Le Monologue Théâtral au Service de L’enseignement/apprentissage du FLE

Eğitim süreci, deyim yerindeyse, öğrenicinin motivasyonu ve bu sürece dâhil olması üzerine olduğu kadar öğretilen yabancı dilin öğrenilmesi ve öğretilmesinde kullanılan yöntem ve yaklaşımların doğrudan etkisine dayanan üçlü bir yapı özelliği taşır. Bu yöntemler öğrencilerin ihtiyaçlarına, beklentilerine ve dilsel amaçlarına uyarlanır. Bunlar aynı zamanda yalnızca öğrenci için değil öğretmen için de büyük önem taşırlar. Öğrenmenin kalıcı, etkili ve somut olması için ilk ve tek şart özellikle sınıf uygulamalarında kullanılan yöntemlerdir. Öğrenme yöntemleri o kadar önemlidir ki bu öğretim yöntemlerinin çok iyi bir şekilde analiz edilmesi ve hedeflerinin belirlenmesi gerekir. Öğrenen öğrenme sürecinin merkezinde olduğu için, öğrenmenin biçimi önemli olduğu kadar geniş ve etkilidir ve bu yüzden sınırlı olamaz. Bu öğrenme sürecinde tiyatro etkinliklerinin kullanımı oldukça önemlidir. Öğrencilerin pratik yapmalarını, öğrendiklerini yaşamalarını sağlayan tiyatro etkinlikleri, ezberlemeye dayalı tüm geleneksel öğretim yöntemlerinin aksine bir yaklaşım sunar. Bu açıdan, tiyatral etkinlikler özellikle monologlar Fransızcanın yabancı dil olarak öğreniminde hem eğitsel hem de öğretisel amaçlar için gereklidir. Bu katkıların bazıları bu makalede açıklayıcı bir şekilde gösterilecektir. Bununla birlikte, birçok tiyatral uygulamanın, öğrenci sayısı, sınıfın fiziki koşulları ve sınırlı ders saati ile doğrudan ilişkili olduğu unutulmamalıdır. Ayrıca, tiyatro alanında etkinliklerin her öğrencinin öğrenmesine ve geliştirilmesine odaklanabileceği monolog gibi birkaç konuşma şekli tanımlanmaktadır. Bu makalede, monologun yabancı dil olarak Fransızcanın öğrenimi/öğretimi için bir öğretme / öğrenme aracı olarak benimsenilerek her öğrencinin dil öğrenme ilerlemesini izlemek için yeni bir yaklaşım olabileceği var sayılmıştır. Kuşkusuz, bu yaklaşım farklı derecelere uyarlanabilir ve mevcut yöntemlerden daha uygun olabileceğini kanıtlar.

Anahtar Kelimeler:

Monologue, théâtre, théâtralité, langage dramatique

The information process is a rule of three that brings together the learner, the teacher, and the method. The method directly affects both the learner and the teacher. Methods and approaches to learning and teaching foreign languages are tailored to the individuals’ needs, expectations and language goals. These techniques and methods are important not only for learners but also for teachers. The first and only condition for learning to have permanent, effective and concrete results is the method used especially in the classroom applications. It is very important to know how and by whom this learning takes place, in what way and for what reason it is done. Since the learner is at the center of the learning process the way of knowing is very important. Theatrical activities that allow learners to practice, to live what they learn and to represent an opposite approach to all traditional teaching methods are all based on memorization. According to this point of view, theatrical activities are essential for many pervasive pedagogical and didactic affinities related primarily to teaching/learning French as a Foreign Language. Some of these contributions can be given as follows: elaboration of pronunciation, participation in class, physical and mental exercises, self-development and even tools for using French grammar. So far, in the concept of these practices, different kinds of theatrical discourses are used. It must be said that these discourses allow only well-defined activities given the number of students, the physical conditions of the classroom and the limited hours of classes, in our case of French, in each class. Dramatic language can be very effective and usable in the French as a Foreign Language classroom. However, several modalities of speech are defined in the theatrical field, such as the monologue where the activity can be concentrated on the learning and development of the latter in each student. In this article, we consider that the monologue may be a new approach to tracking the language learning progress of each learner using a specific learning approach by adopting the theatrical monologue as a teaching tool for French as a Foreign Language. Admittedly, this approach can adapt to different grades, making it more cost-effective than existing methods.

PDF

___

Abirached, Robert. (l994) (l978). La Crise du Personnage dans le Théâtre Moderne. Paris : Gallimard.Artaud, Antonin. (1985). Le Théâtre et son Double. Paris : Gallimard.Aizier, Arnaud. (2016). “Etude de la langue : quelles simplifications terminologiques et pourquoi?”, publié à la Page des Lettres du site Internet de l’académie de Versailles en septembre.Benveniste Emile. (1974) (1966). Problèmes de Linguistique Générale T.I. Paris : Gallimard, coll. “Tel”.Büyükahıska, Dilek ; Rüveyda H. Çebi (2018). “Yabancı Dil Öğrencilerinin Kelime Öğrenme Stratejileri Kullanım Sıklıkları”, Turkish Studies Educational Sciences, 13(19), 307-326.Delengaigne, Xavier. (2016). Mémoriser sans Peine ...avec le Mind Mapping: et Toutes Les Astuces pour Muscler et Donner de Bons Appuis à Votre Mémoire. Malakoff : InterEditions.Dujardin, Édouard. (1931). Le Monologue Intérieur. Paris : Messein.Durmuş, Mustafa. (2013). “İkinci/Yabancı Dil Öğretiminde Özgün ve Değiştirilmiş Dilsel Girdi Üzerine”, Turkish Studies. International Journal for International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic 8(1): 1291-1306.Er, Ayten. (1998).Oyun Çözümlemesinde İlk Adım. Ankara: Ürün Yayınları.Genç, Hanife Nalan; Akdoğan, Sevinç. (2009). “La Théâtralité et Son Exploitation en Classe de FLE”, Atatürk Üniversitesi Kâzım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı: 19, 71-94.Ho, F. et S.-Y. Ho. (2002). “Le théâtre de création dramatique au service de l’enseignement des “humanities ” ”, Pédagogie collégiale, vol. 16, no 2, 29-32.Kamaruddin, Fadzliyati et Kamarul Kabilan, Muhammad. (2010). Engaging Learner’s Comprehension, Interest and Motivation to Learn Literature Using the Reader’s Theatre. English Teaching: Practice and Critique, 9(3), 132-159.Kargı, Birkan. (2014). “Yabancı Dil Öğretiminde Eylemsellik Bağlamında Öğrenen Odaklı Bakış”, Omü Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(2), 357-366.Krashen, Stephen. (1982). Principles and Practice in Second Language Acquisition. Oxford: Pergamon Press.Larthomas, Pierre. (1980) (1972). Le langage Dramatique, sa Nature, ses Procédés. Paris : Presses Universitaires de France.Lordat, M. (1828). Du Dialogisme Oral dans L’enseignement Public de la Médecine, Montpellier : Jean Martel.MacFadden, Pamela. (2010). Using Theatre Arts to Enhance Literacy Skills at the Second Grade Level (Thèse de doctorat). University of California, Los Angeles, États-Unis. Neveux, Olivier. “Diction, théâtre”, Encyclopædia Universalis (en ligne), consulté le 29 avril 2019. URL : http://www.universalis.fr/encyclopedie/diction-theatre/Öztürk Dağabakan Fatma et Dağabakan Davut (2007). “Dil ve Çocukta Dil Gelişim Kuramları” Milli Eğitim Dergisi Sayı:174, Bahar, 155-161.Pavis, Patrice. (1987). Dictionnaire du Théâtre. Paris : Messidor.Pavis, Patrice. (2007). Vers une Théorie de la Pratique Théâtrale : Voix et Images de la Scène. 4e édition revue et augmentée, Presses universitaires du Septentrion, Villeneuve d’Ascq.Poyraz, Hakan (1995). Dil ve Ahlak. Ankara : Vadi Yayınları. Topaloğlu, Yusuf. (2017). “Acquisition du Subjonctif par les Etudiants Turcs” Humanitas, 6 (10): 333-361.Ubersfeld, Anne. (l982) (l997). Lire le Théâtre. Paris : Sociales.