Destûr Başlıklı Şiirleri Nasıl Okumalıyız?

Öz Türk edebiyatında tür ve tarzların tespiti ve isimlendirilmesi güncel tartışmalardandır. Bunun en önemli sebebi, edebiyatımızdaki eserlerin bütünüyle henüz ortaya çıkarılmamış olmasıdır. Tasavvuf edebiyatında karşılaştığımız “Destûr” başlıklı şiirler, bu güncel tartışmayı düşündürür niteliktedir. Çünkü tür ve şekil bilgisi hakkında yazılmış kitaplarda “Destûr”un tanımı, özellikleri ve örnekleri hakkında neredeyse yok denecek kadar az bilgi elde edilmiştir. Üstelik bu bilgiler elde bulunan örnekleri değerlendirebilme açısından yetersizdir. 19. Yüzyıl şairlerinden Kemâlî, Gâlibî ve Abdunnâfî’nin şiirleri arasında rastladığımız bu örnekler sözü edilen vasıfları ile başka bir araştırmada değerlendirilmemiştir. Dahası bu şiirlerin 13. yüzyıldaki “yort savul”larla benzer nitelikte olduğu ve 20. yüzyıl şiirinde de bir bakıma benzer üslubun devam ettirildiği düşünülmektedir. Bu bildiride/makalede 19 asırdaki söz konusu yazmalarda rastlanan “Destûr” başlıklı şiirlerin tanıtımı yapılıp, bunların tür/tarz olarak nasıl sınıflandırılacağı tartışılmış ve adı farklı olsa da gelenekte değişik biçimlerle devam ettirildiği ortaya konmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Abdünnâfî, 19. Yüzyıl, Destûr, Yort savul

PDF

___

ACLÛNÎ, Ebü’l-Fidâ İsmâʻîl b. Muhammed b. Abdilhâdî. (1351). Keşfü’l-hafâ ve müzîlü’l-ilbâs, I-II, Kahire: Mektebetü’l-Kudsî. AKPINAR, R. Bahar. (2006), “Tasavvufî Halk Şiiri”, Türk Edebiyatı Tarihi 1, İstanbul: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yay. ARISOY, M. Emin. (1961). Şiirde Bor ve Bor Şairleri Antolojisi, Niğde: Tuğrul Matbaası Yay. ARTUN, Erman. (2011). Türk Halk Edebiyatına Giriş, Edebiyat Tarihi/Metinler, Adana: Karahan Kitabevi Yay. ATLI, Sagıp. (2014). “19. Yüzyılda Yaşamış Bektâşî Bir Âşık: Kastamonulu Âşık Kemâlî Ve Yayınlanmamış Şiirleri” Uluslarararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt:7, Sayı: 33, ss. 1-14. AYVERDİ, İlhan. (2011). Kubbealtı Lugatı Misalli Büyük Türkçe Sözlük 1 A-G, İstanbul: Kubbealtı Yay. EL-BUHÂRÎ, Ebû Abdillâh Muhammed b. İsmâîl. (1999). es-Sahîh, Riyad: Mektebetü Dari’s-selâm Yay. ÇOLAK, Faruk. (2014). “19. Yüzyıl Şairlerinden Borlu Gâlibî”, Prof. Dr. Ali Çelik Armağanı, Ankara: Akçağ Yay. ss. 219-239. DOĞAN, Mehmet H. (2002). Yüzyılın Türk Şiiri (1900-2000) II. Cilt, İstanb ul: YKY. ELÇİN, Şükrü. (1986). Halk Edebiyatına Giriş, Ankara: KB Yay. KÖPRÜLÜ, Fuat. (1962).Türk Saz Şairleri, Ankara: Güven Basımevi. KUTLU, Mustafa. (1986). “Menâkıbnâme”, Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi, C.6, İstanbul: Dergâh Yay. ÖZGÜL, M. Kayahan. (2000). Arayışlar Devri Türk Şiiri Antolojisi, Ankara: TDV Yay. ÖZTÜRK, Nuran. (2016). Destûrla Bağa Girenlerden Abdünnâfi Abdullah ve Şiirleri, Adana: Karahan Kitabevi. PAKALIN, M. Zeki. (1993). Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü I, İstanbul: MEB. Yay. SAKAOĞLU, Saim (1989), “17. Yüzyılda Türk Saz Şiiri”, Türk Dili Türk Şiiri Özel Sayısı III Halk Şiiri, Sayı: 445-450, Ankara: TDK Yay. ss. 136-160. TATÇI, Mustafa. (1997). Yunûs Emre Dîvânı II, İstanbul: MEB Yay. TATÇI, Mustafa. (2008). İşitin Ey Yârenler –Yûnus Emre Yorumları-, İstanbul: H Yay. TAVŞANCIOĞLU, Ali. (2012). Niğdeli Dîvân Şâirleri, Yozgat: Kün Yay. TIETZE, Andreas. (2002). Tarihi ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Lugatı/Sprachgeschıctlıches Und Etymoloisches Wörterbuch Des Türkei Türkischen, İstanbul-Wıen: Simurg/ Österreichısce Akademie Der Wıssenschaften. ULUDAĞ, Süleyman. (2001). Tasavvuf Terimleri Sözlüğü, İstanbul: Kabalcı Yay. https://www.yazmalar.gov.tr/detay_goster.php?k=1435, erişim:14.11.2016. ATLI, Sagıp. (2013). “Kemâlî, Mustafa “, www.turkedebiyatiisimlersozlugu.com/index.php?sayfa=detay&detay=429, erişim: 16.11.2016. YAZMA