Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü Yöneticilerinin Mesleki Benlik Saygısı Düzeylerine Göre Zihinsel Engelli Bireylerin Sportif Etkinliklerine Yönelik Tutumlarının İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı, gençlik ve spor il müdürlüğü yöneticilerinin mesleki benlik saygısı düzeylerine göre zihinsel engelli bireylerin sportif etkinliklerine yönelik tutumlarının incelenmesidir. Araştırmanın örneklem grubu, gençlik spor bakanlığına bağlı il, ilçe ve şube müdürlük görevi yapan, 14 kadın, 108 erkek olmak üzere toplam 122 spor yöneticisinden oluşmaktadır. Spor yöneticilerine, Arıcak (1999) tarafından geliştirilen Mesleki Benlik Saygısı Ölçeği ile İlhan, Esentürk ve Yarımkaya (2016) tarafından geliştirilen Zihinsel Engelli Bireylerin Sportif Etkinliklerine Yönelik Tutum Ölçeği uygulanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, Cronbach Alpha (α) analizi, Shapiro-Wilk testi, Mann-Whitney U ve Kruskal Wallis Testi kullanılmıştır. Sonuç olarak, spor yöneticilerinde, mesleki benlik saygısı ile cinsiyet değişkeni arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Erkek yöneticilerin, kadın yöneticilere göre mesleğin işlevselliğine olan inancı daha yüksektir. Engellilere yönelik eğitim alan spor yöneticilerinin mesleğin işlevselliğine olan inancı, eğitim almayan spor yöneticilerine göre daha yüksektir. Spor yöneticilerinin çalışma yılı, ailede engelli birey olma durumu, engellilere yönelik spor eğitimi alma, mezun olduğu okul, görev değişkenleri ile zihinsel engelli bireylerin sportif etkinliklerine yönelik genel tutumları arasında anlamlı farklılık bulunmuştur. Ailede engelli birey olan spor yöneticileri, zihinsel engelli bireylerin sportif etkinliklerine katılımına olumlu tutum sergilemektedir. Engellilere yönelik spor eğitimi alan spor yöneticilerinin, zihinsel engelli bireylerin sportif etkinliklerine katılımına olumlu yönde tutum göstermektedir. Spor bilimleri alanından mezun olan spor yöneticilerinin zihinsel engelli bireylerin sportif etkinliklere katılımına yönelik genel tutumlarının olumlu yönde yüksek olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Spor Yöneticileri, Mesleki Benlik Saygısı, Zihinsel Engelliler, Sportif Etkinlik, Tutum

The Analysis of The Provincial Directorate of Youth and Sports Managers'attitudes to The Sportive Activities of Mentally Disabled Individuals According to Their Professional Self-Esteem Levels

The aim of this research is to investigate the attitudes of mentally retarded individuals according to the occupational self-esteem levels of the administrators of the Provincial Directorate of Youth and Sports. The sample group of the research, 122 (N) volunteers, 14 (N) female and 108 (N) male, who work as sport managers at the provincial directorates of youth and sports of the Ministry of Youth and Sports, participated in this research. Sports Self-Esteem Scale and Attitude Scale developed by Arıcak (1999) towards Sportive Activities of Individuals with Mentally Handicapped develeped by İlhan, Esentürk ve Yarımkaya (2016) were applied to sport managers. During the evaluation of the collected data, Crombach Alpha Analysis, Shapiro-Wilk Test, Mann-Whitney U and Kruskal Wallis Test were used. As a result, in sport managers, a significant relationship was found between the self-esteem and gender variable. Male administrators’ belief in the functionality of the profession was higher when compared to female administrators. Sport managers who had trainings related to disabilities showed a higher belief in the functionality of the profession comparing to those who had not taken the trainings. A significant difference was found between the sports managers’ variables, such as working period, whether a disabled person exists in the family, having sports training based on people with disabilities, the graduated school, duties, and mentally retarded individuals’ attitudes towards participating in sports events. The sports managers who have disabled family members perform positive attitude towards mentally retarded individuals’ participating in sports events. The sports managers who had taken trainings based on people with disabilities showed positive attitude towards mentally retarded individuals’ participating in sports events.

Keywords:

Sports managers, Occupational self-esteem, Mentally retarded individuals, Sports events, Attitude,

PDF

___

APA (Amerikan Psikiyatri Birliği). (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.). Washington, DC: Author.
Astramovich, R. L., Lyons, C., Hamilton, N. J. (2005). Play therapy for children with intellectual disabilities. Journal of Child and Adolescent Counseling, 1,1, 27-36.
Arıcak, O.T. (1999). Grupla psikolojik danışma yoluyla benlik ve meslekî benlik saygısının geliştirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Arıcak, T. ve Dilmaç, B. (2003). Psikolojik danışma ve rehberlik öğrencilerinin bir takım değişkenler açısından benlik saygısı ile mesleki benlik saygısı düzeylerinin incelenmesi. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3,1, 1-7.
Avramidis, E., Bayliss, P. & Burden, R. (2000) A Survey into mainstream teachers attitudes towards the ınclusion of children with special educational needs in the ordinary school in one local education authority. Educational Psyhology, 20, 2, 24-26.
Çetinkaya Uslusoy, E., Paslı Gürdoğan, E., Kurt, D. (2016). Hemşirelerde mesleki benlik saygısı ve meslektaş dayanışması. SDÜ Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 7, 1, 29-35.
DeRuiter, K. P., Dekker, M. C., Verhulst, F. C., Koot, H. M. (2007). Developmental course of psychopathology in youths with and without intellectual disabilities. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 48,5, 498-507.
Dursun, Ö. Ö., Çuhadar, C., Tanyeri, T.(2014). Bilişim teknolojileri öğretmen adaylarının mesleki benlik saygıları. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35, 1,131-142.
Dykens, E. M. (2000). Annotation: Psychopathology in children with intellectual disability. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 41(4), 407-417.
Ergun, N. (2003). Bedensel engelli çocuk ve spor. Çoluk Çocuk Dergisi, 5, 26, 50.
Eroğlu, K. (2018). Ortaokul 7. ve 8. Sınıf öğrencilerinin sosyal kaygıları ile benlik saygısı, anne-baba tutumları, mükemmeliyetçilik özellikleri arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, KTÜ. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
Gökdağ, M. (2018). Okul yöneticilerinin spora yönelik tutumları ve kadınların spor etkinliklerine katılımlarına dair görüşlerinin araştırılması (Bartın Örneği). Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, BÜ. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
Gür, A. (2001). Özürlülerin sosyal yaşama uyum süreçlerinde sportif etkinliklerin Rolü. Ankara: Özürlüler İdaresi Başkanlığı Yayınları
Hatipoğlu H., Özcan, G. (2016). Beden eğitimi v spor öğretmenlerinin zihinsel engelli çocuklara yönelik tutumlarını etkileyen faktörlerin incelenmesi. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, İGÜ. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul,39-40.
İlhan, L. (2009). Zihinsel engelli çocuğu olan anne babaların, özel eğitimleri sürecinde beden eğitimi ve spor etkinliklerine yaklaşımlarının değerlendirilmesi. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3,1, 40.
lhan, E. L., Esentürk, O. K., Yarımkaya, E.(2016). Zihinsel engelli bireylerin sportif etkinliklerine yönelik tutum ölçeği (ZEBSEYTÖ): Geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Human Sciences, 13, 1, 1141-1160.
Karasar, N. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemi (25. bs.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kardaş, T.N., Kardaş, S.B., Sadık R. (2017). Zihinsel engelli çocuğu olan bireylerin çocuklarının sportif etkinliklerine yönelik tutumlarının incelenmesi. Ulusal Spor Bilimleri Dergisi, 1, 2, 34-43.
Kınalı, G. (2003). Zihin engellilerde beden, resim, müzik eğitimi. İçinde A.Kulaksızoğlu (Ed). Farklı Gelişen Çocuklar. İstanbul: Epilson Yayınları, 244.
Kırcaali-İftar, G. (1998). Özel gereksinimli bireyler ve özel Eğitim. Eskişehir Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
Kırımoğlu, H., Esentürk, O., İlhan, L., Yılmaz, A., Kaynak., K. (2016). Investigating the awareness levels of primary, special education, rehabilitation center teachers and candidates of physical education and sports teachers regarding the effects of physical exercise participation of mentally disabled ındividuals. Manas Journal of Social Studies. 5(4); 231-244.
Kırımoğlu, H., Dallı, M., Yılmaz, A., Say, M. (2017). Öğretmen adaylarının zihinsel engelli bireylerin sportif etkinliklerine yönelik tutum düzeylerinin incelenmesi (Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi örneği). Journal of Human Sciences, 14,4, 3116-3125.
Kutlu, M. ve Soğukpınar, B. U. E. (2015). Rehber öğretmenlerin benlik saygısı ile mesleki benlik saygısı düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. E-International Journal of Educational Research, 6,1,84-101.
Özdemir, N. (2008). Sınıfında kaynaştırma öğrencisi olan ve olmayan ilköğretim öğretmenlerinin tükenmişlik düzeylerinin karşılaştırılması. Afyon Kocatepe 96 Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlköğretim Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Afyon.
Özer, D., Nalbant, S., Ağlamış, E., Baran, F., Kaya-Samut, P., Aktop, A., & Hutzler, Y., (2013). Physical education teachers’ attitudes towards children with intellectual disability: the impact of time in service, gender, and previous acquaintance, Journal of Intellectual Disability Research, 57 (2), 1001- 1013.
Öztürk, H., Abakay, U. (2014) Research of attitudes of the students studying in schools of physical education and sport toward disabled kids, Turkish Journal of Sport and Exercise, 16(3):66-68.
Robbins, S. (1994) Örgütsel Davranışın Temelleri (Çev: Sevgi Ayşe Öztürk). Eskişehir ETAM Basım Yayın.
Schalock, R. L., Borthwick-Duffy, S. A., Bradley, V. J., Buntinx, W. H. E., Coulter, D. L.,Craig, E. M., & Yeager, M. H. (2010). Intellectual disability: Definition, classification, and systems of supports. Washington, DC: American Association of Intellectual and Developmental Disabilities.
Şahbaz, Ü. ve Kalay, G. (2010). Okulöncesi eğitimi öğretmen adaylarının kaynaştırmaya ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19, 116-135.
Şahin, H. ve Cengiz, İ. (2017). Üniversite personelinin işyerinde engelliye yönelik tutumlarının belirlenmesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2,7, 473-481
WHO-Dünya Sağlık Örgütü. (2012). Definition: Intellectual Disabilities. http://www.euro.who.int/en/what-we-do/healthtopics/noncommunicablediseases/mental health/news/news/2010/15/childrens-right-tofamily-life/definition-intellectualdisability.
Yetim, A. (2005). Sosyoloji ve Spor. Trabzon: Topkar Matbaacılık, 119.
Yıldırım, Y., Kırımoğlu, H. ve Temiz, A. (2010). Beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin mesleki benlik saygısı düzeylerinin incelenmesi (Hatay İl Örneği). Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 12(1), 25–31.
Yıldırım, S. H., Bektaş, M., Altıparmak, S. (2010). Hemşirelik öğrencilerinin engellilere yönelik tutumlarının Belirlenmesi. Yeni Tıp Dergisi, 27, 80-83.