TBMM YGK'lerde Değişiklik Yapabilir mi?

1971' den başlayarak TUrk anayasaları, yasa gücünde kararname (YGK) yoluyla yasalarda değişiklik yapılması, yeni yasal düzenlemeler konması ve yasa hükümlerinin yürürlükten kaldırılması yolunu açmıştır. Bu yolun açılmasıyla birlikte, TBMM, kendisini yalnızca YGK çıkarmaya izin vermekle, çıkarılan YGK'leri son aşamada yasaya dönüştürüp dönüştürmemekle yetkili saymamış; buna bir de, YGK'lerde değişiklik yapma ya da bunlara yeni düzenlemeler getirme yetkisini eklemiştir. Bu yazının amacı, bu ek yetkinin anayasal bir dayanağının olup olmadığını araştırmaktır. Bu amaçla, önce kimi hükümleri yasa olan karma YGK'Ierin tüzel (hukuki) niteliği araştınlmış, sonra da TBMM'nin bu uygulamasının yarattığı yetki sorunu incelenmiştir. Bu tartışma ve incelemenin sonucunda, TBMM'nin YGK'lerde değişiklik yapmasının anayasal dayanağı bulunmadığı görüşüne varılmıştır.

Can the Turkish Grand National Assembly Amend Decrees Having Force of Law?

An amendment made on the Turkish Constitution in 1971 paved the way for the. Government to enact, amend and abrogate parliamentary acts. It wasn't sufficient for the Turkish Grand National Assembly the power to authorise the Government to issue decrees having force of lawand to enact them as parliamentary acts. It also granted itself to amend and complete these deerees. This article aims to examine whether this additional power has a constitutional basis. With this objective, first the juridical nature of these decrees amended by a parliamentary act is investigated, and then the competence problem created by this practice is scrutinised. The view reached at the end of this discussion is that the amendments made by the Grand National Assembly on decrees having force of law have no constitutional basis.

PDF

___

BRADLEY, A.W. / EWING, K.D. (2003), Constitutional and Administrative Law (London: Pearson Educatian Limited, 13th edition).
EROĞUL, Cem (2000), "Anayasa Mahkemesi Kararları ışığında Olağanüstü Yasa Gücünde Kararnamelerin TBMM'ce Onaylanması Sorunu," A.Ü. Siyasal Bilgiler Faküıtesi Dergısi, 54/4: 31-46.
GÖZLER, Kemal (2000), Kanun Hükmünde Kararnamelerin Hukukı Rejimi (Bursa: Ekin Kitabevi Yayınları).
GÜNDAY, Metin (1997), Idare Hukuku (Ankara: Imaj Yayıncılık, Gözden geçirilmiş ve Genişletilmiş 2. Baskı).
KARAHANOĞULLARI, Onur (1996), (Yapısal Olarak) Kanun Hükmünde Kararname, Demokratik İlkelerde Yıpratıcı Etkileri ve 1982 Anayasası Düzenlemesi (Ankara: yayınlanmamış yüksek lisans tezi).
KELSEN, Hans (1949), General Theory of Law and State (Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, Third Printing) (Trans.: Anders Wedberg).
PACTET, Pierre (1992), Institutions politiques Droit constitutionnel (Paris: Masson, 11 e edition).
YÜZBAŞIOĞLU, Necmi (1996), Türkiye'de Kanun Hükmünde Kararnameler Rejimi (İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.).
Anayasa Mahkemesi Kararlan:
E.1990/25, K.1991/1, G.10.1.1991. RG. 21162, 5.3.1992.
E.1991/6, K.1991/20, G.3.7.1991. RG. 21165, 8.3.1992.
E.1992/130, K.1992136, G.26.5.1992. RG. 21792, 18.12.1993.
E.2000/38, K.2003/66, G.18.6.2003. RG. 25328, 26.12.2003.
E.2002/l92, K.2004/25, G.2.3.2004. RG. 25462, 14.5.2004.