İlahiyat Fakültesi Öğrencilerinin Mizah Anlayışlarının Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi
Mizah anlayışı ve dindarlık birbirlerinden uzak
kavramlar olarak algılanmaktadır. Bundan dolayı olsa gerek ülkemizde bu iki
kavram arasındaki ilişkiyi araştıran çalışma sayısı oldukça azdır. Araştırmanın
amacı yüksek din öğrenimi gören öğrencilerin mizah anlayışlarını demografik
değişkenler ve dindarlık algısı bağlamında incelemektir. Araştırmanın örneklemi
2014-2015 eğitim-öğretim yılında Türkiye’nin 6 İlahiyat Fakültesinde öğrenim
gören toplam 346 kişiden (186 kız, 160 erkek) oluşan ilahiyat lisans ve
ilköğretim din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenliği öğrencileridir.
Katılımcıların mizah anlayışları hakkında bilgi toplamak için Aslan, Alparslan,
Evlice, Aslan ve Cenkseven (1999) tarafından Türkçe’ye uyarlanmış Çok Boyutlu
Mizah Duygusu Ölçeği (ÇBMDÖ) kullanılmıştır. Bu araştırma sonucunda,
katılımcıların mizah anlayışlarının, cinsiyete, yaşa, sosyoekonomik düzeye göre
anlamlı şekilde farklılaştığı ancak sınıf düzeyine ve ikamet edilen yere göre
farklılaşmadığı tespit edilmiştir. Literatürdeki birçok araştırmanın aksine
araştırma bulgularına bakıldığında öğrencilerin dindarlık algısı ve mizah
anlayışları arasında olumlu bir ilişki olduğu görülmüştür.
___
- Abel, M. H. (2002). Humor, stress, and coping strategies. International Journal of Humor Research, 15(4), 365-381.
- Akın, A., ve Bilgin, O. (2015). Çocuklar İçin Çok Boyutlu Mizah Anlayışı Ölçeği’nin Türkçe formu: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Journal of International Social Research, 8(37), 684-688.
- Allport, G. W. (1961). Pattern and growth in personality. New York: Holt, Rine-hart&Winston.
- Altınay, R. (2004). İslâm mizahının ortaya çıkışı ve ilk örnekleri. Nüsha, 15, (Sayfa Numarası Yok). http://www.doguedebiyati.com/nusha.htm adre-sinden 9 Nisan 2014 tarihinde edinilmiştir.
- Aslan, H. S., Alparslan, Z. N., Evlice, Y. E., Aslan, O., ve Cenkseven, F. (1999). Çok Boyutlu Mizah Duygusu Ölçeği: Faktör yapısı, güvenirlik ve geçerlik çalışması. Psikiyatri Psikoloji Psikofarmakoloji Dergisi, 7(1), 33-39.