Çocuğun, toplumsallaşmasında ebeveynler en büyük etkiye sahiptirler. Onların ardından kardeşler, akran ve arkadaş grupları, öğretmenler ve radyo, televizyon, kitap, gazete ve sinema gibi kitle iletişim araçları gelmektedir. Kitle iletişim araçları özellikle de televizyon çocuğun davranışlarım, tutumlarını, standart ve değerlerini olumlu ve olumsuz yönde etkileyerek onun toplumsallaşmasına katkıda bulunurlar. Çocuğun TV. ile ilk tanışması yaklaşık iki yaş civarında olmaktadır. Üç yaşındaki bir çocuğun günde yaklaşık 45 dakika TV. izlediği, beş yaşında bu sürenin günde 2 saate kadar yükseldiği, 11-13 yaşlarında günde 3 saat gibi keskin bir artış gösterdiği, ergenlik döneminde ise günde 2-2.5 saate düştüğü yapılan araştırmalarla saptanmıştır. İlk gazetesini okumadan önce çocukların 9 /10’u, basılı materyal dünyasından tek kelime duymadan 8/10’u, sinemayla tanışmadan 2 /3’ü çoktan TV. izleyicisi olmaktadırlar. O nedenle TV. çocuğun sosyalleşmesinde önemli bir araçtır (Pool ve Schramm, 1973; Schramm, 1968).

Sözel iletişim insanoğlunun üzerinde ençok çalıştığı etkinliklerden birisidir. İlkokuldan üniversiteye kadar her okul düzeyinde öğrencilerden konuşma ve yazı dilinin yapılarını öğrenmeleri istenir. Öğrenciler sözel dile hakim olmadıkça gerçek anlamda eğitilmiş sayılmazlar. Öte yandan sözsüz iletişim ise insanoğlunun üzerinde çok az durduğu bir etkinlik olagelmiştir. Günümüzde bile hala devlet okullarının programlarına temel bir ders olarak girecek önemde görülmemektedir. Oysa, insanların iletişim kurarken alıp gönderdikleri mesajlardaki anlamların % 80 kadar büyük bir oranını sözsüz dil oluşturmaktadır. Bu rahatsız edici bir orandır. Demek ki insân-oğlu bu gerçek ortaya çıkıncaya kadar iletişim ile ilgili çalışmalarında yanlışın üzerinde durmuştur.