Bu araştırma, 2008 yılında Şanlıurfa’da bağcılığın durumu ve sorunlarının incelenmesi amacıyla yürütülmüş olan bir çalışmanın devamı olarak 2017 yılında aynı konular tekrar ele alınmış olup bu süreçte bölgedeki değişimi ortaya koymayı amaçlamıştır. Yetiştirme teknikleri, yetiştirilen çeşitler ve değerlendirilme şekilleri gibi konular üzerinde durularak bağcılığın yapısını belirlemeye, ayrıca üreticilerin karşılaştığı sorunlarda yıllar içerisindeki değişimin ortaya konulması çalışılmıştır. Bu amaçla, 100 üretici ile 2008 yılında yapılan anket çalışmasının sonuçları 2017 yılında yapılan anket sonuçları ile karşılaştırılmıştır. Bölgede bağcılık yapılan alanlarda ve ağırlıklı olarak tercih edilip yetiştiriciliği yapılan çeşitlerde bir değişiklik görülmezken, bazı çeşitlerin yok olduğu tespit edilmiştir. Üreticilerin karşılaştığı en büyük sıkıntı olan kuraklık ve sulama imkânlarının olmayışı günümüzde hala sorun olarak karşımıza çıkmaktadır. Kuraklığın gün geçtikçe artması ve sulanmayan bağların mevcut durumu ürün kalitesini düşürmekte bu da zaten var olan pazar sıkıntısıyla ürünlerin pazarlanmasını daha da zorlaştırmaktadır. Bu nedenle elde edilen düşük kaliteli ürünler, şıraya işlenerek değerlendirilmeye çalışılmaktadır. Bölge bağcılığında daha önce mevcut olan sorunların giderilmeyişi, gün geçtikçe karşımıza farklı sorunları da beraberinde getirmekte, dolayısıyla da yöre bağcılığının gerilemesine neden olmaktadır.

This study has been performed in 2017 as repetition of a previous study conducted in 2008 which investigated the conditions and challenges faced in viticulture in Şanlıurfa province and it aims to reveal the changes in the region in this time period. It focuses on demonstrating the issues such as production techniques, the species produced and forms of evaluation in order to determine the structure of viticulture and the changes in the challenges faced by producers over the years. To this end, the results of the questionnaires with 100 producers obtained in 2008 have been compared with the results obtained in 2017. It was observed that there was no change in the fields where viticulture is performed and in the mostly preferred species, while some species were not produced anymore. The lack of irrigation facilities and drought which was the biggest problem faced by the producers, is still a problem nowadays. Increasing drought and the current situation of the non–irrigated fields decreases the product quality, which in turn further complicates the already existing marketing problems. The low quality products obtained because of these challenges are tried to be utilized as must. The fact that the present viticulture problems in the region are not resolved brings out other problems; therefore, the viticulture in the region is deteriorated.