Başkanlık Yetkilerinin Ölçülmesi: Türkiye’de Yeni Hükümet Sisteminin Yapısı

Türkiye'de yeni hükümet sistemi yürütme gücünü önemli ölçüde değiştirmiştir. Değişiklikten, yasama ve yargı organları oldukça etkilenmişlerdir. Zira yeni sistemde yürütme oranı ve işlemleri üstün bir şekilde dönüştürüldüğünden bu etkilenme iyi yönde olmamıştır. Hükümet şekli sadece yasama ve yürütme organlarının inşası ve ilişkileri incelenerek tanımlanamaz. Yeni Türk tipi başkanlık sistemi olarak adlandırılan bu yeni sistem de yönetim biçimlerinin mevcut tanımları ve unsurlarına uyum sağlayamamaktadır. Ayrıca birçok araştırmacı, yeni sistemdeki Başkan'ın saf başkanlık sistemlerindekilerden daha güçlü olduğuna işaret ediyor. Buna ek olarak hiper başkanlık modellerinde başkanlık sistemindeki modellerden daha güçlü başkanlar olduğuna dikkat ediliyor. Bu yüzden öncelikle yeni sistemin farklı başkanlık sistemleri örüntüleri esas alınarak genel olarak tanımı yapılmalıdır. Öte yandan, geleneksel yöntemlerle yeni hükümet şekli tanımlanamayacağından Cumhurbaşkanı'nın yetkilerine göre yeni sistem analiz edilmeye çalışılacaktır. Buna göre amaç hükümet sistemini değerlendirmek ve teorik olarak iddia edildiği gibi aşırı güçlere sahip iyi kurulmuş bir başkan olup olmadığını belirlemektir. Saf başkanlık sistemi ve hiper başkanlık olarak nitelenen örneklerdeki başkanların yetkileri, yeni sistemdeki Başkan’ın yetkileriyle karşılaştırılacaktır. Son olarak, hükümet sisteminin çerçevesi tartışılırken, hükümetin şekli ve Başkan’ın tartışmalı birçok yetkisi hakkındaki tartışmalara da değinilecektir.

Measuring Presidential Powers: New Governmental Design in Turkey

The new form of government has significantly transformed the executive power in Turkey. The legislative and the judiciary organs are mostly affected by the alterations but not in a good way. Since the system has supremely transformed the executive and its transactions. Forms of government cannot be identified merely by examining the structure of legislative and executive organs and their interrelations. In addition the new so-called Turkish presidential system does not adapt to the existing definitions and element well known sustainable forms of government. As the first the system will be described generally based on patterns of different presidentialism. Many researchers point out that the President in the new system is more powerful than those in pure presidential systems. It is noted that there are presidents in hyper models who are more potent than those in pure presidentialism. In this regard, the system will be analysed based on the President's powers since it cannot be defined through traditional methods and elements of pure presidential system. The powers of the presidents in the pure and hyper presidential models will be compared with the President’s powers. The aim is to determine whether there is a well-found president with extreme powers as claimed theoretically. Finally, while discussing the framework of the system, the recent debates on the form of government and the President's several disputable powers will be analysed.

PDF

___

Albert, Richard; Constitutional Amendment and Dismemberment, The Yale Journal Of International Law Vol. 43: 1 p. 1, https://digitalcommons.law.yale.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1685&contex t=yjil
Aliefendioğlu, Yılmaz; Anayasa Mahkemesi Kararları Işığında “Yokluk” Ya Da “Yok İşlem”, TBB Dergisi, No. 81, 2009.
Alkan, Haluk; Cumhurbaşkanlığı Sisteminin Kurumsal Özellikleri ve Demokratikleşme Sürecine Olası Etkileri, Türkiye İletişim Araştırmaları. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, 30-Medya ve Demokrasi,2018, pp. 139- 153
Akartürk, Ekrem Ali and Küçük, Tevfik Sönmez; Güçlendirilmiş Parlamenter Sistem Teori ve Uygulama, Adalet Yayınevi, 2021.
Anayurt, Ömer, and Ekinci, Ahmet; Tek Yapılı Yürütme Esasına Dayalı Hükümet Sistemlerinde Başkan Yardımcılığı Kurumu ve 2017 Anayasa Değişikliği İle Getirilen Sistemde Cumhurbaşkanı Yardımcılığı Kurumu Üzerine Karşılaştırmalı Bir Analiz, Zafer Gören Armağanı, 2017, pp. 440-500.
Ardıçoğlu, M. Artuk, Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi. Ankara Barosu Dergisi, 2017, Vol. 75.3: pp. 19-51.
Ataay, Faruk; Adalet ve Kalkınma Partisi'nin ‘Başkanlık Sistemi’ Önerisi Üzerine Değerlendirme, Alternatif Politika, December 2013, pp. 266-294, p. 269.
Bakırcı, Fahri; Yasama Sürecinin Hızlandırılması - Yasama Yetkisinin Devri vVe Nedenleri Üzerine, Kamu Hukukçuları Platformu Toplantısı Metni, İstanbul, 29- 30 Nisan 2017.
Batum, Süheyl; 1990'larda Dünyada ve Türkiye'de Siyasal Rejim Tartışmaları, Siyasal Rejim Tartışmaları içinde, Nihal İncioğlu (Ed.), TESEV Yayınları, Ankara, 2000, p.64.
Esen, Berk and Gumuscu, Sebnem; The Perils of “Turkish Presidentialism”, Review of Middle East Studies, Middle East Studies Association of North America (MESA),Vol. 52, No. 1, Aprıl 2018, pp. 43-53, p. 44
Bulmer, Elliot; Presidential Legislative Power, International IDEA ConstitutionBuilding Primer 15, International Institute for Democracy and Electoral Assistance (International IDEA), 2017.
Carey, J. M., & Shugart, M. P.; Calling out the Tanks or Filling out the Forms? In J. pp. 1-34.
Cheibub, J.A.; Presidentialism, Parliamentarism, and Democracy, Cambridge University Press, USA, 2007, p. 10.
Council of Europe Convention on preventing and combating violence against women and domestic violence, (Avrupa Konseyi Sözleşmeler Dizisi - No. 210 Kadına Yönelik Şiddet ve Aile İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye Dair Avrupa Konseyi Sözleşmesi) İstanbul, 11.V.2011, https://rm.coe.int/1680462545, https://rm.coe.int/168046031c.
Council of State Decision (Danıştay); 8. Daire, 26.11.2013, E. 2013/5211, K. 2013/8692. Council of State Decision 5. Daire, 15.04.2003, E. 2000/1711, K. 2003/1421.
Dinler, Veysel; Cumhurbaşkan(lığ)ı İşlemlerinin Uygulamada Denetimi ve Kanunsuz Emir, Kamu Hukukçuları Platformu, İstanbul, Retrieved 5 10, 2019, from http://www.kamuhukukculari.org/upload/dosyalar/Veysel_Dinler.pdf.
Doğan, Bayram; Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Yasama Yetkisinin Devredilmezliği Bağlamında Değerlendirilmesi, SÜHFD, C. XXVIII, P. 3, 2020, pp. 965-1003.
Doyle, David, and Robert Elgie; Maximizing the reliability of cross-national measures of presidential power, British Journal of Political Science N. 46.4, 2016, pp. 731-741.International Political Science Association biennial conference, 20-24 Jul 2014, Canada.
Dursun, Hasan, Süper Başkanlık ya da Başkancı Parlamenter Sistem: Weimar Almanya’sı ile Rusya Federasyonu Örnekleri ve Çıkartılacak Dersler, TBB Dergisi, N. 67, 2006, p. 281.
Erdoğan, Mustafa; Başkanlık Sistemi, Latin Amerika Tecrübesi ve Türkiye, Liberal Perspektif Analiz, N. 3, Aralık 2016, p. 9. Voters dissatisfied with Democrats tends to vote Republican in the next election in cases where the leader of the Democratic Party wins the presidency. Thus it allows Republicans to be a majority in the House of Representatives.
Eren, Abdurrahman; Anayasa Mahkemesinin Kanun Hükmünde Kararnamelere İlişkin İçtihadı Doğrultusunda Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Değerlendirilmesi, Anayasa Yargısı, Vol. 36, No. 1, 2019, pp. 1–72.
Esen, Selin; Anayasa Değişiklik Teklifinin Değerlendirilmesi, Ankara Barosu Dergisi, 2016/4, pp.45-71.
European Commission for Democracy through Law (Venice Commission); Turkey Opinion on the Amendments to the Constitution Adopted By The Grand National Assembly on 21 January 2017 and to be Submitted to a National Referendum on 16 April 2017, Strasbourg, 13 March 2017, Opinion No. 875/2017, CDLAD(2017)005, p. 25. See also Venice Commission, Report on Judicial Appointments, CDL-AD (2007)028, § 29; See also the Report on the independence of the judicial system, Part I: the independence of judges, CDLAD(2010)004, § 32.
Fish, S. Democracy Derailed in Russia the Failure of Open Politics, Cambridge University Press, Cambridge, 2005.
Fish, M. P., & Kroenig, M.; The Handbook of National Legislature, (1 Ed.), Cambridge: Cambridge University Press, 2009, pp. 685-691.
Fish, M. Stephen, The Impact of the 1999-2000 Parliamentary and Presidential Elections On Political Party Development, Hesli, V. L., Hesli, V. L., Reisinger, W. M., & Kennedy, S. J. (Eds.), The 1999-2000 Elections In Russia: Their Impact And Legacy, New York, Cambridge University Press, 2003, pp. 186- 212.
Fortin, J; Measuring presidential powers: Some pitfalls of aggregate measurement, International Political Science Review, V.34 (1), 2012, pp. 91-112.
Frye, T. A Politics of Institutional Choice Post-Communist Presidencies, Comparative Political Studies, Vol. 30(5), pp. 523-552.
Gönenç, Levent & Kontacı, Ali, Ersoy; 2017 Tarihli Anayasa Değişikliği Sonrasinda Yasama - Yürütme İlişkileri, TBB Dergisi, N. 145, 2019, pp. 54-79.
Gönenç, Levent; Hükümet Sistemi Tartışmalarında Başkanlı Parlamenter Sistem Seçeneği, Güncel Hukuk, S.44, 2007, pp.39-43.
Gönenç, Levent; Uygulamada Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi, TEPAV, Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı, Hukuk Çalışmaları Merkezi, Mayıs 2018, N. 2018-20.
Gönenç, Levent; Türkiye’de Başkanlık Sistemi Tartışmaları, Güncel Hukuk, Haziran, 2011, pp. 14-16, p.11-12.
Goplerud, M., & Schleiter, P.; An Index of Assembly Dissolution Powers, Comparative Political Studies, Vol. 49(4), 2016, pp. 427-456, p.403-432.
Gözler, Kemal; 1982 Anayasası Hâlâ Yürürlükte mi? Anayasasızlaştırma Üzerine Bir Deneme (Versiyon 4), 30 Mayıs 2016, Retrieved Ocak 2017, 01, from http://www.anayasa.gen.tr/anayasasizlastirma-v4.pdf.
Gözler, Kemal; Türk Anayasa Hukuku Dersleri, (22nd Ed.), Bursa, Ekin Yayınevi, 2018.
Gözler, Kemal; Türk Anayasa Hukuku, 3 rd Ed. Ekin Yayınevi, Bursa, Ocak 2019.
Gözler, Kemal; Elveda Kuvvetler Ayrılığı, Elveda Anayasa, 2016, http://www.anayasa.gen.tr/elveda-anayasa-v2.htm.
Gülener, Serdar; Başkanlık Sistemlerinde Denge ve Denetleme, Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı, SETA Yayınları 66, I. Baskı, 2016,
Günday, Metin; İdare Hukuku, 8. Baskı, Ankara, 2003.
İba, Şeref; Söyler, Yasin; Yeni Hükümet Sisteminde Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi İle Cumhurbaşkanı Kararının Nitelik Farkı ve Hukuki Sonuçları, Anayasa Yargısı, Vol.: 36, No. : 1, 2019, pp. 195–223. p. 216.
Ishiyama, John T.; Kennedy, Ryan; Superpresidentialism and Political Party Development in Russia, Ukraine, Armenia and Kyrgyzstan, Europe-Asia Studies, Vol. 53, No. 8, 2001, 1177–1191.
Javier Hurtado; Gobiernos y Democracia, Instituto Federal Electoral, Mexico, 2012, p. 36.
Kılınç, Doğan; Türkiye’de Bitmeyen Tartışma: Hükümet Sistemi Üzerine Değerlendirmeler, Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, N.20.1, 2016, pp.447-510.
Kontacı, Ali Ersoy; Kırılgan Demokrasilerde Siyasal Örgütlenme Özgürlüğü, Savaş Kitapevi, Ankara, 2016.
Larkins, Christopher Michael. The Legacies of Hyper-Presidentialism: ExecutiveJudicial Relations, Constitutional Cultures, and the Future of Democratic Governance in Argentina and Peru, University of Southern California, 1998. Law No. 2575, Art. 24 of Council of State Law, https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.2575.pdf.
Lijphart, Arend, Patterns of Democracy: Government Forms and Performance in Thirty-Six Countries, 2nd edition, Yale University Press, 2012.
Linz, Juan J. ; The Perils of Presidentialism, Journal of Democracy, Volume 1, Number 1, winter 1990, pp. 51-69.
M. Carey, & M. P. Shugart (Edp.); Executive Decree Powers, New York: Cambridge University Press, 1998.
Mainwaring, P. & Shugart, M. P; Juan Linz, Presidentialism, and Democracy: A Critical Appraisal, Comparative Politics, Vol. 29(4), pp. 449-471, p.464.
Manning, John F.; Separation of Powers as Ordinary Interpretation, Harvard Law Review, 1939, 2011, pp. 1944-45.
Martínez-Gallardo, C. ; Designing Cabinets: Presidential Politics and Ministerial Instability, Journal of Politics in Latin America, Vol. 6(2), pp. 3-38, p.17.
Metcalf, Lee Kendall; Measuring Presidential Power, Comparative Political Studies, V.33 (5), 2000, pp. 660-685, p.127.
Metcalf, Lee Kendall, The evolution of presidential power in Estonia 1920-1992, Journal of Baltic Studies, Vol. 29(4), 1998, pp. 333-352.
O’Donnell, Guillermo; Delegative Democracy, Journal of Democracy, N.1, 5, 1994, pp. 55–69.
Onar, Erdal; Türkiye’nin Başkanlık veya Yarı-Başkanlık Sistemine Geçmesi Düşünülmeli midir? Başkanlık Sistemi içinde, Teoman Ergül (Ed.), Türkiye Barolar Birliği Yay. Ankara, 2005, pp. 71-103.
Ozan Ergül; Yeni Rejimin Kodları: Cumhurbaşkanlığı Kararnameleri, Güncel Hukuk, 2018, N..173, pp..30-34.
Özbudun, Ergun; Presidentialism vs. Parliamentarism in Turkey, Policy Brief, July 2012, 01, 1-4, p.2.
Özbudun, Ergun, AKP at the Crossroads: Erdoğan's Majoritarian Drift, South European Society and Politics, 19:2, pp. 155-167, 2014, p. 163.
Özbudun, Ergun; Turkey’s Judiciary and the Drift Toward Competitive Authoritarianism, The International Spectator, 50:2, 42-55, 2015, DOI: 10.1080/03932729.2015.1020651.
Özbudun, Ergun; Başkanlık Sistemi ve Türkiye, Analiz, Liberal Perspektif, Özgürlük Araştırmaları Derneği, No.1, Mayıs 2015.
Özbudun, Ergun; Türk Usulüne Göre Başkanlık Rejimi, http://www.milliyet.com.tr/turk-usulune-gorebaskanliksistemi/gundem/gundemyazardetay/15.12.2012/1641997/default.htm (04.07.2015).
Özsoy Boyunsuz, Şule and Esen, Berk, Türkiye İçın Yeni Bir Hükümet Sistemi Hükümet Sistemi Kaynaklı Sorunlar Ve Çözüm Önerileri, Politika Notu, İstanbul Politik Araştırmalar Enstitüsü, Aralık 2020, 018, retrieved from https://d4b693e1-c592-4336-bc6a36c134d6fb5e.filesusr.com/ugd/c80586_6a562ba050bb4af7b0acf37226c53109 .pdf.
Özsoy Boyunsuz, Şule; Siyasi Parti Sistemlerine Göre Başkanlık Rejiminin Türleri, Amme İdaresi Dergisi, Volume 49, Number 3, Eylül 2016, pp.1-40.
Özsoy Boyunsuz, Şule; The AKP'S proposal for a “Turkish type of presidentialism” in comparative context, Turkish Studies, 17(1), 2016, pp. 68-90. Retrieved 3 12, 2019, from https://tandfonline.com/doi/full/10.1080/14683849.2015.1135064.
Özsoy Boyunsuz, Şule; Başkanlı Parlamenter Sistem, Gözden Geçirilmiş 2. Baskı, 2014, Onikilevha Yayıncılık, İstanbul.
Presidential Decree No. 9; Presidential Decree on the Procedures and Principles for the Ratification of International Treaties (Milletlerarası Andlaşmaların Onaylanmasına İlişkin Usul Ve Esaslar Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi), Date: 15/7/2018, No. 30479. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/19.5.9.pdf
Renewal of Election of the Grand National Assembly of Turkey and the Presidential Election 15 Article 116- (As amended on April 16, 2017; Act No. 6771).
Rose-Ackerman, Susan, and Diane A. Desierto; Hyper-presidentialism: Separation of powers without checks and balances in Argentina and Philippines, Berkeley Journal of International Law, V.29, 2011.
Sar, Enes, Cakiroglu, Berivan, Ozdogan, Emre; The Principle of Formal Parallelism Or the Principle of Congruent Form in Turkish Administrative Law, 20 GSI Articletter 115 (2019), pp. 115 to 128.
Schmidt, Gregory D.; Delegative Democracy in Peru? Fujimori's 1995 Landslide and the Prospects for 2000, Journal of Interamerican Studies and World Affairs, Spring, 2000, Vol. 42, No. 1 (Spring, 2000), pp. 99-132.
Scotti, Valentina Rita; Constitutional dismemberment via referenda: A Comparative Overview, Revista de Investigações Constitucionais, 7(3), 2020, pp. 795-811. Epub January 06, 2021.https://doi.org/10.5380/rinc.v7i3.74334.
Serap, Yazıcı; Başkanlık Sistemleri: Türkiye İçin Bir Değerlendirme, Başkanlık Sistemi içinde, Teoman Ergül (Ed.), Türkiye Barolar Birliği Yayınları, Ankara, 2005, pp. 125-145.
Sevgili Gençay, Fatma Didem; Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Yargısal Denetimi: İlk Kararlar - İlk İzlenimler, TBB Dergisi, 2020, N. 151, pp.1-27.
Shugart, Matthew Soberg, and John M. Carey; Presidents and assemblies: Constitutional design and electoral dynamics, Cambridge University Press, 1992.
Siaroff, A.; Comparative Presidencies: The Inadequacy of the Presidential, SemiPresidential and Parliamentary Distinction, European Journal of Political Research, V. 42(287), 2003, pp. 287-312, p. 294-295.
Şirin, Tolga; İşlemeyen Sistemlerin Fonksiyonel Olmayan Yanıtı: Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi, Anayasa Hukuku Dergisi, Vol. 7, N. 14, 2018, pp. 289-356.
Strategic Comments, Turkey’s new presidential system, Vol. 24 (6), 2018.
Tahmazoğlu Üzeltürk, Sultan; Anayasa Değişikliğinde Cumhurbaşkanı, Güncel Hukuk, Şubat 2017, pp. 12-14.
Taş, Hakkı; Turkey – From Tutelary to Delegative Democracy, Third World Quarterly, 36:4, 776-791, 2015, DOI: 10.1080/01436597.2015.1024450.
Teziç, Erdoğan; Anayasa Hukuku, Beta, 19. Baskı, İstanbul, 2015, p.37-38.
The Decision Regarding Termination of the Istanbul Convention Number 3718. “İstanbul Sözleşmesinin feshi hakkında karar”, Date: 20/03/2021, Number 31429, Official Gazette
Turan, Menaf; Türkiye’nin Yeni Yönetim Düzeni: Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi, Social Sciences Research Journal, Volume 7, Issue 3, September 2018, pp. 42-91.
Strategic Comments, Turkey’s new presidential system. (2018, Ağustos 7), 24:6, vvi, Retrieved January 5, 2019, from https://doi.org/10.1080/13567888.2018.1508950
Uluşahin, Nur; Anayasal Bir Tercih Olarak Başkanlık Sistemi, Yetkin Yayınları, Ankara, 1999.
Ulusoy, Ali; Aralık 2016 Anayasa Teklifi Neler Getiriyor, Neler Götürüyor? 2017, Anayasa. gen. tr (online), pp. 1-9.
Ulusoy, Ali; Cumhurbaşkanlığı Kararnameleri: Varoluşsal, Yapısal ve Hukuksal Bir Değerlendirme,Anayasa Yargısı,Vol: 37, N. 2, Aralık 2020, pp.31-66, p. 62.
Uzun, Cem Duran; 6771 No. lı Kanunla Anayasada Yargıyla İlgili Yapılan Düzenlemeler, Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, V. 0, Issue 11, 2018, pp. 409- 443.
Venice Commission; Joint Opinion on the draft Law of the Judicial System and the Status of Judge in Ukraine, 2010, p. 8. https://www.venice.coe.int/webforms/documents/default.aspx?pdffile=CDLAD(2010)004-e,16.02.2021.
Venice Commission; Opinion No. 875/2017, CDL-AD(2017)005, § 108, 17.
Waldron, J; Separation of Powers in Thought and Practice, Boston College Law Review, 54(2), pp.433-468, p.459.
Yavuz, Atar; Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Hukuki Rejimi ve Anayasallık Denetimi, 2019, https://www.anayasa.gov.tr/media/6184/yavuz-atar.pdf, p. 259.
Yeniay, Lokman& Yeniay, Gülden; Türk Hukukunda Yürütme Organinin Düzenleme Yetkisi Ve Cumhurbaşkanliği Kararnamesi, Anayasa Yargısı, Vol.: 36, No. : 1, (2019), pp. 105–138.
Yıldırım, Turan; Cumhurbaşkanlığı Kararnameleri, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, Vol. 23., No. 2. 2017, pp.13-28.
Yılmaz, Harun; Türk Hukukunda Düzenleme Yetkisinin Tarihsel Gelişimi ve Niteliği, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 2014, (110), pp. 219-240.p. 230.
1. AYM 22.01.2020, E.2018/125, K.2020/4.
2. AYM 23.01.2020, E.2019/31, K.2020/5.
3. AYM 23.01.2020, E.2019/78, K. 2020/6.
4. AYM, 01.06.2005, E.2004/60, K.2005/33.
5. AYM, 11.06.2003, E.2001/346, K.2003/63.
6. AYM, 11/06/2020,E.2018/155, K.2020/27.
7. AYM, 12.06.2020, E.2019/105, K.2020/30.
8. AYM, 12/6/2020, E.2019/105, K. 2020/30.
9. AYM, 14/12/2016, E.2016/139, K.2016/188.
10. AYM, 16.9.1993, E.1992/26, K. 1993/28.
11. AYM, 18/1/2018, E.2016/180, K.2018/4.
12. AYM, 22.01.2020, E.2018/125, K.2020/4.
13. AYM, 23.01.2020, E.2019/31, K.2020/5.
14. AYM, 23.02.2006, E.2005/42, K.2006/27.
15. AYM, 23.10.1969, E.1967/41, K.1969/57.
16. AYM, 24/7/2019, E.2016/205, K.2019/63.
17. AYM, 25/06/2020 E.2018/128, K.2020/32.
18. AYM, 27.10.2011, E.2011/60, K. 2011/147.
19. AYM, 28/12/2017, E.2016/150, K.2017/179.
20. AYM, 29.11.2006, E.2004/102, K.2005/96.
21. AYM, 29/11/2017 E.2017/51, K.2017/163.
22. AYM, 30.12.2020, E.2019/71, K.2020/82.
23. AYM, 4.5.2017,E.2015/41, K. 2017/98.
24. AYM, 5.2.1992, E.1990/22, K.1992/6.
25. AYM, 6/6/2013, E.2013/47, K.2013/72.