İnsanların evrimsel süreçte yaşam şansını artırmak için kullandığı alet icat etme özelliğinin gelişmiş olduğu son nokta olarak karşımıza çıkan yapay zekâ, mevcut durumda insanlığın kendi vasatlığını aşması için önemli bir yardımcı haline gelmiştir. Gelişiminin hızı bazıları için tedirgin edici olabilir. Ancak sonuç olarak sürecin gelişimi bir kez devinmeye başlamıştır. Söz konusu devinim durdurulamaz bir gelişimi kaçınılmaz kılmıştır. Bu bağlamda yapay zekâ ve insan becerileri daima kıyaslanan iki unsur olmuştur. Karşılıklı olarak öğrenen ve birbirini geliştiren bu unsurlar karşıt olmaktan çok birbirlerinin tamamlayıcısı ve geliştiricisi olmak hususunda bağdaşıktırlar. Makine, insan iş birliğinin kapsamlı bir şekilde incelenebildiği sanat alanı açısından söz gelimi karşıtlığın tartışılan boyutu olan yaratıcılık açısından irdelenmiştir. Yapay zekânın derin öğrenme vasıtasıyla gerçekleştirdiği öğrenmelerin sonu olarak üretimlerinin, insan öğrenmesi üzerinden ilişkisi incelenmiştir. Yaratıcılık bağlamında sanatın ve sanatçının çağımızın gelişimine uygun olarak tekrar tartışılması ve sanatın niteliğinin yeniden ele alınması amaçlanmaktadır.