Cinânü’l-Cenân’ın yeni nüshaları

Eski Anadolu Türkçesi dönemine ait önemli yazmalarımızdan biri olan Cinânü’l‑Cenân, II. Murat’ın vezirlerinden Hacı İvaz Paşa’nın oğlu müfessir Muhammed tarafından 1431 yılında yazılmış mensur bir eserdir. Eski Anadolu Türkçesi döneminin özelliklerini yansıtan eser, genel olarak İslam dininin esaslarından, imanın öneminden, ibadetlerden, sakınılması gereken kötülükler ve günahlardan, yapılacak zikir ve dualardan bahseden dinî bir vaaz ve öğüt kitabıdır. Üzerinde birçok çalışmanın yapıldığı eserin şu ana kadar yedi nüshası bilinmekteydi. Bu çalışmamızda söz konusu nüshalara tespit ettiğimiz beş yeni nüsha daha ekleyip tanıtımlarını yapacağız.

New copies of Cinânü’l-Cenân

Cinânü’l-Cenân, one of the important manuscript of Old Anatolian Turkish period, was written in 1431 by glossator Mohammed who is son of Hacı Ivaz Pasha, The manuscript represent characteristics of Old Anatolian Turkish period. It is a preaching and advice book which generally mentions principles of Islam, importance of faith, prayers, evil and sin, commemorate and pray. Until now, seven copies of the manuscript have been known and a lot researches have worked on it. We aim to introduce five new copy of the manuscript which determined by us.

PDF

___

Al, Ayşe (1970). Cinân‑ül‑Cenân. (Yayımlanmamış Lisans Tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü.
Altuntaş, Mehtap (2007). Cinânü’l‑Cenân. Giriş-İnceleme-Metin-Sözlük. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Van: Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Coşan, Esat (1967). “XV. Asırdan Türkçe Dinî Bir Eser Cinânü’l‑Cenân”. İslâm Düşüncesi Mecmuası. Cilt I, Sayı 4, s. 245‑248.
Çetin, Abdülbaki (2002). Tuhfetü’l-Letayif, Giriş-İnceleme-Metin-Dizin. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Çetin, Abdülbaki (2004). “Ahmed-i Dâî’ye Atfedilen Yüz Hadis Tercümesi Üzerine”. İlmî Araştırmalar, Dil ve Edebiyat İncelemeleri Dergisi. İstanbul: Gökkubbe Yayınları. Sayı: Güz/18, s. 25-30.
Dersaadet (1310). Defter‑i Kütüphane‑i Yahya Efendi. İstanbul: Dersaadet.
Okur, Hüseyin (2011). Ebu’l-Leys Semerkandî, Tenbihü’l-Gafilîn (Gafillere Nasihatler).İstanbul: Semerkand Yayınları.
Akçiçek, Abdülkadir (2002). Ebu’l-Leys Semerkandî, Tenbihü’l-Gafilîn-Bostanü’l-Ârifin.İstanbul: Bedir Yayınevi.
Efendioğlu, Süleyman (2007). Muhammed Bin Hacı İvaz, Cinânü’l-Cenân, İnceleme- Metin-Dizin. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Ertaylan, İsmail Hikmet (1952). Ahmed‑i Dâ’î, Hayatı ve Eserleri. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
Göymen, Oktay (1966). Ahmed‑i Dâ’i’nin Cinân‑ı Cenân‑ı Üzerinde Dil Çalışması, (Yayımlanmamış Lisans Tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü.
Necatioğlu, Halil (1984). “XV. Asırdan Türkçe Bir Dinî Eser Cinânü’l‑Cenân”. İslâm Dergisi. Cilt II, Sayı 13, s. 58‑61.
Özege, M. Seyfettin (1973). Eski Harflerle Basılmış Türkçe Eserler Kataloğu. 5 Cilt.İstanbul.
Özsevim, Sebahat (1968). Cinânü’l‑Cenân, Metin Transkripsiyonu ve İndeksi. (Yayımlanmamış Lisans Tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü.
Türk Dil Kurumu (2009). Tarama Sözlüğü (4. Baskı). 8 Cilt. Ankara: TDK.
Tut, Esra (2008). Tenbihü’l-Gafilîn, İnceleme-Metin-Dizin. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Şanlıurfa: Harran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.