Berna GÜLTEKİN, Mete EYİGÖR, Neriman AYDIN

Klinik örneklerden izole edilen Pseudomonas kökenlerinin antibiyotik direnci

Pseudomonas kökenleri yüksek mortalite ve morbidite ile seyreden infeksiyonlara neden olmaktadır. Bu infeksiyonlarda erken ve etkin antibiyotiklerle tedaviye başlanması önem taşımaktadır. Antibiyotik direnç durumları bölgelere ve hastanelere göre değişiklikler gösterdiğinden her hastanede mikroorganizmaların antibiyotik direncinin izlenmesi ve ampirik tedavide bu verilerden faydalanılması gerekmektedir. Bu çalışmada hastanemizde klinik örneklerden izole edilen Pseudomonas kökenlerinin antibiyotik direnç durumunun belirlenmesi amaçlanmıştır. Ocak 2002 ile Aralık 2003 arasında Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı Laboratuvarında çeşitli klinik örneklerden izole edilen 87 Pseudomonas spp. kökeninin çeşitli antibiyotiklere direnç durumu incelenmiştir. Kirby-Bauer disk difüzyon yöntemi ile gentamisine % 14, seftazidime % 18, piperasiline % 18, siprofloksasine % 7, aztreonama % 13, netilmisine % 10, tobramisine % 3, amikasine % 2, imipeneme % 11 oranında direnç saptanmıştır. Sonuç olarak Pseudomonas kökenlerinin amikasin, tobramisin ve siprofloksasine daha düşük oranda direnç gösterdiği belirlenmiştir. Hastanemizde ampirik tedavi planlanırken bu sonuçların dikkate alınması uygun olacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Anti-bakteriyel ajanlar, İlaç direnci, Pseudomonas

PDF

___

1. Aydın K, Çaylan R, Köksal İ, Volkan S, Öksüz R: Pseudomonas aeruginosa suşlarının yıllara göre antibiyotik duyarlılığı, Hastane İnfeksiyonları Derg 2000;4:92.

2. Ayyıldız A, Kocazeybek B, Arıtürk S: Değişik klinik örneklerden izole edilen Acinetobacter ve Pseudomonas suşlarının antibiyotik duyarlılıkları, ANKEM Derg 2000;16:1.

3. Bouza E, Garcia-Garrote F,Cercenado E,Marin M,Diaz MS: Pseudomonas aeruginosa: a survey of resistance in 136 hospitals in Spain,Antimicrob Agents Chemother 1999;43:981.

4. Carmeli Y, Troillet N, Eliopoulos GM, Samore MH: Emergence of antibiotic-resistant Pseudomonas aeruginosa: comparison of risks associated with different antipseudomonal agents, Antimicrob Agents Chemother 1999;43:1379.

5. Cesur S, Albayrak F, Birengel S, Kolcu Z, Tekeli E: Çeşitli klinik örneklerden izole edilen Pseudomonas aeruginosa suşlarının karbapenem ve diğer beta-laktam antibiyotiklere duyarlılıkları, Türk Mikrobiyol Cem Derg 2002;33:203.

6. Demirci M, Yorgancıgil B, Arda M: Değişik klinik örneklerden izole edilen Pseudomonas aeruginosa suşlarının bazı antibiyotiklere duyarlılıkları, ANKEM Derg 2001;15:30.

7. Fass RJ, Barnishan J, Solomon MC, Ayers LW: In vitro activities of quinolones, Beta-lactams, tobramicin, and trimethoprim-sulfamethoxazole against nonfermentative Gram-negative bacilli, Antimicrob Agents Chemother 1996;40:1412.

8. Gilligan PH: Pseudomonas and Burkholderia, “Murray PR, Baron EJ, PfallerMA,Tenover FC,YolkenRH(eds):Manual ofClinicalMicrobiology, 6. baskı” kitabında s. 509, ASM Press, Washington (1995).

9. Koçoğlu F, Saygı G, Bakıcı MZ: Klinik örneklerden izole edilen Pseudomonas aeruginosa suşlarının antimikrobik duyarlılıklarının belirlenmesinde agar difüzyon ve agar dilüsyon yöntemlerinin karşılaştırılması, Mikrobiyol Bült 1996;30:251.

10. Koneman EW, Allen SD, JandaWM, Scherckenberger PC,Winn WC: Color Atlas and Textbook of Diagnostic Microbiology, 5. baskı, s. 253, Lippincott-Raven Publishers, Philadelphia (1997).

11. Köroğlu M, Durmaz B, Tekerekoğlu MS: Turgut Özal Tıp Merkezi’nde izole edilen Pseudomonas türlerinin aminoglikozitlere ve antipseudomonal sefalosporinlere karşı direnç durumu, İnfeksiyon Derg 1999;13:371.

12. Livermore DM: Beta-lactamases in laboratory and clinical resistance, Clin Microbiol Rev 1995;8:557.

13. National Committee for Clinical Laboratory Standards: Performance Standards for Antimicrobial Disk Susceptibility Testing; Eleventh Informational Supplement.NCCLSDocumentM100-S11 6,Wayne (2001).

14. Özgenç O, Urbarlı A, Erdenizmenli M, Fidan N, Arı A: Pseudomonas aeruginosa kökenlerinin çeşitli antimikrobiklere direnç oranlarının araştırılması, İnfeksiyon Derg 2002;16:179.

15. Pollack M: Pseudomonas aeruginosa, “Mandell GL, Bennett JE, Dolin R (eds): Principles and Practice of Infectious Diseases, 4. baskı” kitabında s.1980, Churchill Livingstone, New York (1995).

16. Shawar RM, MacLeod DL, Garber RL, Burns JL, Stapp JR, Clausen CR, Tanaka SK: Activities of tobramycin and six other antibiotics against Pseudomonas aeruginosa isolates from patients with cystic fibrosis, Antimicrob Agents Chemother 1999;43:2877.

17. Swenson JM, Hindler JA, Peterson RL: Antimicrobial agents and microbial testing, “Murray PR, Baron EJ, Pfaller MA, Tenover FC, Yolken RH (eds): Manual of Clinical Microbiology, 6. baskı” kitabında s. 1356, ASM Press, Washington (1995).

18. Topçu Willke A: Aminoglikozidler, “Topçu Willke A, Söyletir G, Doğanay M (eds): İnfeksiyon Hastalıkları” kitabında s. 143, Nobel Tıp Kitabevleri, İstanbul (1996).

19. Tsakris A, Pournaras S, Woodford N et al: Outbreak of infections caused by Pseudomonas aeruginosa producing VIM-1 carbapenemase in Greece, J Clin Microbiol 2000;38:1290.

20. Turgut H, Turhanoğlu M, Çetin ÇB, Yalçın AN: Hastane infeksiyonu etkeni Pseudomonas aeruginosa suşlarının bazı antibiyotiklere direnci, İnfeksiyon Derg 2000;16:63.

21. Vahaboğlu H: Çoğul dirençli Gram negatif-nonfermentatif basiller, Hastane İnfeksiyonları Derg 2000;4:222.

22. Yapar N, Erdenizmenli M, Gülay Z, Küçükgüven Biçmen M, Yüce A,Yuluğ N: Pseudomonas aeruginosa,Acinetobacter ve Staphylococcus türlerinin antibiyotik direnci, nfeksiyon Derg 2000;14:507.