Milli Parklarda Kaynak Değer Kullanımı İçin Bir Öneri: Nene Hatun Tarihi Milli Parkı

Öz Koruma alanı statüsündeki yerlerden birisi olan milli parklar, sahip oldukları kaynak değerleri ile dünyanın birçok ülkesinde, başta turizm olmak üzere farklı amaç ve etkinlikler için kullanılmaktadırlar. Söz konusu koruma alanları, turistik çekim gücü kaynakları nedeniyle uzun bir süre çoğunlukla turizm amaçlı kullanılsalar da günümüzde çeşitli bilimsel faaliyetler ve eğitim alanları olarak da değerlendirilmektedirler. Ülkemizin en yeni milli parklarından (2009) birisi olan Nene Hatun Tarihi Milli Parkı, önemli kaynak değerleri ile hem turizm hem de eğitim amaçlı değerlendirilme potansiyellerine sahiptir. Amaca uygun düzenlemeler yapıldığı takdirde ülkemiz ve yurtdışındaki pek çok olumlu örnek gibi, Nene Hatun Tarihi Milli Parkı’nın da Erzurum ve çevre illerden çeşitli öğrenim kademelerindeki öğrenciler için eğitim alanı olarak değerlendirilmesi mümkün görünmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Nene Hatun Tarihi Milli Parkı, Milli Parklar, Koruma Alanları, Korunan Alanlarda Eğitim

PDF

___

Akpınar, E. (2007). Türkiyenin Dünya Miras Listesindeki Yeri ve Yeni Bir Aday Önerisi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1), s: 81-106.
Alaeddinoğlu, F. Aliağaoğlu, A. (2007). Savaş Alanları Turizmine Tipik Bir Örnek: Büyük Taarruz ve Başkomutan Tarihi Milli Parkı. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 18(2), s: 215-225.
Anonim, (2008). Toprağın Altındaki Tarih (Erzurum Tabyaları). Erzurum Nevzat Karabağ Anadolu Öğretmen Lisesi TÜBİTAK Tarih Projesi. Erzurum: Erzurum İl Özel İdaresi Yayınları-1, Tarih/ Proje Kitapları- 1.
Aşıroğlu (Akgün),T. (1996). Erzurum Tabyaları. Erzurum: Erzurum Tarihini Araştırma ve Tanıtma Derneği Yayınları.
Çam, N. (1993). Erzurum Tabyaları. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Deniş, H. Genç, H. (2010). İlköğretim Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin Yaşadıkları Çevrede Bulunan Milli Parklara Yönelik Tutumlarının Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi (Isparta İli Örneği). Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 1, ss. 9-25.
Deniş, H. Genç, H. Demirkaya, H. (2008). Milli Parka Yönelik Tutum Ölçeği Geliştirilmesi. Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi, 28(2), ss. 95-107.
Doğanay, H. (2001). Türkiye Turizm Coğrafyası. Konya: Çizgi Kitabevi Yayınları.
Doğaner,S. (2006). Savaş ve Turizm: Troya ve Gelibolu Savaş Alanları. Türk Coğrafya Dergisi, sayı: 46, ss. 1-21.
Kaplan, S. (2003). Doğa Koruma Çalışmaları ve Yasalarımız. Kamu Yönetimi Dünyası Dergisi, yıl: 4, sayı: 16, Ekim-Aralık, ss. 29-33.
Milli Parklar Kanunu (1983). Kanun Numarası 2783, Kabul Tarihi:09.08.1983, Resmi Gazete yayın tarihi: 11.08.1983, sayı:18132.
Özgüç, N. (2011). Turizm Coğrafyası. Özellikler ve Bölgeler. İstanbul: Çantay Kitabevi.
Öztürk, O. (2010). Türkiye Korunan Alanlar Sistemi. Korunan Alanlar İklim Çalıştayı, 15-16 Şubat 2010, Ankara.
Prato,T. (2001). Modelling Carriying Capacity For National Parks. Ecological Economics 39 (2001), pp: 321-331.
TDK Türkçe Sözlük (1998). Türk Dil Kurumu Yayınları, Yayın No: 549, Ankara: TTK Basımevi.
Yaşar, O. (2000). Ülkemizde Milli Park ve Benzer Statüdeki Alanların Dağılımı. Türk Coğrafya Dergisi, sayı: 35, ss. 181-203.
Yaşar,O. Şeremet, M. (2008). Türkiyede Milli Park Eğitimi ve Milli Park Eğitimine İlişkin Bir Araştırma: Gelibolu Yarımadası Tarihi Mili Parkı. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, sayı:1/5, ss. 910-943.
http://www.nps.gov/nr
http://www.milliparklar.gov.tr/mp/nenehatun/index.htm
http://www.tursab.org.tr