Lev Nikolayeviç Tolstoy, 19.yüzyıl Rus gerçekçi edebiyatının en önemli yazarlarından biridir. Yaşamı, toplumu ve insanı eserlerinde tüm çıplaklığıyla detaylı bir şekilde aktaran Tolstoy için ölüm, hayatı anlamlı kılan yegâne hakikat olarak insanın manevi dünyasında yer alan en keskin ve en gerçekçi duygudur. Tolstoy, acı ve korku yüklü bu duyguyla oldukça erken tanışır. Henüz iki yaşındayken annesini kaybetmesi ile ölümle ilk kez karşı karşıya gelir. Bu sarsıcı olayın sonrasında ise önce babasını, ardından ailesindeki diğer bireyleri birer birer yitirmesi, yazarın hayatında ve eserlerinde ölüm gerçeğinin ön plana çıkmasında önemli rol oynamıştır. Bu bağlamda İvan İlyiç’in Ölümü, Üç Ölüm, Efendi ile Uşağı adlı öyküler yazarın ölümü en yoğun şekilde ele aldığı, başka bir deyişle adeta ölüme ithaf ettiği eserleridir. Ölümün, hiç olmadığı kadar gerçekçi ve dokunaklı bir biçimde yansıtıldığı İvan İlyiç’in Ölümü’nde hayatın koşuşturmasına kapılmış bir insanın ölümle yüzleşmesi, Üç Ölüm’de anlamını artık yitirmiş hayatların farklı algıları, Efendi ile Uşağı’nda ise ölümün insanları birleştirici kudreti anlatılır. Her bir öyküde Çocukluğundan itibaren hayatın anlamını sorgulayan Tolstoy, son dönemlerinde yaşam ve ölüm paradoksu üzerine düşünmüş ve yaşamın belirli noktada anlamsızlaşması karşısında ölümü bir kurtuluş olarak görmüştür. Bu çalışmada Tolstoy gibi dev bir yazarın, pek çok insan gibi ölüm korkusu taşıması, hayat hikâyesi ve söz konusu öyküleri çerçevesinde ele alınmaya çalışılacaktır.

The 1930s stand out as the years when Turkey largely solved the problems left over from Lausanne and followed an active foreign policy. In this process, when Germany and Italy, following an expansionist and aggressive policy, started to pose serious dagers, Turkey signed the Balkan Entente with Greece, Yugoslavia and Romania and created a security strip on its western border. However, it was not easy to keep the Balkan Entente afloat and make it sustainable in these years when excessive armament, militarization and highly active foreign policy developements were experienced. Accordingly, in the years following the signing of the entente, continuous negotiations and mutual visits continued betwen Turkey and the Balkan states. By 1937, the fact that Yugoslavia started to move away from the Balkan Entente and Bulgaria got closer to the revisionist states intensified mutual visits. Prime Minister Celal Bayar, under the influence of these developements, made his first trip abroad as a Balkan tour that included Athens, Belgrade and Sofia. In this study, which focuses on the visits to Belgrade and Sofia, which constitute the second leg of the tour, the developements and details in the background of the visits are examined. Thus, in an environment where there is a possibility of the Second World War to start at any moment, Turkey’s efforts to protect and sustain the Balkan Entente as well as these visits, which aim to remove Bulgaria from being a danger, are discussed. The signing of the Thessaloniki Treaty between the Balkan Entente states and Bulgaria following Celal Bayar’s tour led to the conclusion that this trip achieved its purpose.