turizm Araştırmaları Dergisi. 19 (12): 93-103.
Tütüncü ,Ö., Aydın, İ., Küçükusta, D., Avcı, N. ve Taş, İ.(2011). “Üniversite Öğrencilerinin Rekreasyon Faaliyetlerine Katılımını Etkileyen Unsurların Analizi”. Spor Bilimleri Dergisi. 22(2): 69-83.
Tütüncü (2012). “Rekreasyon ve Rekreasyon Terapisinin Yaşam Kalitesindeki Rolü”. Turizm Araştırmaları Dergisi. 23(2): 248-252.
Wei, X. Huang, S., Stodolska, M. and Yu, Y. (2015). “Leisure Time, Leisure Activities, and Happiness in China”. Journal of Leisure Research. 47(5):556-576.