Türkçe tasavvufî şiirler dâhil olmak üzere Klasik Türk Edebiyatında genel hatlarıyla; Mesnevî ve Kasîde-i Bürde, Arapça ve Farsça gazel, kasîde, mesnevî vb. nazım şekliyle söylenmişmanzûmeler, lugazlar, özellikle Hâfız, Şevket-i Buhârî, Örfî-i Şirâzî gibi İranlı şairlerinDîvân’ları gibi pek çok tür ve şekildeki kaynak metinlere şerhler yapılmıştır. Bunun yanı sıraözellikle XIX. yüzyıl ve sonrasında şerh olgusunun bazı problemli, tartışmalı ya da aydınlatılması gerekli yönleri ilmî/bilimsel olarak da ele alınmıştır. Bu bağlamda değerlendirmeye tabitutulan eser, yazarının kendine has dil ve üslubuyla; Türk Edebiyatı Şerh Geleneğinin başataktörü “şârih” ve belâğat ve fesâhat açısından onun “üslûbu” konusuna, Bûsîrî’nin defalarcaşerh ve tercüme edilen Kasîde-i Bürde adlı na‘t-ı şerîfi örnekleminde ışık tutmaktadır.

Commentaries were written for master texts of Turkish Classical Literature (including Turkish Ṣūfī poetry) with various forms and genres such as Mat̲hnawī and Qaṣīda-i Burda, Arabic and Persian poetry with styles of ghazal, qaṣīda, mathnawī and other poetic forms, lughzes, especially Dīwāns of Persian poets such as Ḥāfiẓ, Shevket-i Bukhārī, ‘Orfì-i Shirāzī. In addition, the problems and contested aspects of the genre of commentary especially in the 19th century and afterwards are scientifically examined. In this context, the literary work with its author’s unique language and style examined in this article sheds light on the predominant actor, the commentator and his/her style by using al-Būṣīrī’s na‘at titled Qaṣīda-i Burda that was repeatedly commented and translated.