20. yüzyılın başında, Türk toplumun ana omurgasını oluşturan, Türk köylüsününçözülmesi gereken öncelikli iki temel sorunundan birisi eğitim, diğeri de sağlıktı. Köylününsorunlarına çözüm önerileri aslında, II. Meşrutiyet'in ilânı ile tartışılmaya başlanmıştı. Buöneriler incelendiğinde, köylünün eğitiminin öncelikli bir sorun olarak ele alındığı ve çözümolarak köye öğretmen gönderilmesi üzerinde durulduğu görülür. Köyün ve köylününsağlık konusunda bilinçlendirilmesi ve bulaşıcı hastalıklardan korunması sorunlarını daköye gönderilen eğitimcilerin çözmesi kabul ediliyordu. Bu durum, şüphesiz başta doktorolmak üzere sağlık personelinin ve sağlık kurumlarının yetersiz olması ve eğitimcinin köyeve köylüye sağlık personelinden daha kolay ulaşabilecek olmasının bir sonucuydu.Millet Egemenliğine dayalı Büyük Millet Meclisinin (BMM) açılmasıyla yeni bir dönembaşlamıştı ve ülke işgal altındaydı. Buna rağmen sağlık sorunlarının BMM'nin kurduğu ilkhükûmette sağlık ve sosyal yardım olarak bakanlık düzeyine çıkarılması önemliydi.Çünkü Osmanlı Devletinde sağlık sorunları, İçişleri Bakanlığı bünyesinde yönetiliyordu vedünyada sadece birkaç ülke sağlık sorunlarını bakanlık düzeyine çıkarmıştı. MillîMücadelenin zor şartlarında bile halkın ve köylünün sağlık sorunlarıyla sosyal devletanlayışı kapsamında ilgilenen Atatürk, Cumhuriyetin ilânını beklemeden köylünün sağlıksorunlarını daha hızlı çözebilmek için bir yandan öğretmenlerden ve eğitimcilerdenyararlanmayı diğer taraftan da nitelikli sağlık personeli yetiştirmeyi, aşı üretmeyi vesağlık, sosyal yardım kurumları oluşturmayı gerekli gördü. Cumhuriyetin ilânıyla sağlıkkonusundaki çalışmalara hız verilerek sağlıklı bireylerin sağlıklı milleti oluşturması ilkesikabul edildi. Atatürk'ün meclis açış konuşmalarında sağlık politikalarını belirlemeklekalmadığı, belirlenen programların yıllık takibini yaptığı gibi gelecek yılın hedeniaçıkladığı görülür.Sağlık personelinin ve kurumlarının köylere ulaşması zaman ve sermayeye bağlıydı.Ancak bulaşıcı hastalıkların artarak devam etmesi nedeniyle köye ve köylüye bir an evvelulaşabilmek için köy öğretmenleriyle eğitmenlerinden ve Türk Ocağı ile Halkevlerindenyararlanılmak gerekiyordu. Cumhuriyetin köye ve köylüye sağlık konusunda ulaşmasıgayretlerinin en çarpıcı örneklerinden birisini, köylü dostu hekim olarak da bilinen MillîEğitim Bakanı Dr. Reşit Galip'in bakanlığı döneminde ikinci baskısını 10.000 adet yapanKöy Muallimlerile Sağlık Konuşmaları kitabı oluşturmaktadır. Bu çalışmada, yenikurulan Cumhuriyetin köylüye yönelik sağlık politikasıyla, köylü dostu Dr. Reşit Galip ileköy öğretmen ve eğitmenleriyle Millet Mektepleri ve Halkevlerinin köye ve köylüye yöneliksağlık bilincini oluşturma çabaları ele alınacaktır.

At the beginning of the 20th century, one of the two primary problems of the Turkish villagers, which constituted the main base of Turkish society, was education and the other was health. The proposals for the solution of the problems of the villagers, in fact, were started to be discussed with the declaration of the II. Meşrutiyet. Analyzing these proposals, it is seen that the education of the villagers was handled as an issue having the first priority, and as a solution to this, sending and teachers to the villages has been considered. It was expected that the educators sent to the village would solve the problems of the village, the villagers' health awareness and of protecting them from infectious diseases. This was undoubtedly due to the result of insufficiency of healthcare personnel, especially doctors, and health institutions, and the fact that the educator could reach the village and villagers more easily than the healthcare personnel. With the opening of the Büyük Millet Meclisi (BMM) based on National Sovereignty, a new period had begun and the country was under occupation. Despite that, it was important to raise the health issues as health and social assistance to the level of ministry in the rst government established by BMM. Because in the Ottoman Empire, health problems were managed within the Ministry of internal Affairs and only a few countries in the world raised their health problems to the level of ministry. Atatürk, who is approaching the health problems of the people and the villagers within the frame of the Social State concept, even in the difficult conditions of the National Independence War, has considered that it was necessary to get benefits of teachers and educators on one hand and to educate the qualified healthcare personnel, to produce vaccines and to establish health and social assistance institutions, on the other hand, in order to solve the health problems of the villagers faster, without waiting the declaration of the Republic.With the declaration of the Republic, the principle of “having healthy individuals forms a healthy nation” was adopted by speeding up studies on health. It is seen that Atatürk did not only underline the health policies in his parliamentary opening speeches but also announced the target of the next year as he followed up the realization of the programs annually. The Reaching of healthcare personnel and institutions to the villages depended up on time and capital. However, as infectious diseases continued to increase, it was necessary to get teh benefit of village teachers and trainers, of Turk Ocagı and Halkevler in order to reach to the village and villagers as soon as possible. One of the most remarkable examples on the efforts of the Republic reaching the village and the villagers is the book, named “Köy Muallimleri Sağlık Konuşmaları” which has reached 10.000 copies in the second publishment at the Minister of National Education, Dr. Reşit Galip' period, who was known as villagers' friend surgeon. In this study, in addition to the health policy for villagers of the newly established Republic, the villagers' friend Dr. Reşit Galip and the efforts of village teachers and educators with Millet Mektepleri and Halkevleri to create health awareness towards the village and the villagers will be analyzed.