1980’lerin başından itibaren Türkiye kapsamlı bir ekonomik ve siyasal dönüşüm sürecine girmiştir. Bu dönüşümün temeli, Foucault’nun yönetimsellik (governmentality) adını verdiği yeni yönetim biçimini adapte etme çabasıdır. Özellikle Batı ülkelerinde büyük oranda yerleşmiş olan bu yeni yönetim biçimine geçmek için bu örnekler de incelenerek önemli reformlara girişilmiş ve birçok yeni kurum oluşturulmuştur. Bu kurumlardan ikisi olan Aile Araştırma Kurumu ve Aile Şûrası koordineli bir şekilde çalışarak bu dönüşümde önemli bir işlev görmüş, bu dönüşümün yol haritasını çıkarmak misyonunu üstlenmişlerdir. Bu makalenin iddiası, adı bu şekilde konulmasa da, Aile Şûrası raporlarında ortaya konulan temel meselenin Türkiye’nin yönetimsel iktidar tekniklerini nasıl adapte edeceği sorunu olduğu ve üretilen politika ve projelerin yönetimselliğe geçiş için bir yol haritası şeklinde kurgulandığıdır. Bu çalışmada, 1990 yılında toplanan I. Aile Şûrası kararları üzerinden bir söylem analizi yapılarak Türkiye’de bu yeni yönetimsel aklın inşa edilme sürecinin başlangıç aşaması incelenecektir. Bu çalışmanın temel sorusu, bu yeni yönetim anlayışına geçişin nasıl planlandığı ve bu geçiş için hangi iktidar mekanizmalarının kullanılmasının önerildiğidir.