Yenidoğan kliniğine sevk ve transport edilen hastaların irdelenmesi

Amaç: İstanbul'da yenidoğan sevk ve transportunun mevcut durumunun incelenmesi. Yöntem: Nisan 2003-Eylül 2003 tarihleri arasında Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Yenidoğan Kliniği'ne sevk edilen yenidoğanlar prospektif olarak klinik özellikleri, sevkin yapıldığı coğrafi bölge ve kurum, sevk nedeni, transport şekli ve özellikleri, bebeklerin sonuçları açısından değerlendirildi. Bulgular: Sevk edilen 240 bebeğin 201'i (% 84) miyadında doğmuş, 39'u (% 16) pretermdi. Bebeklerin yatış sırasında aldıkları tanılar: hiperbilirubinemi 86 (% 36), sepsis şüphesi (% 20), akciğer hastalığı 28 (% 12), prematürite 20 (% 8), cerrahi girişim gerektiren hastalıklar 8 (% 3), perinatal asfiksi 8 (% 3), terk edilme 8 (% 3), konjenital kalp hastalığı 5 (% 2), diğer hastalıklar 28 (% 13) idi. Hastaların 124'ü (% 52) Sağlık Bakanlığı, 94'ü (% 39) özel, 22'si (% 9) üniversite hastanelerinden sevk edildi. Sevk edilen bebeklerin 60'ı (% 25) hastanemize yakın bulunan semtlerden, 180'i (% 75) ise uzak ilçe ve illerden gönderilmişlerdi. Sadece 27 bebek (% 11) ambulans ile getirildi. Sevk edilen bebeklerin 156'sının (% 65) ailesine yazılı bir sevk bilgisi verilmişti, ancak bunların 7'sinde (% 4) de yeterli bilgi vardı. Sonuç: Istanbul'da yenidoğan yoğun bakım birimlerinin sayısı son yıllarda artma gösterirken, yenidoğan sevk ve transportu uygunsuz koşullarda yapılmaktadır. Çalışmamız hastanelerin yenidoğan yatak kapasiteleriyle, sevk ve transport kurallarının perinatal bakımın bölgeselleştirilmesi ilkelerine dayanarak düzenlenmesi gerektiğini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler:

Süt çocuğu, yenidoğan, Havale etme ve konsültasyon, Hasta taşıma, İleriye dönük çalışma

Evaluation of neonatal referral and transport

Aim: To investigate the clinical conditions of neonatal transport in Istanbul. Methods: From April 2003 to September 2003, Neonatal Unit of Sisli Etfal Hospital prospectively studied neonates who were referred and admitted there. The clinical characteristics of the patients, the reasons of referral, the properties of the referring personnel and hospital, the type and conditions of transport and outcome of the babies were reveiwed. Results: Of the 240 babies, who were referred to our hospital 201 (84 %) were full-term, and 39 (16 %) were preterm. The diagnosis of the babies on admission were: hyperbilirubinemia 86 (36 %), neonatal sepsis 49 (20 %), respiratory disease 28, (12 %), prematurity 20 (8 %), surgical diseases 8 (3 %), perinatal asphyxia 8 (3 %), abandonement 8 (3 %), congenital heart disease 5 (2 %), and other diseases 28 (13 %). Of the babies, 124 (52 %) were referred from State hospitals, 94 (39 %) were referred from private hospitals and 22 (9 %) were referred from University hospitals. 60 (25 %) of the babies were referred to our hospital from nearby districts while 180 (75 %) were referred from more peripheral districts or other cities. Only 27 babies (11 %) were transported by an ambulance. A dispatching information sheet was given to the families of the 156 (65 %) of babies; however, only 7 (4 %) of them contained sufficient medical data. Conclusion: Although the number of neonatal intensive care centers in Istanbul increases, the newborn referral procedures and transport conditions are improper. Our study shows that newborn bed capacities in, and referral and transport protocol rules between hospitals must be reorganised based on the principles of regionalization in perinatal care.

Keywords:

Infant, Newborn, Referral and Consultation, Transportation of Patients, Prospective Studies,

___

1.Mancey JM, Brugha RF. Using perinatal audit to promote change. A review. Health policy plan 1997; 12:183-92.
2.Chalmer B, Mangia Herra V, Porter R. WHO principle of perinâtal çare: the essential antenatal, perinatal, and pospartum care : course and postpartum care course. Birth 2001; 28:202-7.
3.Bucciarelli RL. Neonatology in United States: Scope and organization in neonatology. In: Gordon B, Avery, Mary Ann Fletcher, Mhairi G. MacDonald, eds. Pathophysiology and Management of the Newborn. JB Lippincott: Philadelphia, 1994: 15-34.
4.American Academy of Pediatrics. Committe on Fetus and Newborn, and American College of Obstetricians and Gynecologists, Committe on Obstetrics. Maternal and fetal medicine: Guidelines for perinatal care. Evanston IL: American Academy of Pediatrics, Committe and American College of Obstetricians and Gynecologists: 1983.
5.A. Nuhoğlu, M. Çalışkan. İstanbul'da Çocuk Sağlığı 2000. İstanbul İl Sağlık Müdürlüğü Yayım. Bölüm 3, 2000:18-33.
6.Field D. Organization of perinatal care. In: Rennie JM, Rober-ton NRC edsa. Textbook of Neonatology. China: Churchill Livingstone, 1999; 35-42.
7.Morris D, Cottrell AJ, Hey EN. Requirements for neonatal cots. A Northern Neonatal Network Study. Arch Dis Child 1993; 68:544-99.
8.Dear PRF, Mc Lain BI. Establishment of an intermediate care ward for babies and mothers. Arch Dis Child 1987; 62:597-600.
9.Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması 1998, Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etüdleri, Ekim 1998.
10.Britton JR, Britton HL, Bebe SA. Early discharge of the newborns and mothers: A critical review of the literature. Pediatrics 1995; 96:716-26.
11.Maisels MJ, Kring EA. Lenghth of stay, jaundice, and hospital readmission. Pediatrics 1998; 101:995-8.
12.Köymen G. Sağlıklı, miadında doğan yenidoğanlarda bilirubin seyri ve hiperbilirubinemi risk faktörlerinin irdelenmesi, Uzmanlık tezi. Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi. İstanbul 2003.
13.Bose CL. Organization and administration of a perinatal transport service. In: MacDonald MG, Miller MK, eds. Emergency Transport of the Perinatal Patient. Boston: Little, Brown and Co, 1989: 43-54.