Engin KARAKEÇE, Gülşah AŞIK, İhsan Hakkı ÇİFTÇİ

VANKOMİSİN DİRENÇLİ ENTEROKOKLARDA DİRENCİN MOLEKÜLER YÖNTEMLERLE ARAŞTIRILMASI

Doğada yaygın olarak bulunan, insan ve hayvanların gastrointestinal f lorasının üyesi olan, sıklıkla kullanılan antibi- yotiklere direnç geliştirebilen enterokoklar, hastanede yatan riskli hasta grupları için önemli patojenlerdir. Bu çalışmada has- tanemizdeki yoğun bakım hastalarında vankomisin dirençli enterokoklarda (VRE) direnç tiplerinin moleküler yöntemle araş- tırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya 417 rektal sürüntü örneği dahil edilmiştir. Konvansiyonel bakteriyolojik çalışmaların ardından tanımlama, antibiyotik duyarlılık ve minimal inhibitör konsantrasyon (MİK) verileri otomatize sistemle (VITEK 2) elde edilmiştir. VRE suşlarında vanA ve vanB gen bölgesi varlığının araştırılmasında; Mag 16 bacterial DNA ekstraksiyon kiti (Fluorion, Iontek) ve Fluorion VRE QLP 1.0 (Iontek) gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyon (q-PZR) kitleri üretici f irma önerileri doğrultu- sunda çalışılmıştır. Yoğun bakım hastalarından alınarak laboratuvara gönderilen rektal sürüntü örneklerinden % 11.5 (n=48) oranında VRE kolonizasyonu tespit edilmiştir. VRE suşlarının % 98inin (n=47) E.f aecium, % 2sinin (n=1) E.f aecalis olduğu belir- lenmiştir. İzolatların duyarlılık oranları tetrasiklin, klindamisin, amikasin, siprof loksasin, moksif loksasin, imipenem, strepto- misin, gentamisin ve tigesiklin için sırasıyla % 6.3, 16.7, 18.8, 20.8. 29.2, 29.2, 33.3, 45.8 ve 100 olarak saptanmıştır. Çalışma kapsamında incelenen 48 VRE suşunun qPZR ile moleküler direnç geni araştırmaları sonucunda tüm suşların van A tipi dirence sahip olduğu saptanmıştır. Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de VRE yayılımı ve direnç tiplerinin izlenmesi hastane inf eksiyonlarının önlen- mesi açısından önemlidir. Hastanemizde yapılan çalışmalarda diğer çalışmalarla uyumlu olarak, vanA tipi dirence sahip E.f eacium izole edilmiştir. Ancak suşların klonal ilişkisi henüz ortaya konamamıştır. Bu ilişkinin gösterilmesi hastane inf ek- siyonlarının izlenmesi ve önlenmesine katkı sağlayacaktır.

An Investigation of Resistance Using Molecular Methods in Vancomycin Resistant Enterococcus

Enterococci; extensively present in nature, and member of human and animal gastrointestinal f lora are an important pathogen f or the hospitalized risky patient groups and are capable of developing resistance to f requently used antibiotics. In this study, vancomycin resistance genotypes of enterococci (VRE) isolated f rom intensive care unit patients in our hospital was investigated by using molecular method. A total of 417 rectal swab specimens were included to the present study. Af ter conventional bacteriological studies; identif ication of bacteria at species level, as well as determination of antibiotic susceptibilities and minimal inhibitor concent- rations (MIC) were done using an automated system (VITEK 2). Presence of vanA and vanB genes in VRE strains were studied using Mag 16 bacterial DNA extraction kit (Fluorion, Iontek) and real time polymerase chain reaction (qPCR) kit (Fluorion VRE QLP 1.0 Iontek) according to manuf acturers instructions. VRE colonization was determined among 11.5 % (n=48) of the rectal swab specimens collected f rom the intensive care unit patients and sent to our laboratory. It was f ound that 98 % (n=47) of VRE isolates were E.f aecium and 2 % (n=1) was E.f aecalis. The susceptibility rates of these isolates f or tetracyclin, clindamycin, erithromycin, amikacin, ciprof loxacin, moxi- f loxacin, imipenem streptomycin, gentamycin and tigecyline were 6.3, 16.7, 18.8, 20.8. 29.2, 29.2, 33.3, 45.8 and 100 % respec- tively. Presence of vancomycin resistance gene tested by qPCR showed that all 48 VRE strains had vanA type resistance. The spread of VRE and related resistance types monitorization in our country and the entire world is important to prevent nosocomial inf ections. During the studies in our hospital, compatible to other studies, E.f eacium having vanA type resistance was isolated. However, the strains clonal relation could not be evaluated yet. The demonstration of this relationship will contribute to prevent and to observe hospital inf ections.

PDF

___

1. Altun B, Cengiz AB, Kara A, Ceyhan M, Unal S, Seçmeer G. First vancomycin-resistant blood isolate of Enterococcus faecium in a children’s hospital and moleculer analysis of the mechanism of resistance, Turk J Pediatr 2008;50(6):554-8. PMid:19227419
2. Başustaoğlu A, Aydogan H. Enterokoklar, İnfeksiyon Hastalıkları Serisi 2002;5(2):45-60.
3. Başustaoğlu A, Özyurt M, Beyan C ve ark. Kan kültüründen izole edilen gilikopeptid dirençli Enterococcus faecium, Flora 2000;5(2):142-7.
4. Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI). Performans Standart for antimicrobial Suspectibility Testig. Twentieth Informational Supplement, M100- S20, Wayne, PA (2010).
5. Comert FB, Kulah C, Aktaş E, Ozlu N, Celebi G. First isolation of vancomycin-resistant enterococci and spread of a single clone in a university hospital in Northwestern Turkey, Eur J Clin Microbiol Infect Dis 2007;26(1):57-61. http://dx.doi.org/10.1007/s10096-006-0232-x PMid:17200842
6. Coşkun FA, Mumcuoğlu İ, Neriman A ve ark. Bir Devlet Hastanesinde vankomisin dirençli enterokok suşlarının fenotipik ve genotipik olarak değerlendirilmesi: ilk vanB-pozitif Enterococcus faecium izolatları, Mikrobiyol Bul 2012;46(2):276- 82. PMid:22639316
7. Cetinkaya Y, Falk P, Mayhall G. Vancomycin resistant enterococci, Clin Microbiol Rev 2000;13(4):686- 707. http://dx.doi.org/10.1128/CMR.13.4.686-707.2000PMid:11023964 PMCid:PMC88957
8. Çınar T, Leblebicioğlu H, Sümbül M, Eroğlu C, Esen Ş, Günaydın M. Enterokoklarda yüksek düzey gentamisin ve streptomisin direncinin araştırılması, Flora 1999;4(2):114-19.
9. Descheemaeker P, Ieven M, Chapelle S et al. Prevalence and moleculer epidemiology of glycopeptide resistant enterococci in Belgian renal dialysis units, J Infect Dis 2000;181(1):235-41. http://dx.doi.org/10.1086/315182 PMid:10608772
10. Güdücüoğlu H, Aktaş E, Beğendik F ve ark. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi pediatri servisinde vankomisin dirençli enterokokların ilk izolasyonu ve çoğul klonların tespiti, Mikrobiyol Bul 2009;43(4): 535-43. PMid:20084906
11. Kaçmaz B, Akca G, Sultan N. Enterokokların antibiyotiklere direnç oranının araştırılması, İnfeksiyon Derg 2004;18(3):287-92.
12. Kaçmaz B, Altan A. Antimicrobial resistance of enterococci in Turkey, Int J Antimicrob Agents 2005;25(6):535-38. http://dx.doi.org/10.1016/j.ijantimicag.2005.02.020 PMid:15908184
13. Karacoğlan İ, Zer Y, Namıduru M. Vankomisine dirençli enterokok suşlarında tigesiklin in vitro etkinliği, ANKEM Derg 2008;22(3):153-5.
14. Lebreton F, Depardieu F, Bourdon N et al. D-Alad-Ser VanN-type transferable vancomycin resistance in Enterococcus faecium, Antimicrob Agents Chemother 2011;55(10):4606-12. http://dx.doi.org/10.1128/AAC.00714-11 PMid:21807981 PMCid:PMC3187002
15. Malathum K, Murray BE. Vancomycin resistant enterococci: recent advances in genetics, epidemiology and therapeutic options, Drug Resis Updat 1999;2(4):224-43. http://dx.doi.org/10.1054/drup.1999.0098 PMid:11504495
16. Moellering RC Jr. Vancomycin-resistant enterococci, Clin Infect Dis 1998;26(5):1196-9. http://dx.doi.org/10.1086/520283 PMid:9597252
17. Murray BE. Diversity among multidrug resistant enterococci, Emerg Infect Dis 1998;4(1):37-43. http://dx.doi.org/10.3201/eid0401.980106 PMid:9452397 PMCid:PMC2627656
18. Özkuyumcu C, Köseoğlu Ö, Günalp A. Hastanede yatan hastalarda vankomisin ve yüksek düzeyde aminoglikozid dirençli enterokok kolonizasyonunun araştırılması, Mikrobiyol Bul 1997;32(3):185- 94.
19. Perez-Hernindez X, Mendez-Alvarez S, ClaverieMartin F. A PCR assay for rapid detection of vancomycin resistant enterococci, Diagn Microbiol Infect Dis 2002;42(4):273-7. http://dx.doi.org/10.1016/S0732-8893(01)00360-1
20. Ruhi MZ, Ayse D, Aksu G. AÜTF Çocuk Hastalıkları Kliniği’nden izole edilen enterokok suşlarının türlere göre dağılımı ve antimikrobiklere direnç durumu, VII.Türk Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Kongre Kitabı s.154, Antalya (1997).
21. Souli M, Kontopidou FV, Koratzanis E et al. In vitro activity of tigecycline against multiple drug resistant, including pan-resistant gram negative and gram positive clinical isolates from Grek hospitals, Antimicrob Agents Chemother 2006;50(9): 3166-9. http://dx.doi.org/10.1128/AAC.00322-06 PMid:16940120 PMCid:PMC1563514
22. Torun MM, Altınkum SM, Bahar H, Kocagöz S, Biçer P, Demirci M. Vankomisine dirençli Enterococcus faecium kökenlerinin genotipik ve fenotipik özelliklerinin araştırılması, Türk Mikrobiyol Cem Derg 2005;35(3):153-8.
23. Uttley AH, Collins CH, Naidoo J, George RC. Vancomycin resistant enterococci, Lancet 1998;1(8575-6):57-8.
24. Vural T, Şekercioğlu AO, Öğünç D. Vankomisin dirençli Enterococcus faecium suşu, ANKEM Derg 1999;13(1):1-4.
25. Weinstein JW, Roe M, Towns M et al. Resistant enterococci: a prospective study of prevalence, incidence and factors associated with colonization in a university hospital, Infect Control Hosp Epidemiol 1996;17(1):36-41. http://dx.doi.org/10.1086/647186 PMid:8789685
26. Willey BM, McGeer AJ, Ostrowski MA, Kreiswirth BN, Low DE. The use of molecular typing techniques in the epidemiologic investigation of resistant enterococci, Infect Control Hosp Epidemiol 1994;15(8):548-56. http://dx.doi.org/10.1086/646976 PMid:7983351
27. Winn WC Jr, Allen S, Janda W et al. Streptococci, enterococci and the streptococcus-like bacteria, “Koneman EW, Allen SD, Janda WM, Schreckenderberger PC, Winn WC (eds). Koneman’s Color Atlas and Textbook of Diagnostik Microbiology, 6. baskı” kitabında s.673-754, Lippincott Willams and Wilkins, Philadelphia (2006).