İsmail PEHLİVAN, Gedikbaşı Demet TOPRAK, Şükrü HATUN

Ülkemizdeki çocuk hekimlerinin D vitamini desteği ve raşitizm konusundaki tutumları

Amaç: D vitamini desteğine ne zaman başlanacağı, hangi yaşa kadar sürdürüleceği, ne kadar D vitamini önerileceği gibi konularda tartışmalar sürmekte ve hekimlerin farklı uygulamalar yaptığı bilinmektedir. Yöntem: Bu çalışma ülkemizdeki çocuk hekimlerinin ilave D vitamini vermesi ve raşitizm konusundaki tutumlarını değerlendirmek amacıyla 43. Milli Pediatri Kongresi'ne katılan 204 çocuk hekimi üzerinde anket yöntemiyle yapılmıştır. Bulgular: Çocuk hekimlerinin % 96'sının ilk ay içinde D vitamini önerdikleri, % 59'unun damla formunu kullandıkları ve % 81'nin 12 ay veya daha uzun süre vitamin desteğine devam ettikleri saptanmıştır. Sonuç: Çocuk hekimlerinin raşitizm tedavisinde daha çok "stosstedavisi" yöntemini kullandıkları ve çoğunun tedaviye kalsiyum eklediği belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Sağlık bilgisi, tutumları, uygulamaları, Anketler, Raşitizm, Türkiye, Vitamin D

The attitudes of pediatricians about vitamin D supplementation and rickets in Turkey

Aim: The onset of supplementation, the suggested dose and time of discontinuation of vitamin D is still discussed and pediatricians have different types of attitudes about vitamin D in daily practice. Methods: In this study, pediatricians' attitudes about vitamin D supplementation and rickets was evaluated by using a questionnaire involving 204 pediatricians who participated to the 43rd National Congress of Pediatrics. Results: It is determined that 96 % of pediatricians prescribed vitamin D in the first month of life, 59 % used the form of drop and that 81 % continue to supplement vitamin D for 12 months or longer. Conclusion: Most of the pediatricians prefer to treat rickets with "stosstherapy" and add calcium to this therapy.

Keywords:

Health Knowledge, Attitudes, Practice, Questionnaires, Rickets, Turkey, Vitamin D,

___

1. Holick MF. Vitamin D. İn: Shills ME, Olson JA, Shike M, Ross CA, eds. Modern Nutrition in Health and Disease. 9nd ed. Baltimore: Williams & Williams, 1999: 329-45.
2. Specker BL, Valanis B, HertzbergV, Edwards N, Tsang RC. Sunshine exposure and serum 25-hydroxyvitamin D concentration in exclusively breast-fed infants. J Pediatr 1985; 107: 372-6.
3. Hochberg Z, Bereket A, Davenport M, et al. Consensus development for the supplementation of vitamin D in childhood and adolescence. Honn Res 2002; 58:39-51.
4. American Academy of Pediatrics. Clincal Report: Prevention of Rickets and Vitamin D Deficiency: New Guidelines for Vitamin D. Pediatrics 2003; 111:908-11.
5. Hatun Ş, Bereket A, Çalıkoğlu AS, Özkan B. Günümüzde D vitamini yetersizliği ve nutrisyonel raşitizm. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi 2003; 11-12:408-35.
6. Pehlivan İ, Hatun Ş, Aydoğan M, Gökalp AS. Gebeliğin son üç ayında ve süt çocukluğunda D vitamini düzeylerini etkileyen faktörler ve D vitamini desteğinin değerlendirilmesi. VI. Ulusal Pediatrik Endokrinoloji Kongresi, Eylül 2001, Kayseri. Kongre kitabı, s.57.
7. Pehlivan İ, Hatun Ş, Aydoğan M, Babaoğlu K, Türker G, Gökalp AS. Maternal seram vitamin D levels in the third trimester of pregnancy. Turk J Med Sci 2002; 32: 237-41.
8. Alagol F, Shihadeh Y, Boztepe H, et al. Sunlight exposure and vitamin D deficiency in Turkish women. J Endocrinol Invest 2000; 23:173-7.
9. Andıran N, Yordam N, Ozön A. The Risk Factors for Vitamin D Deficiency in Breast-fed Newborns and their Mothers. Nutrition 2002; 18:47-50.
10. Dietary reference values for food energy and nutrients for the United Kingdom. Department of Health, ed. 1991. London, HMSO. Report on Health and Social Subjects 41.
11. Slıah BR, Finberg L. Single-day therapy for nutritional vitamin D deficiency: A preffered method. J Pediatr 1994; 125: 487-90.
12. Kara B, Aydoğan M, Gedikbaşı D, et al. D vitamini trajedisi (İki vaka nedeniyle). VII. Pediatrik Endokrinoloji Kongresi, 9-11 Ekim 2002, Trabzon.