Taocu ekolün kurucusu Laozi'nın Daodejing metninde sıkça kullandığı çelişkili ifade yöntemi, antik dönem diyalektik düşüncenin Çin'de ortaya çıkan en iyi örneklerindendir. Düşünürün yaratıcı düzen Dao ile insan arasındaki ilişkiyi anlama ve analiz etme sürecinde sistematik bir metotla ortaya koyduğu bu evrensel yöntemin, hakikate ulaşma çabası içinde olan Taocu düşünceye de ezoterik bir çekicilik kattığı söylenebilir. Toplamda beş bin im ve seksen bir bölümden oluşan Daodejing metni, evren ve varlığın yaratıcısı olan doğal düzen Dao'ın insan algısında var olamayacağını savunan bir çelişki izlenimiyle başlamaktadır. İlerleyen bölümlerde varlık ile yokluk, hareket ile sükûnet, güç ile güçsüzlük, fayda ile faydasızlık gibi birbirinin karşıtı olan kavramlara sıkça yer veren eser, bu açıdan bakıldığında zıtlıklar üzerine oluşturulmuş çelişkili önermeleri içeren bir metin izlenimi verebilmektedir. Ancak eser daha derinlemesine ve bütünsel bir bakış açısıyla incelendiğinde, içeriğinde geçen zıt kavramların temelde tek ve ortak bir prensibe bağlı olduğu ve bu sebeple de birbiriyle çelişmediği anlaşılabilir. Taocu düşüncenin temel amacı, ihtiyaç dışı istek ve beklentilerin güdümüne girerek yaratıcı düzen Dao'dan uzaklaşan insanı, varlığının temeli olan bu ideal düzene geri döndürebilmektir. Bu bağlamda Daodejing eserinde evrensel ve toplumsal gerçeklere dikkat çekmeye çalışan Laozi, zıtlıklar üzerinden kullandığı ve çelişki izlenimi yaratan ifadelerini insanlarda farkındalık yaratmak ve onlara Dao'ın mükemmel düzenini örnek göstermek amacıyla bir çeşit yöntem olarak kullanmıştır. Bu çalışmada Laozi epistemolojisine temel oluşturan ve kendi içinde başlıklara ayrılan çelişkili ifade yöntemi, Daodejing metninden yapılan alıntılarla açıklanmaya çalışılacaktır.

Laozi, the founder of the Taoist school, often uses a contradictory narrative method in the Daodejing text. This method is one of the best examples of ancient dialectical thought in China. It can be said that this universal method, which the thinker put forward with a systematic method in the process of understanding and analyzing the relationship between Dao and humanity, adds an esoteric appeal to Taoist thought. The Daodejing text, which consists of ve thousand words and eighty-one chapters in total, begins with the impression of a contradiction, which argues that the natural order Dao - the creator of the universe and existence, cannot exist in human perception. In the following sections, he frequently gives mentions to the opposite concepts such as existence and nonexistence, movement and tranquility, power and weakness, utility and uselessness. From this point of view, it can give the impression of a text created on contrasts. However, when the work is examined from a more detailed and holistic perspective, it can be understood that the opposite concepts in its content are basically dependent on a common principle and therefore do not contradict each other. The main purpose of Taoist thought is to return the person who has moved away from the creative order of the Dao to this ideal order, which is the basis of existence. In this context, Laozi, who tried to draw attention to universal and social realities in his work Daodejing, used his expressions that create the impression of contradiction as a kind of method in order to raise awareness in people and to show them the perfect order of the Dao. In this study, the contradictory expression method, which forms the basis of Laozi epistemology, will be explained with examples from the Daodejing text.