Ergen Suçluluğu

Ergenlik döneminin kendine has zorluklarının yanı sıra, bireysel ve çevresel riskler ergeni suç olarak nitelendirilen kabul edilemez davranışlara sürüklemeye sebep olabilir. Ergenin suça yönelmesinde, ergenin kimliğini oluşturma çabası, yetersizlik düşünceleri ve duygularıyla başa çıkmakta zorlanma, özerk hissetme ihtiyacı veya diğer psiko-sosyal ihtiyaçlarını karşılama etkilidir. Bunun yanı sıra ergenin birey olma sürecini tamamladığı ailenin yapısı, ailenin ekonomik gücü, çevre ve aile tarafından oluşturulan denetim mekanizmaları, ergenin kendini gerçekleştirdiği ikinci alan olan sosyal çevresinin değer yargıları suça zemin hazırlayan etkenlerdendir. Bu derleme yazısının amacı ergen suçluluğunun tanımı, sebepleri ve ergenlikte suç davranışına yönelmede olası risk faktörleri, ergen suçluluğunun topluma maliyeti ve önleme girişimlerini incelemektir.

Adolescence Delinquency

In addition to the specific difficulties of adolescence, individual and environmental risks may lead to unacceptable behaviors that characterized as a crime of adolescence. Intendency of crime of adolescents is influenced by effort to establish the identity of the adolescent, inability to cope with the thoughts and feelings or the need to feel autonomous, or to meet other psycho-social needs. Besides, the structure of family of the adolescent completing hisher process of being individiual, economic power of the family, the control mechanisms created by the family and the environment, and the judgments of the social environment which is the second area that the adolescent realizes, are the factors that prepare the crime ground. The aim of this article is is to investigate definition of adolescent offense, reasons and possible risk factors for adolescent offense, cost of adolescent offense and prevention interventions.

PDF

___

Sokullu-Akıncı F. Kriminoloji, 11. Baskı. İstanbul, Beta Basım Yayım, 2014.
Yavuzer H. Çocuk ve Suç, 17. Baskı. İstanbul, Remzi Kitabevi, 2016.
Gültekin G, Baran G. The self perception of delinquent children in Turkey. Pakistan Journal of Social Sciences. 2007;4:224-9.
Demuth S, Brown SL. Family structure, family processes, and adolescent delinquency: the significance of parental absence versus parental gender. J Res Crime Delinq. 2004;41:58-81.
Balkaya A, Ceyhan E. Lise öğrencilerinin suç davranışı düzeylerinin bazı kişisel ve ailesel nitelikler bakımından incelenmesi. Aile ve Toplum Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi. 2007;3:13-27.
Bradley G, Matsukis P. Identity status and youth recklessness. Youth Studies Australia. 2000;19:48- 53.
Güngör M. Evrensel bir sorun olarak çocuk suçluluğu ve sokakta çalışan ve yaşayan çocuklar.
Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2008;1:25-43.
Çoğan O. Çocuk suçluluğunun nedenleri ve Edirne ceza mahkemelerinde açılan davaların bu yönden incelenmesi (Uzmanlık tezi). Ankara, Ankara Üniversitesi, 2006.
Derman O. Ergenlerde psi̇ kososyal geli̇ şi̇ m. Adölesan ve Ergen Sağlığı II Sempozyum Dizisi. 2008;63:19-21.
Akçan Parlaz E, Tekgül N, Karademirci E, Öngel K. Ergenlik dönemi: fiziksel büyüme, psikolojik ve sosyal gelişim süreci. Turkish Family Physician. 2012;3:10-6.
Paus T, Keshavan M, Giedd JN. Why do many psychiatric disorders emerge during adolescence? Nat Rev Neurosci. 2008;9:947-57.
Loeber R, Farrington DP, Stouthamer-Loeber M, Moffitt TE, Caspi A. The development of male offending: key findings from the first decade of the Pittsburgh youth study. Studies on Crime and Crime Prevention. 1998;7:141-71.
Holland-Hall C, Burstein GR. Adolescent development. In Nelson’s Textbook of Pediatrics 20th ed. (p. 926–936.e1). Amsterdam, Elsevier, 2015.
Özçelik B, Karamustafaoğlu O. Ergenlik dönemi ve ergenlerde suisid açısından risk faktörlerinin değerlendirilmesi. Dusunen Adam. 2002;15:68-76.
Sadock B, Sadock VA, Ruiz P. Kaplan and Sadock’s Synopsis of Psychiatry Behavioral Sciences/Clinical Psychiatry, 11th Edition. New York, Lippincott Williams and Wilkins, 2015.
Türkiye İstatistik Kurumu. Available from: www.tuik.gov.tr. Accessed 29.12.2017.
World Youth Report. Available from: www.un.org/development/desa/youth/world-youth- report/world-youth-report. Accessed 29.12.2017.
National Center For Juvenile Justice (NCJJ). Available from: http://www.ncjj.org/Projects/model_data_project.aspx. Accessed 29.12.2017.
National Police Agency Juvenile Division (NPAJD). Available from: www.npa.go.jp. Accessed 29.12.2017.
Texas Juvenile Justice Department (TJJD). Available from: http://www.tjjd.texas.gov/ . Accessed 29.12.2017.
Office of Jevenile Justice and Delinquency Prevention (OJJDP). Available from: www.ojjdp.gov. Accessed 29.12.2017.
Defending the Human Right to a Fair Trial. Available from: www.fairtrials.org. Accessed 29.12.2017.
Nilsson A. Living conditions, social exclusion and recidivism among prison ınmates. J Scand Stud Criminol Crime Prev. 2003;4:57-83.
Dönmezer S. Kriminoloji, 8. Baskı. İstanbul, Beta Basım Yayım, 1994.
Dembo R, Schmeidler J. A classfication of high-risk youths. Crime Delinq. 2003;49:201-30.
Dinç A. Çocuk suçluluğunda ailenin rolü (Uzmanlık tezi). Kırıkkale, Kırıkkale Üniversitesi, 2013.
Badanka Çelikten B. Suça sürüklenmiş çocukların olumlu sosyal ile saldırgan davranışlarının ailesel faktörler bağlamında incelenmesi (Uzmanlık tezi). İstanbul, İstanbul Ticaret Üniversitesi, 2017.
Örki H. Okullarda şiddet ve suç: Eskişehir örneği (Uzmanlık tezi). Eskişehir, Anadolu Üniversitesi, 2013.
Öncü FS, Ger C, Bilici M, Ural R, Uygur C. Sosyoekonomik etmenlerin ve sosyodemografik özelliklerin psikotik olguların suç işlemesinde etkisi. Turk Psikiyatri Derg. 2007;18:4-12.
Swatt ML, Gibson CL, Piquero NL. Exploring the utility of general strain theory in explaining problematic alcohol consumption by police officers. J Crim Justice. 2007;35:596-611.
Seyhan D, Zincir H. Tutuklu/hükümlü gençlerin benlik saygısı düzeyleri ile aile özelliklerinin incelenmesi ve aralarındaki korelasyonun belirlenmesi. Aile ve Toplum Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi. 2009;19:7-24.
Dolu O. Suç Teorileri: Teori, Araştırma ve Uygulamada Kriminoloji, 5. Baskı. Ankara, Global Politika ve Strateji Yayınları, 2015.
Eley TC, Lichtenstein P, Moffitt TE. A longitudinal behavioral genetic analysis of the etiology of aggressive and nonaggressive antisocial behavior. Dev Psychopathol. 2003;15:383-402.
Kızmaz Z. Öğrenim düzeyi ve suç: suç-okul ilişkisi üzerine sosyolojik bir araştırma. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2004;14:291-319.
Cantürk G, Cantürk N. Suçlu profili. Adli Tıp Dergisi. 2004;18:27-37.
Üstün A, Yılmaz M, Kırbaş Ş. Gençleri şiddete yönelten nedenler. In Okullarda Şiddet ve Çocuk Suçluluğu (Ed A Solak):25-32. Ankara, Hegem Yayınları, 2007.
Yılmaz GG. Suça sürüklenen ve suça sürüklenmeyen ergenlerin benlik saygısı düzeylerinin karşılaştırılması (Uzmanlık tezi). İstanbul, Maltepe Üniversitesi, 2009.
Kart M. Çocuk ve suç: Marmara bölgesi örneği (Uzmanlık tezi). Kütahya, Dumlupınar Üniversitesi, 2012.
Solak A. Çocuk Suçluluğu ve Aile, 2. Baskı. Ankara, Hegem Yayınları, 2009.
Amodei N, Scott AA. Psychologists’ contribution to the prevention of youth violence. Soc Sci J. 2002;39;511-26.
Güven H. Suç işlemiş ergenlerle suça karışmamış ergenlerin düşmanca niyet yükleme yanlılıkları ve bazı ailesel özelliklerinin incelenmesi (Uzmanlık tezi). Adana, Çukurova Üniversitesi, 2011.
İmamoğlu A. Psikolojik ve Ahlaki Açıdan Çocuk Suçluluğu. İstanbul, Değerler Eğitim Merkezi Yayınları, 2015.
Kepenekçi YK, Özcan AY. Okullarda suçun önlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 2000;33:153-63.
Çalık T, Kurt T. Okullarda şiddet ve çocuk suçluluğu. In Eğitim ve Şiddet (Ed A Solak). Ankara, Hegem Yayınları, 2006.
Kulaksızoğlu A. Ergenlik Psikolojisi. İstanbul, Remzi Kitabevi, 1998.
Uluğtekin S. Hükümlü Çocuk ve Yeniden Toplumsallaşma. Ankara, Bizim Büro Yayınları, 1991.
Özyanık A. Sokakta Çalışan Çocuklar Sorunu, Ankara Sokaklarında Çalışan Çocuklar Projesi. Ankara, Emniyet Genel Müdürlüğü Yayınları, 1994.
Dolu O, Uludağ Ş, Doğutaş C. Suç korkusu: nedenleri, sonuç ları ve gü venlik politikaları. Ankara Ü ̈ niversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi. 2010;65:57-81.
Glick B, Gibbs JC. Agression Replacement Training: A Comprehensive Intervention for Agressive Youth, 3th ed. Champaign, Research Press, 2011.
Amendola AM, Oliver RW. Aggression replacement training stands the test of time. Reclaiming Child & Youth. 2010;19:47-50.
Washington State Institute for Public Policy. Available from http://www.wsipp.wa.gov/ReportFile/787. Accessed 29.12.2017.
Nugent WR, Bruley C, Allen P. The effects of Aggression Replacement Training on male and female antisocial behavior in a runaway shelter. Res Soc Work Pract. 1999;9:466-82.
Nugent WR, Ely G. The effects of Aggression Replacement Training on periodicities in antisocial behavior in a short-term shelter for adolescents. J Soc Social Work Res. 2010;1:140-58.
Kaya F, Buzlu S. An intervention program for children against turn into crime: Aggression Replacement Training. J Psychiatr Nurs. 2016;148-51.
Topçuoğlu T. Çocuk suçluluğu ve gelişimsel (risk-odaklı) suç önleme. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 2014;16:217-26.
Bülbül S, Doğan S. Suça sürüklenen çocukların durumu ve çözüm önerileri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 2016;59:31-6.