TOPLUM SAĞLIĞININ KORUNMASI BAĞLAMINDA BİR SOSYAL SORUMLULUK VE BİLİNÇLENDİRME KAMPANYASI: ANOREKSİYA NERVOZA FENOMENİ

Öz Toplum gereksinimleri baz alınarak oluşturulan sosyal sorumluluk proje ve kampanyaları sağlık, sosyal, ekonomik, kültürel, eğitim vb. gibi bir çok alanda ihtiyaçlara cevap vererek toplumsal farkındalık ve dayanışmanın kazandırılmasına yönelik bir bilinç oluşturulmasını hedeflemektedir. Buradaki temel amaç toplumsal faydadır. Kişisel çıkarlar gözetilmeksizin ele alınan toplumsal sorunlara olanaklar çerçevesinde çözüm üretilerek toplumun yüksek yararı hedeflenmektedir. Günümüzde artarak yaygınlaşan ve toplum sağlığı bakımından bir sağlık problemi haline gelen hastalıklardan biri anoreksiya nervozadır. Yeme davranışının ciddi olarak bozulduğu özellikle de genç bireylerde görülen yeme bozukluklarından biri olan anoreksiya nervoza, sık rastlanan ve ruhsal sorunların yanında bedensel sorunların da eşlik ettiği bir tanı grubudur. Yapılan çalışmalarda anoreksiya nervozanın yaşam boyu prevelansı ergen ve genç yetişkinlerde %2 ve %3 olarak belirtilmiştir. Anoreksiya nervozanın özellikle son zamanlarda giderek yükselişe geçmesi toplum sağlığı açısından bir risk oluşturmaktadır. Bu yüzden bu çalışmada, anoreksiya nervoza ile mücadele konusunda bilinçlendirme ve farkındalık kampanyası düzenlenmesinin toplumun hastalığa karşı bilinçlendirilmesi ve hastalığın önlenmesi açısından yararlı olacağı düşünülerek anoreksiya nervoza olgusu üzerinden bir sosyal sorumluluk ve bilinçlendirme kampanyası oluşturulmuştur. Oluşturulan bu kampanyada temel amaç, kadınların beden görünümleriyle ilgili daha az negatif düşünceye sahip olarak olumlu beden algısının oluşturulması ve böylece fiziksel görünümlerine daha pozitif yaklaşmaları sayesinde diyet, aşırı egzersiz vb. gibi konularda daha az meşguliyet edinmeleridir.

Anahtar Kelimeler:

Anoreksiya Nervoza, Toplum Sağlığı, Sosyal Sorumluluk, Kampanya, Farkındalık

PDF

___

ACHAMRAH N, Coëffier M, Rimbert A, Charles J, Folope V, Petit A, et al. (2017). Micronutrient Status in 153 Patients with Anorexia Nervosa. Nutrients, 9(225): 1-10.
AKGUL S, Akdemir D, Kara M, Derman O, Cetin FC, Kanbur N. (2016). “The Understanding of Risk Factors for Eating Disorders in Male Adolescents.” Int J Adolesc Med Health, C. 28, S.1: s. 97–105.
American Psychiatric Association. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fiveth Edition. Washington DC, American Psychiatric Press, 2013.
BABACAN, M. (2008). Nedir Bu Reklam? İstanbul: Beta Basım Yayınları.
BARON-COHEN S, Jaffa T, Davies S, Auyeung B, Allison C, Wheelwright S. (2013). Do Girls with Anorexia Nervosa Have Elevated Autistic Traits. Mol Autism, 4:24
BULİK CM, Tozzi F.(2004). The Genetics of Bulimia Nervosa. Drugs of Today. Vol. 40, s. 741–9.
GÜMÜŞ Çağrı ve Bayrak Beyzanur. (2020). Kampanya Tasarımı. (Şekil 1)
DAVİSON GC, Neale JM. (2004). Anormal Psikoloji. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Dünya Sağlık Örgütü. (1993). Ruhsal ve Davranış Bozukluklarının Sınıflandırılması (ICD-10). (Çev. Ed:M. Orhan Öztürk). Türkiye Sinir ve Ruh Sağlığı Derneği Yayını. Ankara.
FONSECA, H., Ireland, M., Resnick, M.D. (2002). “Familial Corralates of Extreme Weight Control Behaviors Among Adolescents.” International Journal of Eating Disorders, C. 32, S. 4: s. 441-8.
GUAL, P., Perez-Gaspar, M., Martinez-Gonzalez, M.A., Lahortiga, F., Irala-Estevez, J., Cervera-Enguix, S. (2000). ”Self-Esteem, Personality, and Eating Disorders: Basseline Assesment of a Prospective Population-Based Cohort.” International Journal of Eating Disorders, C. 31, S.3: s. 261-73.
GUARDA AS (2008). “Treatment of Anorexia Nervosa: Insights and Obstacles.” Physiol Behav, C. 94, S.113: s. 120.
HAMBROOK D, Brown G, Tchanturia K. (2012). Emotional Intelligence in Anorexia Nervosa: İs Anxiety a Missing Piece of the Puzzle? Psychiatry Res, 200:12–19.
HARRİSON, A. N., James, C., Williams, M., Gardner, A., Scarlett, S. C. D., Chang, S. M. (2015). “18. Adolescent Disordered Eating Behaviours and Attitudes in a LowMiddle Income Country.” Journal of Adolescent Health, C.56, S. 2: s.10.
KARAHAN Ş. (2006). Sosyal Sorumluluk Kampanyalarının Tüketicilerin Satın Alma Tercihlerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
KJELSAS E, Bjornstrom C, Götestam KG. (2004). “Prevalence of eating disorders in female and male adolescents (14-15 years).” Eat Behaviors, S.5: s. 13-25.
KÖKEN, B. (2005). Sosyal İçerikli Reklam Kampanyalarının Göstergebilimsel Açıdan İncelenmesi ve Türk Kızılayı İçin Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
LATTİMORE PJ, Wagner H, Gowers S (2000). Conflict Avoidance in Anorexia Nervosa: An Observational Study of Mothers and Daughters. European Eating Disorders Review; 8.
LAVENDER JM, De Young KP, Anderson DA. (2010). Eating Disorder Examination Questionnaire (EDE-Q): Norms for Undergraduate Men. Eat Behav,11:119–21.
NEUMARK-SZTAİNER D, Wall M, Larson NI, Eisenberg ME, Loth K. (2011). Dieting and Disordered Eating Behaviors from Adolescence to Young Adulthood: Findings from a 10-Year Longitudinal Study. J Am Diet Assoc;111:1004–11.
ÖRSEL S, Canpolat BI, Akdemir A, Özbay H.(2004). “Diyet Yapan ve Yapmayan Ergenlerin Kendilik Algısı, Beden İmajı ve Beden Kitle İndeksleri Açısından Değerlendirilmesi.” Türk Psikiyatri Dergisi, C.15, S. 5: s.15.
ÖZGEN, E. (2006). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Projeleri. İstanbul: Mavi Ağaç Kültür Sanat Yayıncılık.
PELTEKOĞLU, F. (2004). Halkla İlişkiler Nedir? İstanbul: Beta Yayıncılık.
POMPİLİ M, Girardi P, Tatarelli G, Ruberto A, Tatarelli R. (2006). “Suicide and attempted suicide in eating disorders, obesity and weight-image concern.” Eat Behav, Cilt. 7, S. 4: s. 384–94.
PRİNGLE H., Thompson M. (2000). Marka Ruhu. İstanbul: Scala Yayıncılık.
RASTAM M, Gıllber C. (1991). The Family Background in Anorexia Nervosa: A Population-Based Study. Journal of the American Academy of Child & Yeme Bozuklukları ve Aile Yapısı: Bir Gözden Geçirme Toker, Hocaoğlu 41 Adolescent Psychiatry 30(2):283-289.
ROSENVİNGE JH, Pettersen G. (2015). Epidemiology of Eating Disorders Part II: An Update with a Special Reference to the Dsm-5. Advances in Eating Disorders: Theory, Research and Practice, 3:199–220.
RODGERS, R., Chabrol, H. (2009). “Parental Attitudes, Body Image Disturbance and Disordered Eating Amongst Adolescents and Young Adults: A review.” European Eating Disorders Review, C. 17, S. 2: s. 137-51.
SAGARDOY RC, Solórzano G, Morales C, Soledad Kassem M, Codesal R, Blanco A et al. (2014). Procesamiento Emocional en Pacientes TCA Adultas vs. Adolescentes. Reconocimiento y Regulación Emocional. Clínica y Salud, 25:19-37.
STEİNHAUSEN HC. Anorexia and Bulimia Nervosa. (2004). Child and Adolescent Psychiatry, 555-70.
STROBER M, Freeman R, Lampert C, Diamond J, Kaye W. (2000). “Controlled Family Study of Anorexia Nervosa and Bulimia Nervosa: Evidence of Shared Liability and Transmission of Partial Syndromes.” Am J Psychiatry, C. 157, S. 3: s. 393–401.
TCHANTURİA K, Smith E, Weineck F, Fidanboylu E, Kern N, Treasure J et al. (2013). Exploring Autistic Traits in Anorexia: A Clinical Study. Mol Autism, 4:44.
TİGGEMANN M, Slater A. (2017). Facebook and Body Image Concern in Adolescent Girls: A Prospective Study. Int J Eat Disord; 50:80–3.
TİGGEMANN M, Miller J. (2010). “The Internet and Adolescent Girls Weight Satisfaction and Drive for Thinness.” Sex Roles: A Journal of Research, S. 63: s.79– 90.
TOZZİ, F., Sullivan, P.F., Fear, J.L., McKenzie, J., Bulik, C.M. (2003). “Causes and Recovery in Aneroxia Nervosa: The Patients Perspective.” İnternational Journal of Eating Disorders, C. 33, S. 2: s. 143-54.
ÜNALAN D, Öztop DB, Elmalı F, Öztürk A, Konak D, Pırlak B. (2009). Bir grup sağlık yüksekokulu öğrencisinin yeme tutumları ile sağlıklı yaşam biçimi davranışları arasındaki ilişki. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 16:75–81.
YÜZER, A. (1989). Sosyal Pazarlama Yaklaşımı Açısından Sosyal Amaçlı Reklam Kampanyaları ve Bir Uygulama: Türkiye Aşı Kampanyası 1985. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
WHİTE EK, Warren CS, Cao L, Crosby RD, Engel SG, Wonderlich SA, et al. (2016). Media Exposure and Associated Stress Contribute to Eating Pathology in Women with Anorexia Nervosa: Daily and momentary associations. Int J Eat Disord;49:617–21.