Beden Dili ve Dansa İlişkin Özyeterlik Değerlendirme Formu Geliştirme Çalışması

Bu araştırmanın amacı beden dili ve dansa ilişkin geçerli ve güvenilir bir özyeterlik değerlendirme formu geliştirmektir. Araştırma çeşitli üniversitelerin Müzik Eğitimi Anabilim Dalında eğitim gören “Oyun, Dans ve Müzik” dersini almış 189 kişi ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonunda şu sonuçlara ulaşılmıştır: 51 maddeden oluşan öndeneme formu, madde-test korelasyon değeri 0.40’dan düşük olan maddelerin çıkarılmasıyla son şeklini almıştır. Maddeleri tek faktörde toplanan 34 maddelik son formun Cronbach Alpha güvenirlik katsayısı 0.95 olarak bulunmuştur. Müzik derslerinin müzik ve hareketin birbirinden ayrılmaması gereken bir bütün olduğu anlayışıyla, nitelikli olarak ele alınabilmesi öğretmenin kendini beden dili ve dansa ilişkin olarak yeterli hissetmesi ile ilgilidir. Geçerli ve güvenilir özyeterlik ölçeğinin geliştirilmesi, müzik öğretmeni adaylarının bu alandaki yeterliklerinin saptanarak, eksikliklerinin giderilmesini sağlayacaktır

Development of a Questionnaire for the Evaluation of Self-Efficacy related to Body Language and Dance

The purpose of this study is to develop a valid and reliable questionnaire for the evaluation of self-efficacy related to body language and dance. The pre-test questionnaire comprising 51 items has been revised and the items with item-test correlation value lower than 0.40 have been eliminated to give the questionnaire its final form. The Cronbach Alpha reliability coefficient of the final questionnaire comprising 34 items, of which the items have been gathered into a single factor has been computed as 0.95. A highquality administration of music lessons with an understanding that music and movement constitute an entity that should not be divided depends on the teacher's self-efficacy related to body language and dance. The development of a valid and reliable self-efficacy scale will allow the determination of the self-efficacy of prospective music teachers in this area and help overcome their deficiencies

Keywords:

Body language dance, self-efficacy,

PDF

___

Bandura, A. (1997). Self-Efficacy, The Exercise of Control. New York: W.H. Freeman and Company.
Berko, R. M., Wolvin, A.D., Wolvin, D.R. (1992). Communicating. (Fifth Edition), USA: Houghton Mifflin Company.
Blom, L.A. & Chaplin, L.T. (1989). The Moment of Movement, Dance Improvisation. USA: University of Pittsburgh Press.
Brinson, P.(1980). Towards a Sociology of Dance with Music, The Fourth National Symposium of the Musicological Society of Australia. Perth, Australia.
Büyüköztürk, Ş. (2005). Veri Analizi El Kitabı. 5. Basım. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Cüceloğlu, D. (2002). Yeniden İnsan İnsana. 27. Basım. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Dökmen, Ü. (2008). İletişim Çatışmaları ve Empati, (38. Baskı), İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Gilbert, A. G. (2005). Dance Education in the 21st Centry, Journal of Physical Education, Recration & Dance. 76 (5), 26-35.
Gürel, E. (2003). İletişim ve Toplum Ders Notları, İzmir: Üniversiteliler Ofset.
Haşlaman,T., Aşkar, P. (2007). Programlama Dersi ile İlgili Özdüzenleyici Öğrenme Stratejileri ve Başarı Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 110-122.
Joyce, M. (1984). Dance Technique For Children, Mayfield, USA.
Katula, J.A. (1999). “Environmental Influences on Exercise Self-Efficacy, Social Physique Anxiety, and Physical Self-Esteem”, University of Illinois at Urbana-Champaign, Umi No:9953060.
Koff, S.R. (2000). Toward a Definition of Dance Education. Childhood Education. 77 (1), 27-31.
Kraus, R. & Chapman, H. S. & Dixon, B. (1991). History of the Dance in Art and Education. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Lee, K.(1998). “Guidelines for Creative Dance Instruction for Kindergarten Children in Korea”, School of Education New York University, USA. UMI No: 9908275.
Lin, C.M. (2005). “Perception of Dance Instructors Regarding General Dance Education Curricula in Taiwan”, The University of South Dakota, USA. UMI No: 3188198.
Murrock, C.J. (2007). “Dance and Physical Activity in African American Women”, Case Western University, Umi No: 3230940.
Ormrod, J.E. (1999). Human Learning, (Third Edition), USA: Prentice-Hall, Inc.
Otacıoğlu, S.,G. (2008). Müzik Öğretmenliği Okul Deneyimi I Uygulamamalarına Katılan Öğretmen Adaylarının Öz-etkililik- Yeterlilik Düzeylerinin İncelenmesi, C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 32 (1), 163-170.
Overby, L. Y. (1992). Status of Dance in Education. ERIC Digest. Retrived on June 19, 2005 http://eric.ed
Özmenteş, G.& Özmenteş, S. (2008) Müzik Yeteneğine Yönelik Özyeterlik Ölçeğinin Geliştirilmesi, 1. Ulusal Ölçme ve Değerlendirme Kongresi. 14-16 Mayıs 2008, Ankara.
Pervin, L. A., John, O.P. (2001). Personality, Theory and Research, (Eighth Edition), USA: John Wiley & Sons, Inc.
Reeve, J. (2001). Understanding Motivation and Emotion, (Third Edition), USA: John Wiley & Sons, Inc.
Schober, O. (2007). Beden Dili. (7. Baskı), İstanbul: Arion Yayınevi.
Schwarzer, R. (tarihsiz). “Health-Specific Self-Efficacy Scales”. Retrived on May 21, 2008. _____http://www.Ralfschwarzer.de/>.
Sinden, L. M. (1999). “Music Performance Anxiety: Contributions of Perfectionism, Coping Style, Self-Efficacy and Self-Esteem”, Arizona State University. Umi No: 9923872.
Tavşancıl, E. (2002). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayınevi.
Uçal, C. E. (2007). “Aktif Öğrenmenin Müzik Teorisi Dersine İlişkin Akademik Başarı, Tutum, Özyeterlik Algısı ve Yüklemeler Üzerindeki Etkileri”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, DEÜ Eğitim Bilimleri Enstitüsü.