Çocuklarda Tırnak Yeme Davranışı: Onikofaji

Tırnak yeme bir veya daha fazla parmağı ağza sokmak ve tırnağı dişlerle ısırmak olarak tanımlanmakta, tıpta onikofaji olarakadlandırılmaktadır. Onikofaji çocukluk çağında sık görülmekle birlikte insidansı daha erken yaşlara göre 4-6 yaşlarında dahafazladır. Klinik örneklerde onikofajinin, altta yatan duygusal bozuklukları yansıttığı görülmektedir. Tırnak yiyen çocuklarda ensık dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (%74.6), ayrılma anksiyetesi (%20.6), enürezis (%15.6), tik bozukluğu (%12.7) veobsesif kompulsif bozukluk (%11.1) gibi psikiyatrik bozuklukların görüldüğü bildirilmiştir. Genellikle davranış terapisi ile tedaviedilen tırnak yeme davranışı parazitoz, diş kökü hasarı, maloklüzyon ve çene bozuklukları gibi hastalıklara da zemin hazırlayarakçocuk sağlığını birçok alanda olumsuz etkileyebilmektedir. Tedavide aile desteği, tırnakların kısa kesilmesi, bakımlı olması,tırnakların sarılması, bilişsel davranışçı terapi, rekabetçi yanıt, caydırıcıların kullanımı ön plana çıkmaktadır.

Nail Biting Behavior in Children: Onychophagia

Nail biting is defined as putting one or more fingers in the mouth and biting the nail with teeth, in medicine it is called onychophagia. Although onicophagia is common in childhood, its incidence is higher in 4-6 years old age. In clinical samples, onychophagia appears to reflect the underlying emotional disorders. Psychiatric disorders such as attention deficit and hyperactivity disorder (74.6%), separation anxiety (20.6%), enuresis (15.6%), tic disorder (12.7%) and obsessive compulsive disorder (11.1%) have been reported. Nail biting behavior, which is usually treated with behavioral therapy, can also affect children's health in many areas by preparing the ground for diseases such as tooth root damage, malocclusion, jaw disorders and parasitotosis. In the treatment, family support, shortcut of nails, well-groomed, wrapped nails, cognitive behavioral therapy, competitive response, use of deterrent come to the fore.

PDF

___

Amerikan Psikiyatri Birliği. (2014). DSM-5 Tanı Ölçütleri Başvuru El Kitabı (E. Köroğlu, Çev. Ed.). Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
Atsü, S. (2012) Tırnak yeme alışkanlığının temporomandibular rahatsızlıklar üzerindeki etkilerinin araştırılması. Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 14(1), 6-9.
Cannavale, R., Itro, A., Campisi, G., Compilato, D., & Colella, G. (2015). Oral self-injuries: Clinical findings in a series of 19 patients. Medicina Oral, Patologia Oral Y Cirugia Bucal, 20(2), e123.
Ergün, A., Toprak, R., & Sisman, F. N. (2013). Impact of a healthy nails program on nail-biting in Turkish school children: a controlled pretest-posttest study. The Journal of School Nursing, 29(6), 416–424.
Esin, İ. S., & Dursun, O. B. (2014). Okullarda görülen sorun davranışlar ve okul ruh sağlığı uygulamaları: bir gözden geçirme. Sakarya Tıp Dergisi, 4(1), 1-9
Feteih, R. M. (2006). Signs and symptoms of temporomandibular disorders and oral parafunctions in urban Saudi Arabian adolescents: a research report. Head & Face Medicine, 2(1), 25-31.
Garde, J. B., Suryavanshi, R. K., Jawale, B. A., Deshmukh, V., Dadhe, D. P., & Suryavanshi, M. K. (2014). An epidemiological study to know the prevalence of deleterious oral habits among 6 to 12 year old children. Journal of International Oral Health, 6(1), 39.
Ghanizadeh, A. (2008). Association of nail biting and psychiatric disorders in children and their parents in a psychiatrically referred sample of children. Child and Adolescent Psychiatry and Mental Health, 2(1), 13-19.
Ghanizadeh, A. (2011). Nail biting; etiology, consequences and management. Iranian Journal of Medical Sciences, 36(2), 73-79.
Ghanizadeh, A., & Mosallaei, S. (2009). Psychiatric disorders and behavioral problems in children and adolescents with Tourette syndrome. Brain and Development, 31(1), 15-19.
Ghanizadeh, A., & Shekoohi, H. (2011). Prevalence of nail biting and its association with mental health in a community sample of children. BMC Research Notes, 4(1), 116.
Ghanizadeh, A., Mohammadi, M. R., & Moini, R. (2008). Comorbidity of psychiatric disorders and parental psychiatric disorders in a sample of Iranian children with ADHD. Journal of Attention Disorders, 12(2), 149-155.
Görker, I., Korkmazlar, Ü., Durukan, M., & Aydoğdu, A. (2004). Çocuk ve ergen psikiyatri kliniğine başvuran ergenlerde belirti ve tanı dağılımı. Klinik Psikiyatri Dergisi, 7(2), 103-110.
Halteh, P., Scher, R. K., & Lipner, S. R. (2017). Onychophagia: A nail-biting conundrum for physicians. Journal of Dermatological Treatment, 28(2), 166-172.
Hesapçıoğlu, S. T., Tural, M. K., & Kandil, S. (2013). Kronik Tik Bozukluklarında Sosyodemografik, Klinik Özellikler ve Risk Etmenleri. Turkish Journal of Psychiatry, 24(3), 179-191.
Kaptanoğlu, A. F., & Egemen, A. (2001). Sağlıklı çocuk izleminde tırnak muayenesi. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi, 10(5), 168-173.
Kaya, M., Özcan, Ö. Ö., & Kaya, B. (2006). Malatya il merkezinde farklı sosyoekonomik koşullardaki iki ilköğretim okulu öğrencilerinde ruhsal uyum taraması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 7(3), 157- 161.
Kurt, V., Karakuş, M., Karadeniz, S., & Kandil, S. (2015). Tik bozukluğu olan çocuk ve ergenlerde sosyodemografik özellikler ve eşlik eden durumlar. Pamukkale Tıp Dergisi, (3), 179-191.
Marouane, O., Ghorbel, M., Nahdi, M., Necibi, A., & Douki, N. (2016). New approach to managing onychophagia.Case Reports in Dentistry, 2016, 1 -5.
Nwaneri, D. U., Ibadin, M. O., Ofovwe, G. E., & Sadoh, A. E. (2013). Intestinal helminthiasis in children with chronic neurological disorders in Benin City, Nigeria: intensity and behavioral risk factors. World Journal of Pediatrics, 9(2), 152 -157.
Ocakçı, A. F., & Karakoç, A. (2013). Çocuklarda Uyum Ve Davranış Sorunları Ve Hemşirelik Yaklaşımı. İçinde Conk Z. Başsakal Z. Bal Yılmaz H. Bolışık B. (Ed.). Pediatri Hemşireliği. Ankara: Akademisyen Kitapevi; 819 -846.
Park, S. Y., Kim, E. J., & Cheon, K. A. (2015). Association between 5 -HTTLPR polymorphism and tics after treatment with methylphenidate in Korean children with attention -deficit/hyperactivity disorder. Journal of Child and Adolescent Psychopharmacology, 25(8), 633 -640.
Roberts, S., O'Connor, K., & Bélanger, C. (2013). Emotion regulation and other psychological models for body -focused repetitive behaviors. Clinical Psychology Review, 33(6), 745 -762.
Sachan, A., & Chaturvedi, T. P. (2012). Onychophagia (Nail biting), anxiety, and malocclusion. Indian Journal of Dental Research, 23(5), 680 -682.
Sah, R.B., Bhattarai, S., Yadav, S., Baral, R., Jha, N., & Pokharel, P. K. (2013). A study of prevalence of intestinal parasites and associated risk factors among the school children of Itahari, Eastern Region of Nepal. Tropical Parasitology, 3(2), 140.
Sun, D., Reziwan, K., Wang, J., Zhang, J., Cao, M., Wang, X., …& Zhong, L. (2019). Auricular acupressure ımproves habit reversal treatment for nail biting. The Journal of Alternative and Complementary Medicine, 25(1), 79 -85.
Tanaka, O. M., Vitral, R. W. F., Tanaka, G. Y., Guerrero, A. P., & Camargo, E. S. (2008). Nail biting, or onychophagia: a special habit. American Journal of Orthodontics and Dentofacial Orthopedics, 134(2), 305 -308.
The TLC Foundation. (2016). Nail Biting (Onychophagia). Erişim tarihi: 07.12.2019 https://www.bfrb.org/learn -about -bfrbs/nail -biting
Thomaz, E. B. A. F., Cangussu, M. C. T., & Assis, A. M. O. (2013). Malocclusion and deleterious oral habits among adolescents in a developing area in northeastern Brazil. Brazilian Oral Research, 27(1), 62 -69.
Williams, T. I., Rose, R., & Chisholm, S. (2007). What is the function of nail biting: an analog assessment study. Behaviour Research and Therapy, 45(5), 989 -995.
Yiğit, R., & Yüzer Alsaç, S. (2018). Davranış bozukluğu olan çocuk. Türkiye Klinikleri Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği -Özel Konular, 4(2), 114 - 116.