200112

Başlangıç Düzeyi Fagot Eğitimi Üzerine Bir İnceleme

Öz Fagot ülkemize ilk kez Tanzimat Dönemi’nde giren, o dönemden günümüze orkestraların vazgeçilmezleri arasında yer alan ve Mesleki Müzik Eğitimi kurumlarında da çalgı eğitimi boyutuyla eğitimi verilen tahta üflemeli bir enstrümandır. Çalgı eğitiminde başlangıç düzeyinde, her çalgı eğitimcisi öğrenciye belli teknik ve yöntemler dahilinde beceri kazandırmayı amaçlamaktadır. Bu becerileri kazandırırken, her çalgı eğitimcisi kendine has yöntem ve teknikler kullanmaktadır. Bu çalışmada ülkemizde çok az sayıda olan fagot eğitimcilerinin görüşleri doğrultusunda, başlangıç düzeyi fagot eğitiminde uygulanan teknik ve yöntemlere ortak bir yaklaşım getirmek ve bu anlamda alan yazına katkı sağlamak amaçlanmıştır. Araştırma, Betimsel Modele dayalı Nitel bir araştırmadır. Veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Çalışma grubu, Türkiye genelinde fagot eğitimi veren Mesleki Müzik Eğitimi kurumlarından Silahlı Kuvvetler Bando Okullar Komutanlığı Hazırlama Okulu, Hacettepe Üniversitesi Devlet Konservatuvarı, Bilkent Üniversitesi Müzik ve Sahne Sanatları Fakültesi, Trakya Üniversitesi Devlet Konservatuvarı, Eskişehir Anadolu Üniversitesi Devlet Konservatuvarı, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Devlet Konservatuvarı, İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı ve Dokuz Eylül Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Müzik Bölümlerinde görev yapan 12 fagot eğitimcisinden oluşmaktadır. Araştırmada fagot eğitimcilerinden elde edilen veriler doğrultusunda, başlangıç düzeyi fagot eğitiminde uygulanan ortak teknik ve yöntemler ile bunların sırası belirlenmiş, öğrenciye kazandırılması gereken hedef davranışlar tespit edilmiş ve fagot eğitimcilerinin ders işleme yöntemleri ve önerileri ortaya koyulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Çalgı eğitimi, fagot eğitimi

PDF

___

Aybas, M. ve G. Kosa. (2018). “Duygusal Emeğin Mesleki Stres ve İşe Adanmışlık Üzerindeki Etkisi: Tur Rehberleri Üzerinde Bir Araştırma”. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(ICEESS’ 18), 103-111. Bollen, K. A. (1989). Structural Equations With Latent Variables. New York: John Wiley & Sons Inc.
Bostancı, H. ve A. Ekiyor. (2015). “Çalışanların İşe Adanmasının Örgüt İçi Girişimciliğe Etkisinin İncelenmesi: Sağlık Sektöründe Bir Uygulama”, Uluslararası Sağlık Yönetimi ve Stratejileri Araştırma Dergisi, 1(1), 37-51.
Büyükbeşe, T. ve M. O. Gökaslan. (2018). “İşe Gömülmüşlük, İşe Adanmışlık ve İşten Ayrılma Niyeti İlişkisi: Bir Alan Çalışması”. Mukaddime, 9(2), 135-153.
Çalışkan, S. (2014). “Pozitif Örgütsel Davranış Değişkenleri Ile Yeni Araştırma Modelleri Geliştirme Arayışları: Pozitif Örgütsel Davranış Değişkenlerinin Işe Adanmışlık, Tükenmişlik ve Sinizm Üzerine Etkileri ve Bu Etkileşimde Örgütsel Adalet Algısının Aracılık Rolü Üzerine Bir Araştırma”. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(3), 363-382.
González-Romá, V., W. B. Schaufeli, A. B. Bakker ve S. Lloret. (2006). “Burnout and Work Engagement: Independent Factors or Opposite Poles?” Journal of Vocational Behavior, 68(1), 165-174.
Harter, J. K., F. L. Schmidt ve T. L. Hayes. (2002). “Business-Unit-Level Relationship Between Employee Satisfaction, Employee Engagement, and Business Outcomes: A Meta-Analysis”. Journal of Applied Psychology, 87(2), 268-279.
Kahn, W. A. (1990). “Psychological Conditions of Personal Engagement and Disengagement at Work”, Academy of Management Journal, 33(4), 692-724.
Macey, W. H., ve B. Schneider, B. (2008). “The Meaning of Employee Engagement”. Industrial and Organizational Psychology, 1(1), 3-30.
Maslach, C., W. B. Schaufeli ve M. P. Leiter. (2001). “Job Burnout”. Annual Review of Psychology, 52(1), 397-422.
Meriç, E., D. Ö. Çifçi ve F. Yurtal. (2019). “Algılanan Örgütsel Destek ve İşe Adanmışlık Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”. Kastamonu Eğitim Dergisi, 27(1), 65-74.
Ok, S. (2004). “Banka Çalışanlarının Tükenmişlik Düzeylerinin İş Doyumu, Rol Çatışması, Rol Belirsizliği ve Bazı Bireysel Özelliklere Göre İncelenmesi”. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(21), 57-67.
Özkalp, E., ve B. Meydan. (2015). “Schaufeli ve Bakker Tarafindan Geliştirilmiş Olan Işe Angaje Olma Ölçeğinin Türkçe’de Güvenilirlik ve Geçerliliğinin Analizi”. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources, 17(3), 1-19.
Özyılmaz, A., ve Z. Süner. (2015). “İşe Adanmışlığın Işyeri Tutumlarına Etkisi: Hatay’daki 9 Işletmede Yapılan Ampirik Araştırmanın Sonuçları”. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 10(3), 143-164
Rich, B. L., J. A. Lepine ve E. R. Crawford. (2010). “Job Engagement: Antecedents and Effects On Job Performance”. Academy of Management Journal, 53(3), 617-635.
Saks, A. M. (2006). “Antecedents and Consequences of Employee Engagement”. Journal of Managerial Psychology, 21(7), 600-619.
Saks, A. M. (2008). “The Meaning and Bleeding of Employee Engagement: How Muddy is the Water?” Industrial and Organizational Psychology, 1(1), 40-43.
Schaufeli, W. B., M. Salanova, V. González-Romá ve A. B., Bakker. (2002). “The Measurement of Engagement and Burnout: A Two Sample Confirmatory Factor Analytic Approach”. Journal of Happiness Studies, 3(1), 71-92.
Shuck, M. B., ve K. K. Wollard. (2009). “A Historical Perspective of Employee Engagement: An Emerging Definition”. In M. S. Plakhotnik, S. M. Nielsen, & D. M. Pane (Eds.), Proceedings of the Eighth Annual College of Education & GSN Research Conference (ss. 133-139). Miami: Florida International University.