GEÇ ORTAÇAĞ İNGİLTERE’SİNDE KRALA KARŞI İŞLENEN SUÇLAR İÇİN UYGULANAN BİR İDAM ŞEKLİ

Öz Ortaçağ Avrupa tarihi denildiğinde akla gelen kavramlardan birisi,korkunç işkence metotlarıve infaz yöntemleridir. Bazı suçlarda o kadar şiddetli bir ceza verme ihtiyacı duyulmaktadırki bunun için ölümü bile az görmekteydiler. Bunlardan birisi de vatana ihanettir. Nitekim geç Ortaçağ İngiltere’sinde bu suçu işleyenlerancakbir dizi işkenceden geçirildikten sonra öldürülürlerdi.Bunun için mücrimönce sürüklenir,sonra halkın görebileceği bir yerde asılır, devamında iç organlarıveya erkeklik organları kesilip ateşte yakılır ve en sonunda da kafası kesilerek öldürülürdü.Bu işkencelerdenbazılarının geçmişiRoma dönemine kadar dayansa da hepsinin bir araya getirilip sistemleştirilmesi geç Ortaçağ’da I. Edward döneminde olmuştur.O, bu yöntemiözellikle Galler ve İskoçya’yı hâkimiyetialtına almak için giriştiği istila hareketinde kullanmıştır.Onun döneminde bu uygulama adeta bir ritüele dönüşmüştür.Öyle ki dönem kaynakları da söz konusu infazın her bir aşamasına bir anlam yüklemişlerdi.Bunlar, zanlının hırsızlık ve cinayet gibi muhtelif suçlarla da itham edildiğinin işaretidir.Son derece korkunç bu infaz şekline müracaat edilmesindeki en önemli gerekçe feodal sistemin otorite boşluğunu gidermek isteyen kralların,kudretlerinin ihtişamını halka göstermekistemeleridir.Nitekim bu infazın muhatabı sıradan halk veya adisuçlulardan ziyade soylulardı.Ancak söz konusu infazlara rağmen sorunların çözülmemiş olmasına dayanarak bu uygulamanın pek caydırıcılığının olamadığı görülmektedir.Buna rağmen bu idam şekli,azalarak da olsa XIX. yüzyıl başlarına kadar devam etmiştir

Anahtar Kelimeler:

idam, isyan, mahkeme

PDF

___

ADAM OF USK, (1904), The Chronicle, (Çeviren: E. M. Thompson), London: Oxford University Press.
BAUER, Susan Wise, Rönesans Dünyası, (Çeviren: M. Moralı), İstanbul: Alfa, 2014.
BELLAMY, J. G., (1970), The Law of Treason in England in the Later Middle Ages, Cambridge: Cambridge University Press.
BLINE HARRY, (1820), The History of the Life, Adventures, and Heroic Actions, of the Celebrated Sir William Wallace, (Çeviren: J. Blair), New York: Hoyt & Bolmore Printers.
FOUCAULT, Michel, (1992), Hapishanenin Doğuşu, (Çeviren: M. A. Kılıçbay), Ankara: İmge Kitabevi.
FROISSART, (1968), Chronicles, (Çeviren: G. Brereton), Maryland: Penguin Books.
FROISSART, (1904), Chronicles, (Çeviren: J. Bourchier ve L. Berners), New York: The Macmillan Company.
GLANVILLE, (1900), The Laws and Customs of the Kingdom of England, (Çeviren: J. Beames), Washington: Law Publishers And Booksellers.
JOHN OF FORDUN, (1872), Chronicle of the Scottish, (Çeviren: F. J. H. Skene), Edinburgh: Edmonston and Douglas.
MATTHEW PARIS, (1889), English History I, (Çeviren: J. A. Giles), London: George Bell & Sons.
PETER LANGTOFT, (1810), “Chronicle”, The Works of Thomas Hearne IV, Strand: Mercier and Chervet.
POLLOCK Frederick & MAITLAND Frederic William, (1898), The History of English Law I, Cambridge: Cambridge The University Press.
RAICEK, Margot Andrea, (2011), “Spectacularizing Justice in Late Medieval England”, Wesleyan University The Honors College, Middletown.
THE CHRONICLE OF LANERCOST, (1913), (Çeviren: H. Maxwell), Glasgow: James Maclehose and Sons.
THOMAS WALSINGHAM, (2005), The Chronica Maiora, (Çeviren: D. Preest), Woodbridge: The Boydell Press.
THOMAS GRAY, (1907), Scalacronica, (Çeviren: H. Maxwell), Glasgow: James Maclehose & Sons.