Opinions of university students towards national and international peace

Bu çalışmanın amacı üniversite öğrencilerinin ulusal veuluslararası barışa ilişkin görüşlerini ortaya koymaktır. Araştırmanınkatılımcılarını 2006–2007 Eğitim-Öğretim Yılı’nda AnkaraÜniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Sosyal Bilgileri Öğretmenliğiprogramına devam eden, vatandaşlık bilgisi dersini almış ve öğretmenolduğunda da vatandaşlık eğitimi verecek ve araştırmaya katılmayaistekli altmış üniversite öğrencisi oluşturmuştur. Katılımcılarıngörüşleri açık uçlu sorulardan oluşan bir anket ile toplanmış ve yazılıolarak verdikleri cevapları betimsel analiz yöntemi ile analizedilmiştir. Araştırmanın sonuçlarına göre katılımcılar genellikle ulusalbarıştan, ulusal birlik ve huzuru; uluslararası barıştan uluslararasındaki ilişkilerin iyileştirilmesini anlamakta ve ulusal barışınvatandaştan, devletten ve diğer devletlerden kaynaklanan nedenlerleengellendiğini düşünmektedir. Uluslararası barışının sağlanamamasınıise büyük ölçüde devletlerin dünya kaynaklarını elde etme yolundagiriştikleri rekabete bağlamışlardır. Katılımcılardan bazısı genelolarak üniversite öğrencilerini ulusal ve uluslararası barışa duyarlıbulmakla birlikte, bu görüşte olmayan katılımcılar da bulunmaktadır.Katılımcılar, üniversite öğrencilerini barışa daha duyarlı hale getirmeküzere özellikle üniversitelerde, içinde öğrencilerin de olduğu barış ileilgili proje ve diğer etkinliklerin düzenlemesini önermişlerdir.

Üniversite öğrencilerinin ulusal ve uluslararası barışa ilişkin görüşleri

The aim of the research is to examine theopinions of Turkish university students about national andinternational peace. The participants of the study are sixtyvolunteer university students from Ankara University Faculty ofEducational Sciences, Department of Social Sciences Educationand who have taken the citizenship course in the 2006-2007academic years and will deliver citizenship education inelementary schools in the future. Participants’ opinions aboutpeace were gathered through open-ended questions. Descriptiveanalysis, which is a qualitative research method, was used toanalyze the views of social sciences teacher trainees. Theresults showed that the participants generally interpret nationalpeace as national unity and peace of mind; international peaceas betterment of international relations, and believe that barriersto national peace are rooted in reasons related to citizens, thegovernment, and the other governments. They associated thereason for not establishing international peace largely to thecompetition that states are in to gain the world sources. Some ofthe participants find university students sensitive towardsnational and international peace while there are those who donot find them so sensitive. The participants suggested thatactivities and projects involving students be held in universitiesto make them more sensitive.

PDF

___

Aktan-Kerem, E and Kamaraj, I. (2007) Erken çocukluk döneminde barış değeri. Çoluk Çocuk Dergisi. 69, 30–33.
Alpkaya, G. (2001) Barış hakkı ve uluslar arası hukuk. Barış Hakkı ve Türkiye. Ankara, 13 Aralık.
Bloom, B. S. (1995). İnsan nitelikleri ve okulda öğrenme. (Translation. D. A. Özçelik), Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Branson, M.S. and Torney, J. T. (1982) International Human Rights, Society and the Schools. Washington: National Council for the Social Studies Bulletin, No: 68.
Carter, C. C. (2004) Whither social studies? In pocketst of peace at school. Journal of Peace Education. 1: 1, 77–89.
Doğan, İ. (2002) Vatandaşlık, Demokrasi ve İnsan Hakları. Ankara: PegemA Yayıncılık
Gözübüyük, Ş. (1993) Hukuka Giriş ve Hukukun Temel Kavramları. Ankara: Turhan Kitabevi.
Haavelsrud, M. (2004) Target: disarmament education. Journal of Peace Education. 1: 1, 37–59.
Harris, I. M. (2004) Peace education theory. Journal of Peace Education. 1: 1, 5–21.
Kaboğlu, İ. (1996) Dayanışma Hakları. Ankara: TODAİE İnsan Hakları Araştırma ve Derleme Merkezi Yayını.
Kapani, M. (1981) Kamu Hürriyetleri. A.Ü. Hukuk Fakültesi Yayınları, No: 453, Ankara.
Karaman-Kepenekci, Y. (2004) Öğrenci ve şiddet. Ankara Dergisi. 12–13. Köylü, M. (2004) Peace education: An islamic approach. Journal of Peace Education. 1:1, 59–77.
Mansur-Sertel, J. (2007) Barış eğitimi: kuram ve sınıf deneyimim. Çoluk Çocuk Dergisi. 69, 34–36
Oral, Z. (2007) Barış eğitimi. Çoluk Çocuk Dergisi. 69, 37.
Pembecioğlu-Öcel, N. (2007) Barışa giden yolda iletişim ve eğitim için tek koşul sevgi. Çoluk Çocuk Dergisi. 69, 38–42.
Reardon, B. A. (1988) Comprehensive Peace Education: Education for Global Responsibility. New York: Columbia University.
Sencer, M. (1986). Dünya barış yılı üzerine düşünceler. İnsan Hakları Yıllığı. Cilt: 8, 3–14.
Spence, R. and Makuwira, J. (2005) Do we make a difference? Teaching and researching peace at tertiary level. Journal of Peace Education. 2: 1, 17–33.
Synott, J. (2005) Peace education as an educational paradigm: review of a changing field using an old measure. Journal of Peace Education. 2: 1, 3–17.
Türkiye İnsan Hakları Kurumu Vakfı (2000) Tüm İnsanlar… İnsan Hakları Eğitimi İçin El Kitabı (Translation. M. Gülmez), Ankara: TİHAK, 2.
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları (1992) Atatürk ve Barış. Ankara.
Wintersteiner, W. (2004) The ‘old Europe’ and the new tasks for peace education. Journal of Peace Education. 1: 1, 89–103