Bu çalışmanın konusu, Kovid-19 pandemisi sürecinde tekrar ve artarak oldukça önemli bir tartışma konusu halini alan aşı karşıtlığı ve/veya aşı kararsızlığıdır. Dünyadaki bu “yeni” pandemi sürecine ilişkin bu ve benzer çalışmaları önemli kılan ise, önceki çalışmalardan farklı olarak teknoloji ve iletişimdeki gelişmelerin bir sonucu olarak; hem hastalığın, hem tedavi/aşı çalışmalarının hem de bunlara ilişkin tartışmaların aynı anda herkesin gözleri önünde gerçekleştirilebiliyor olmasıdır. Çalışmada nitel yötem kullanılmış ve on erkek, sekiz kadın olmak üzere, on sekiz yaş üstü on sekiz kişiyle derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Elde edilen bulgular sosyolojik bir izlekten değerlendirilmiştir. Bu bulgulara göre aşı tereddüdü/karşıtlığı, başta sağlık kuruluşları ve kamu yönetimine olmak üzere hızla artan güvensizlik ikliminden sökün etmektedir. Teknolojik gelişmeler sonucunda artan bilgi kaynakları ve bilgiye erişmede kolaylıklar aşı karşıtlığını tetikleyen/artıran büyük bir bilgi kirliliğine yol açmıştır. Bulgular pandemi sonrasında aşı karşıtlığının çocukluk aşıları üzerinde de artarak devam edeceğini göstermektedir. Bu bağlamda bir aşı karşıtlığı salgınından da söz edilebilir. Her şeye rağmen genel anlamda sağlık çalışanlarına ve dolayısıyla bilime güvenin yüksek olduğu görülmüştür.