TÜRKİYE’DEKİ YABANCILARA TÜRKÇE ÖĞRETİM MERKEZLERİ VE ATATÜRK ÜNİVERSİTESİ DİL EĞİTİMİ UYGULAMA VE ARAŞTIRMA MERKEZİ (DİLMER)

Konuşan sayısı ve konuşulan coğrafya bakımından dünyanın en büyük dillerinden biri olan Türkçenin yabancılara öğretimi amacıyla kurulan pek çok öğretim merkezi bulunmaktadır. Türkiye’de ve dünyada bu merkezlerin sayısı her geçen gün artmakta ve yabancılara Türkçe öğretimi daha akademik ve profesyonel bir kimlik kazanma yolunda hızla ivme kazanmaktadır.Bu çalışmanın amacı, genel olarak yabancı dil ve ikinci dil olarak Türk dilini ve diğer kültürlülere Türk kültürünü aktarmayı ana hedef sayan Türkiye’deki yabancılara Türkçe öğretim merkezleri ile özel olarak Atatürk Üniversitesi Dil Eğitimi Uygulama ve Araştırma Merkezi hakkında bilgi vermektir.

There are many teaching centres for foreigners founded in order to teach Turkish, which is one of the biggest languages in terms of the number of people who speak it and the geography where it is spoken. The number of these centres in Turkey and in the world is increasing day by day and teaching Turkish to the foreigners is gaining momentum on the way of getting a more academic and professionalid. The aim of this study is to give information generally about Turkish Teaching Centres in Turkey whose targets are to transfer foreign language and Turkish as a second language and Turkish culture to those from other cultures, and peculiarly about Ataturk University Language Teaching Application and Research Centre.

___

Arslan, M. (2012). Tarihi süreçte Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi-öğrenimi çalışmaları. KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 9 (2), 167-188.

Aslan, Y. (2007). Yabancı dil eğitiminde dikkat edilmesi gereken noktalar. Türkiye’de Yabancı Dil Eğitimi Ulusal Kongresi, Ankara.

Bayraktar, N. (2003). Yabancılara Türkçe öğretiminin tarihsel gelişimi. Dil Dergisi, 119, 62.

Benhür, M. H. (2002). Türkçenin yabancılara öğretiminde tartışılmayan ana kavramlar. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Demircan, Ö. (1988). Dünden bugüne Türkiye’de yabancı dil. İstanbul: Remzi Kitapevi.

Demirel, Ö. (1990). Yabancı dil öğretimi, ilke yöntem ve teknikler, Ankara: USEM Yayınları. Dolunay, S. K. (2005). Türkiye ve dünyadaki Türkçe öğretim merkezleri ve Türkoloji bölümleri üzerine bir değerlendirme. 14. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Denizli.

Hengirmen, M. (1993). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi. AÜ Tömer Dil Dergisi, 10, 5-9. 51

İşcan, A. (2011). Türkçenin yabancı dil olarak önemi. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 4, 29-36.

Karakaya, ġ. (2007). Dil değişimi ve dil politikası. Ankara: Akçağ Yayınları.

Koç, N. (1988). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi. Türk Dilinin Öğretimi Toplantısı Bildirileri, Ankara.

Pehlivan, F. (2007). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde kültürlerarası etkileşim odaklı yaklaşım uyarınca metin çalışmaları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Tosun, C. (2005). Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesi. Journal of Language and Linguistic Studies, 1, 22-28.

Ungan, S. (2006). Avrupa Birliğinin dil öğretimine karşı tutumu ve Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15, 217-226.

Yağmur, K. (2010). Batı Avrupa’da uygulanan dil politikaları kapsamında Türkçe öğretiminin değerlendirilmesi. Bilig Dergisi, 55, 221-242.

Yetişgin, M. (2007). Rusların Türk toprakları üzerinde yayılmasının sebepleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 671-702.