Türkiye’de çocuk suçluluğu olgusu genel olarak yapısal ve sosyodemografik faktörlerekseninde sorunu tanımlayıcı araştırmalarla ele alınmıştır. Çocuk bakış açısını ortakoyan, çocuğun deneyimlerine dayanan nitel araştırmalar sınırlıdır. Bu makalede çocuksuçluluğu olgusu, suça karışmış ve mahkeme süreci devam eden 17 yaşında bir genç ilegencin devam ettiği okulda 12 hafta boyunca, haftada bir düzenli olarak gerçekleştirilen 50dakikalık görüşmelerde elde edilen bulgular gencin bakış açısı ile ele alınmaktadır. Çalışmakapsamında ayrıca gencin babası ve okul öğretmenleri ile de görüşülerek destekleyici birsosyal çevre yaratılmaya çalışılmıştır. Görüşmeci ve genç arasında güvene dayalı terapotikilişkinin kurulması gencin değersizlik, umutsuzluk gibi olumsuz duygularına farkındalıkkazanarak, duyguları ve davranışları arasındaki sebep-sonuç ilişkisini görmesine ve psikolojikolarak güçlenmesine katkı sağlamıştır. Sistemik bir anlayışla gencin güçlü yanlarınaodaklanan bir yaklaşım genç üzerinde hızlı bir şekilde olumlu etki göstermiştir. Literatürile uyumlu bir şekilde aile içi olumsuz ilişkiler gencin suça sürüklenmesinin başlıca nedenleriarasında yer almaktadır. Suça sürüklenmiş bir bireyin anlaşıldığını deneyimlediği vekendini güvende hissettiği, destekleyici ilişkilere sahip olması geçmiş olumsuz yaşantılarınıonararak ilerleyebilmesini ve şiddete yönelmesine yol açan olumsuz duygularını düzenleyebilmesinisağlamıştır.Anahtar Kelimeler: çocuk suçluluğu, travma, bağlanma.Abstract: In Turkey, the case of juvenile delinquency is generally tackled within thescope of structural and sociodemographic factors with descriptive researches. Qualitativeresearches based on children’s perspectives and experiences are limited. In this study, thecase of juvenile delinquency has been handled from the perspective of a juvenile involvedin crime and litigation process of whom keeps on, and within the findings that have beenobtained from the 50 minutes regular interviews once a week during 12 weeks at his school. Within the study, the parents and teachers of the juvenile have also been kept in touch anda promotive environment has been tried to create. A therapeutic relationship based on trustbetween the interviewer and the juvenile has contributed him to be aware of his negativeemotions such as worthlessness and hopelessnes, to find out cause and effect relation between his emotions and thoughts and provided him to strengthen psychologically. Witha systemic understanding, an approach that has focused on the juvenile’s strong sides hashad a positive impact on him. In a way compatible with literature, negative relationshipsin family are thought to be among the main reasons that lead the juvenile to push crime.Having supportive relations of a juvenile pushed to crime by experiencing to be understoodand feeling safe has provided him to progress by restoring his past negative livings and tocontrol his negative feelings that may lead violence.Keywords: juvenile deliquency, trauma, attachment